نکته جالب در سخنان خالد حسینی علاقه شدید او به ادبیات فارسی و آثار شاعران بزرگ ایرانی است. بخش‌هایی از ترجمه این گفت وگو که روزنامه اعتماد آن را منتشر کرده، در ادامه می‌خوانید.
محبوب ترین کتاب عمرتان کدام است؟
مجموعه اشعار حافظ که به آن «دیوان حافظ» هم می گویند در جهان فارسی زبان محبوب است، برای من حافظ بهترین شاعر فارسی زبان است. ابیات فلسفی، عشقی، اسطوره یی و حرف های صریح اش علیه قدرت حاکمه، سرشار از تصاویر غنی و اوزان جادویی اش همیشه فریفته ام می کند. غزل های عمیق و صمیمانه حافظ هرگز برایم کهنه نمی شود و هنوز همان حس را امروز در من برمی انگیزند که وقتی به عنوان یک بچه مدرسه یی در کابل آنها را می خواندم و در من شور ایجاد می کند.
از تجربه ایده آل تان برای مطالعه بگویید (کی، کجا، چی، چطور)؟
تنها دو جا هست که می توانم برای مدتی طولانی کتاب بخوانم، در هواپیما و روی تخت هنگام خواب و بنابراین خیلی از اغوای کتاب های الکترونیکی دوری می کنم.
رمان نویسان محبوب تان چه کسانی هستند؟
جی. ام. کوئتزی، جنیفر ایگان، همینگوی، الیزابت استراوت، جامپا لاهیری، دیو ایگرز، یان مک ایوان، دیوید فاستر والاس، جونت دیاز، کورت ونه گات، آلیس مونرو (می دانم او داستان کوتاه می نویسد اما بسیاری از آثارش جرقه رمان های فشرده را دارد.)
شما بیش از 10 سال پزشک بودید. از تجربیات و آموخته هایتان در مقام یک پزشک چه چیزهایی را به کار نویسندگی تان آورده اید؟
ویژگی های مورد نیاز برای گذراندن دوره تحصیلی پزشکی و تخصص: نظم، صبر، پشتکار، میل برای صرف نظرکردن از خواب، میل شدید به سادومازوخیسم، توانایی پشت سرگذاشتن بحران های ایمان و اعتماد به نفس، پذیرفتن خستگی به عنوان واقعیت زندگی، اعتیاد به کافیین بیش از حد مشخص و خوش بینی تمام نشدنی به اینکه پایان، دور نیست.
ویژگی های لازم برای یک رمان نویس: همین ویژگی های مورد نیاز برای یک پزشک.
چه جور داستان هایی نظرتان را جلب می کند؟ دور و بر نوع خاصی از داستان نمی روید؟
من تقریبا همه نوع داستان می خوانم تا زمانی که خوب روایت شده باشد، تاثیر حسی بر من بگذارد و یک حس پیچیده معماگونه را حفظ کند. این به معنای آن است که سال ها از زمانی که آخرین بار داستان علمی تخیلی خواندم می گذرد.
بهترین کتابی که هدیه گرفته اید چه بوده؟
پدرم در اواسط دهه 1970که پسربچه یی در کابل بودم، ترجمه فارسی کتاب «سپیددندان» را به من داد.
چه کتابی بیشترین تاثیر را روی تو گذاشته است؟
از آخرین باری که خواندمش سال ها گذشته، اما نخستین بار که در دوران دبیرستان کتاب «خوشه های خشم» را خواندم واقعا در خاطرم ماند. مشکلات کارگران مهاجر ناامید برایم یادآور مشکلات مردم در سرزمین مادری ام، افغانستان بود. حالاوقتی به افغانستان می روم و خانواده های آواره یی را می بینم که پای پیاده از جایی به جای دیگر می روند و تلاش می کنند کار، خانه و جایی برای ماندن پیدا کنند، هنوز هم به شاهکار جان اشتاین بک فکر می کنم و صحنه پایانی که در آن رزآو شارون به غریبه شیر می دهد، یکی از صحنه هایی است که هنوز هم عمیقا متاثرم می کند.
آیا با کتاب های زیادی بزرگ شدید؟ چه خاطراتی از دوران کودکی تان دارید که برایتان کتاب خوانده باشند؟
من در فضایی بزرگ شدم که دور و برم یک عالمه کتاب رومی (مولانا)، حافظ و عمرخیام بود. پدر و مادرم در کابل همه جلدهای آثار این شاعران را در خانه داشتند. هیچ کس هم برایم نمی خواند. پدر یا مادربزرگم هنگام خواب برایم قصه می گفتند. اکثر کتاب ها را خودم در رختخوابم می خواندم.
آیا کاراکتر یا قهرمان ادبی محبوبی مربوط به دوران کودکی تان دارید؟
تراژدی سهراب، جنگاور بزرگی از کتاب «شاهنامه» فردوسی که در قرن یازده سروده شد، یکی از جواهرات سلطنتی شعر کهن فارسی است. سهراب، پسر جنگجوی بزرگ رستم است اگرچه هرگز یکدیگر را ندیده اند. سهراب با یک ارتش رهسپار می شود تا برای پدرش شکوه و تاج سلطنت را به ارمغان بیاورد، آن هم تنها از طریق رو در روشدن با او در میدان نبرد. صحنه آخر این داستان که در آن رستم، تن بی جان سهراب را در دست دارد، تنها چندلحظه پس از آنکه هویت کسی را که با شمشیر خودش به شکل مرگباری مجروح کرده، بشناسد، درباره ضربه احساسی که در خود دارد بی همتا است.
ناامیدکننده، بیش از حد بزرگ شده یا صرفا نه چندان خوب: چه کتابی بود که فکر می کردید از آن خوش تان می آید و بعد از خواندن نپسندیدید؟
تعدای از کتاب ها این طوری هستند مطمئنا. اما من مرد مودبی هستم. بگذار همان چیزی بخوانمش که هست: من یک آدم ترسو هستم. اوکی، من در پاسخ به این سوال خواهم گفت: کتاب «ناتور دشت»
کتاب بعدی که تصمیم دارید بخوانید چیست؟
«دفترچه یادداشت مایا» نوشته ایزابل آلنده.
6060
نظر شما