حکایتی تامل بر انگیز از سعدی:وقتی پایم برهنه بود

بسیاری از ما به آنچه داریم قانع نبوده و خدا را شاکر نیستیم.گاهی اوقات نظر به زندگی دیگرانی که از ما وضعیت بدتری دارند فرصت شکرگزاری را برای ما فراهم می کند.شیج اجل سعدی شیراز در این زمینه به نگاه به فرودستان و شکر نعمت تاکید می کند:
هرگز از دور زمان ننالیده بودم و روی از گردش آسمان درهم نکشیده،مگر وقتی که پایم برهنه بود و استطاعتپای پوشی نداشتم.به جامعه کوفه در آمدم،دل تنگ.یکی رادیدم که پای نداشت.سپاس نعمت حق به جای آوردم و بر بی کفشی صبر کردم.
مرغ بریان به چشم مردم سیر
کمتر از برگ تره بر خوانست
وآن که را دستگاه و قوت نیست
شلغم پخته مرغ بریان است.

www.mousavichalak.ir