محمود حاج‌زمان: در گذشته‌ای نه چندان دور تصور همگان بر این بود که «نبرد روبات‌ها» به زودی جای خود را به عنوان ورزشی واقعی و جهانی در میان همگان باز خواهد کرد. این ورزش تمام عناصر لازم را در اختیار داشت: علم روز، نبرد گلادیاتوری، مخترعان پر دل و جرات زیرزمینی، و برنامه‌های تلویزیونی. پس چه عاملی باعث مرگ این رشته شد؟ بر خلاف انتظار، جواب این سوال بسیار ساده است: ماشین جنگنده فوق‌العاده مخرب و در عین حال کاملا ساده‌ای به نام روبات گوه‌ای.
روبات‌های گوه‌ای باعث مرگ نبرد روبات‌ها شدند، چرا که آنها ماشین‌هایی شکست‌ناپذیر بودند که در نهایت نیز باعث کسالت‌بار شدن مسابقات شدند. این رقابت‌ها در آغاز بر روبات‌هایی متمرکز بود که از بازوان، تیغه‌ها و ابزارهای کوبنده خود برای ضربه زدن، شکستن و پاره پاره کردن یکدیگر استفاده می‌کردند. اما روبات‌های گوه‌ای تنها یک روش حمله ساده و البته زیرکانه داشتند: آنها به زیر حریف خود سر می‌خوردند، حریف را به پشت بر می گرداندند، و دست و پا زدن بی نتیجه آن را همچون سوسک حمام تماشا می‌کردند. در ادامه نگاهی داریم به تاریخچه‌ای که طی آن این روبات‌ها نادان باعث شدند تا «دوئل روبات‌های قاتل» روز به روز کسل کننده‌تر و بی‌روح‌تر از قبل شود.
1994 / 1373
نمایشگاه و رقابتی از روبات‌های جنگجوی خانگی در سان‌فرانسیسکو برگزار شد. خوشبختانه در این مسابقات اثری از روبات‌ها گوه‌ای وجود نداشت.
1995 / 1374
روبات‌های گوه‌ای میدان را به تسخیر خود در آوردند! در مقایسه با رقبای چاقوکش و چماق به دست، آنها گزینه‌ای منحصر به فرد و هوشمندانه بودند. هیچ کس نمی‌دانست با این روبات‌ها چه کار باید بکند. آنها به راحتی برنده می‌شدند، و سرعت بالا و نوظهور بودنشان ظاهرا آنها را به ابزاری مناسب برای چنین نبردهایی مبدل می‌ساخت.
فوریه 1998 / بهمن 1376
شبکه بی‌بی‌سی برنامه‌ای تلویزیونی به نام «جنگ‌های روباتی» را ساخت که پخش آن به مدت 5 سال ادامه یافت. روبات‌های گوه‌ای حضوری دائمی در این مسابقات داشتند.
آگوست 2000 / مرداد 1379
مسابقات تلویزیونی «روبات‌های جنگی» از شبکه Comedy Central شروع به پخش شد. تا زمان به پایان رسیدن نمایش در سال 2002 / 1381، داروینیسم روباتیک (اصطلاحی که توسط پیشتاز روبات‌های جنگی، پیت آبراهامسون اختراع شد) باعث شد تا تنها سه گروه کلی از روبات‌ها در صحنه باقی بمانند:
الف) وزنه‌برداران (Lifters) که دارای لبه‌های گوه‌ای شکل بودند و می‌توانستند با استفاده از ابزار چنگک‌مانند خود روبات‌های گوه‌ای اصیل را پشت و رو کنند.
ب) نخ‌ریس‌ها (Spinners) که روبات‌های گوه‌ای مدور و صافی بودند که با داشتن تیغ‌های گردان برنده در لبه پایینی خود می‌توانستند وزنه‌بردارها را ناقص کرده و شکست دهند.
ج) گوه‌های اصیل (Pure Wedges) که کماکان می‌توانستند با پشت و رو ساختن نخ‌ریس‌ها از پس آنها برآیند.
و به این ترتیب چیزی که می‌توانست ورزشی هیجان‌انگیز و متمایز باشد، رو به انحطاط و نابودی گذاشت.
فوریه 2013 / بهمن 1381
با درک بن‌بستی که مسابقات BattleBot به بار آورده بود، شبکه SyFy مسابقات «لیگ نبرد روبات‌ها» را راه‌اندازی کرد که یک الزام مهم و ضد روبات‌های گوه‌ای داشت: تمام روبات‌های شرکت‌کننده باید دوپا باشند.
لیگ نبرد روبات‌ها نه تنها حضور روبات‌های گوه‌ای را ممنوع ساخت، بلکه اجازه شرکت را برای تمام ماشین‌هایی که توسط طراحان آنها خلق شده بودند ممنوع کرد. اگر داروینیسم روباتیک باعث شد تا این بازی‌ها کسل کننده شود، شاید طراحی هوشمندانه روبات‌ها بتواند هیجان را به این بازی‌ها باز گرداند.
53275
نظر شما