اخبار و تصاویر منتشر شده نشان دادند که گروهی افراطی به خانه ای در جیزه در اطراف قاهره، پایتخت مصر که محل جمع شدن ده ها نفر از محبان اهل بیت علیهم السلام بود که به مناسبت میلاد امام مهدی علیه سلام مراسم یادبود برگزار کرده بودند، حمله کردند و جنایتی اسفناک مرتکب شدند و آن خانه را آتش زدند و شیخ شحاته و چهار نفر دیگر از اطرافیانش را کشتند و ده ها نفر دیگر را نیز زخمی کردند.
پس از این جنایت هولناک عده ای از جاهلان و افراد متعصب کور دل هلهله سر دادند و خوشحالی به پا کردند در حالی که اهالی عقل و تدبیر به سرعت این جنایت را محکوم کردند و در نکوهش و رد آن بیانیه صادر کردند، از جمله استاد عصام العریان از رهبران اخوان المسلمین که گفت ریختن خون مصری حرام است، چه مسلمان باشد چه مسیحی، چه مرد باشد چه زن، چه سنی باشد چه شیعه، چه شهروند عادی باشد چه پلیس. این حرفی در خور توجه است که هم در مورد مصر صدق می کند هم در مورد سوریه و عراق و افغانستان و پاکستان و هر جای دیگر.
کارهایی از قبیل کشتن و ستم روا داشتن فقط محدود به شیعه و شیعیان مصر یا جاهای دیگر نمی شود، بلکه این حوادث کمک می کنند تا چنین رفتارهایی فورا به جاهای دیگر دنیا و علیه دیگر طایفه ها و قبایل سرایت کنند. ستم و کشتار فورا به مبادی و اصول می رسند و افکار حقه را هدف قرار می دهند. انسان به عنوان یک فرد رفتنی است اما مبادی حقه ماندگار هستند، شیعه و تشیع برای مصری ها غریب نیستند که به تازگی وارد مصر شده باشند و آنها بخواهند به مقابله با آنان برخیزند و دست به کشتار بزنند و خانه ها آتش بزنند و از ادای شعایر دینی شان جلوگیری کنند. آن چه در این میان حایز اهیمت است، ریشه ها و اسباب چنین حوادثی است.
مصر از صدر اسلام با تشیع آشنا بود و در میان خود و ملتش آن را پذیرفته بود، بارگاه های "راس الحسین" و حضرت زینب علیهما السلام و ده ها نفر از پیروان اهل بیت نبوت صلوات الله و سلامه علیهم اجمعین همگی در مصر هستند. مصر کشوری است که فاطمی ها بیش از دو و نیم قرن بر آن حکومت کردند که از خلال حکومت آنها الازهر شریف تاسیس شد. همچنین علما و اهالی فتاوای بزرگی چون شیخ البشری و مراجعی چون سید شرف الدین را در خود جای داده است. آنها حتی اجازه ادای مناسک مذهب تشیع از سوی علمای بزرگی چون شیخ بزرگ شلتوت دریافت کرده اند. حتی استاد شیخ قرضاوی خود را نزدیک به آرای استادش، شلتوت می دانست و دستور به انجام فتوای او می داد، اگر چه با تاسف شدید اکنون راه دیگری می پیماید و خود راننده سوخت رسانی به ماشین فتنه طایفه ای شده است.
در عراق، ما عراقی ها احساس ویژه ای نسبت به مصر و مردم آن داریم. بر کسی پوشیده و غریب نیست، همه می دانند که امام حکیم، مرجع عالی شیعیان جهان چقدر فشار آورد تا مانع اعدام سید قطب شود و حتی نامه ای به عبد الناصر، نخستین رئیس جمهور جمهوری مصر فرستاد و در آن تاکید کرد که اعدام علما حرام است و پسندیده نیست و لازم است که تحت هر شرایط و دلایلی رعایت حال آنها را کنی. کسی فراموش نمی کند که ملت عراق چگونه از آنها هنگامی که در کشور ما میهمان بودند، استقبال کرد. بنابر این حق داریم که از برادران مصریمان بخواهیم که از مصر و مردم و شهروندان آن با همه اعتقادات آنها حمایت و محافظت کند و آنها را از هر گونه فتنه ای دور نگه دارد و در برابر تندروی و افراط از سوی هر جریان و طرفی که باشد، بایستد. این وظیفه ای واجب حتی برای ما عراقی ها است، باید بدانیم که هر بلایی که سر ما بیاید سر دیگران نیز خواهد آمد و عکس آن، هر بلایی سر دیگران بیاید روزی بر سر ما نیز خواهد آمد. انا لله و انا الیه راجعون.
*یادداشت اختصاصی عادل عبدالمهدی، معاون مستعفی رئیس جمهوری عراق که به طور اختصاصی برای خبرآنلاین نگاشته است.
49262
نظر شما