چرا دفاتر مهندسی بزرگترین سرمایه خود را از دست می دهند؟

عضو شورای مرکزی سازمان نظام مهندسی ساختمان ایران در آغاز مطلبش نوشته است: «شرایط اجتماعی و محیط فعالیت های اقتصادی به گونه‌ای است که امکان رشد و توسعه دفاتر مهندسی در ایران را با چالش جدی مواجه ساخته است. دفاتر مهندسی کشور علاوه بر سرمایه خصوصی، سرمایه ملی هستند، لیکن این دفاتر در حال حاضر نه تنها قادر به جذب نیروهای جدید نیستند، که هسته های مهندسی خود را که بزرگترین سرمایه آنها است، از دست می دهند. این مساله کوچکی نیست، لیکن سؤال این است که آیا دلیل این موضوع را باید در درون حوزه‌ی مهندسی جویا شد و یا در خارج آن؟ خیلی ها بر این باورند که محیط اقتصادی ایران، ناکارآمد است و چشم‌انداز امیدوارکننده‌ای را فراروی حوزه ی‌ مهندسی قرار نمی دهد. آمار مهندسان بیکار و فارغ التحصیلان جویای کار شاخص نگران کننده ای است.»
این عضو وبلاگ نخبگان خبرآنلاین در بخشی از مطلب خود می‌نویسد:  «مهندسی امری فرایند محور است، لیکن ما قبول کرده ایم که فرایندهای شکل گیری سیاست ها به ما ربطی ندارد. حال آنکه تمام قضایا در همین فرایندها شکل می گیرد. از همین رواست که ما مهندسان اغلب در تجزیه و تحلیل قضایا چشم به دهان مسئولان می دوزیم بدون آنکه نسبت به فرایند تکوین یک ایده و یا تصمیم تامل کنیم. حرکت از منظر حقوق شهروندی و در چارچوب سازوکار بازار باعث تدبیر در امور در مرحله شکل‌گیری اندیشه ها است. در این صورت است که اگر ما به موضوعی مواجه شدیم که خلاف حقوق شهروندی و در راس آنها متضمن نقض آزادی مبادله و حقوق مالکیت باشد می توانیم اعتراض کنیم. در غیر این صورت، همواره باید منتظر عنایت مسئولان باشیم که بستگی به اوضاع آفاق و انفس ایشان دارد.
به‌زعم اینجانب راهکار خروج از انفعال چه در حوزه‌ی امور حرفه‌ای و چه در حوزه‌ی فعالیت های اجتماعی، نگاه از منظر شهروند ذیحق، فعال و خلاق به امور است. وگرنه هم چنان باید منتظر تصمیم مجریان نسبت به مقدراتمان بمانیم.
برای خواندن متن کامل این مطلب، لطفا اینجا را کلیک کنید.