خردسالان دارای علائم اوتیسم (در خود ماندگی) در صورت درمان زودهنگام و متمرکز، پیشرفت‌های عجیبی از خود نشان می‌دهند. این یافته که از نتایج آزمایش‌ها بر روی چنین کودکانی بدست آمده، پاسخ نسبتا روشنی به این سوال می‌دهد که آیا تشخیص و درمان زودهنگام این بیماری موثر است یا خیر.
سالی راجرز، روانشناس موسسه ذهن دانشگاه کالیفرنیا و همکارانش، به‌طور اتفاقی کودکان 18 تا 30 ماهه دارای علائم اوتیسم را انتخاب کردند و عده‌ای را تحت مراقبت‌های معمول و دیگران را تحت مراقبت‌های متمرکز رفتار درمانی تحت عنوان «آغاز زودهنگام مدل دنور» قرار دادند. این برنامه با تاکید بر فعالیت‌های سرگرمی و کودکانه، از تمرین‌های تکراری مورد استفاده در درمان بیماران اوتیسم پرهیز می‌کند. این‌گونه درمان‌های سنتی برای کودکان کم سن و سال مناسب نیستند.
یادگیری از طریق سرگرمی
راجرز می‌گوید: «دنبال کردن کارهای کودکانه و ورود سرگرمی به فعالیت‌های خردسالان ابزار آموزشی مهمی است. ممکن است این کارها پیش پا افتاده به نظر آیند، اما در اوتیسم هیچ چیز عادی و پیش پا افتاده نیست.»
24 کودک شرکت کننده در آزمایش «آغاز زودهنگام مدل دنور» پس از دو سال به طرز محسوسی در تست‌های بهره هوشی (آی.کیو)، آزمون‌های استفاده زبانی، مهارت‌های روزمره و تعاملات اجتماعی امتیازات بالاتری نسبت به کودکان در معرض درمان‌های سنتی کسب کردند. روان‌شناسانی که پیش از درمان با این کودکان ملاقات نکرده بودند، اعلام کردند هفت نفر از این کودکان دیگر مبتلا به علائم بیماری نیستند. در این میان تنها علائم یکی از کودکان گروه درمان سنتی بهبود یافته بود.
روش‌های تشخیص اوتیسم در کودکان کم‌سن طی سال‌های گذشته پیشرفت‌های زیادی داشته است، اما تاکنون مشخص نشده بود که والدین و پزشکان چقدر می‌توانند از این اطلاعات بهره ببرند.
لاورا شرایبمن، روانشناس دانشگاه کالیفرنیا می‌گوید: «هزینه فراهم کردن این درمان هنگامی که کودک بسیار کم سن و سال است، بسیار کمتر از هزینه درمان این افراد در بزرگسالی است. باید به این مسئله به عنوان یک سرمایه‌گذاری نگاه کنیم. درمانی وجود دارد که به تاثیرگذاری آن اطمینان داریم. پس بهتر است روی آن حساب کنیم.»
نیوساینتیست- ترجمه: فاطمه محمدی‌نژاد
نظر شما