*اتفاقاتی که در خلال جلسات رای اعتماد رخ داد نشانگر این واقعیت است که مجلس اصولگرایی قرار را بر تعامل با دولت گذاشته است و به همین دلیل می‌توان امید بست قوای مجریه و مقننه دقیقا بر خلاف روندی که در این چند سال مشاهده شده بود، در فضایی مطلوب و منطقی با هم همکاری خواهند کرد.
*گمان نمی‌کنم تندروها بتوانند در روند کاری مجلس تاثیرگذار باشند. اقلیت افراطی نمی‌تواند به اهداف آنچنانی خود برسند. البته جریان تندرو اصولگرا در جلسات رای اعتماد توانست تعدادی از اصولگرایان معتدل و میانه رو را همراه خود کند که باعث شد تا سه وزیر پیشنهادی رای نیاورند. با وجود اینکه آن‌ها توانستند نجفی، میلی منفرد و سلطانی فرد را از حضور در کابینه محروم کنند، نباید چندان جدی گرفته شوند. بدنه اصولگرای مجلس ثابت کرده است که نسبت به دولت موضع منفی ندارد و به همین دلیل جای نگرانی نیست. به نظر من اگر حسن روحانی از محمد علی نجفی دفاع بهتری میکرد حالا تکلیف وزارت آموزش و پرورش هم مشخص شده بود. فقط بحث میلی منفرد و سلطانی فر بود که مخالفانی جدی در مجلس داشتند.
*بعد از رای اعتماد مجلس به میلی منفرد، معرفی دکتر توفیقی نشان می‌دهد که آقای دکتر روحانی خیلی مودبانه و در عین حال محکم به تندروهای مجلس این پیام را داد که بیدی نیست که با این باد‌ها بلرزد و رسما به آن‌ها گفت بهتر است در رفتار و کردار خود تغییراتی به وجود بیاورند و در کار دولت کارشکنی نکنند.
*مسلم است که تندروها بنا ندارند در قبال دولت منطقی باشند و حتما برای تخریب دولتی‌ها هر کاری که بتوانند انجام خواهند داد. می توان گفت افراطیون هنوز پیام رای ۲۴ خرداد را نشنیده‌اند و هنوز نمی‌دانند که مردم به آن‌ها پشت کردند.
* ۴ میلیون رای سعید جلیلی را باید به حساب تندروها گذاشت. آن‌ها از ۳۷ میلیون توانستند فقط ۴ میلیون را از آن خود ببیند و به همین دلیل تعجب می‌کنم که چرا با وجود اینکه در اقلیت محض هستند، سکوت اختیار نمی‌کنند. آن‌ها همچنان به حیات سیاسی خود در فضای هشت سال گذشته ادامه می‌دهند. بنده اطمینان دارم که با انتخابات سال ۹۴ موقعیت آنان در مجلس تفاوت خواهد کرد و آن وقت متوجه خواهند شد، حقیقت و واقعیت چیست.
*اگر آقای روحانی دکتر توفیقی را برای وزارت علوم به مجلس معرفی کند او را باید وزیر علوم دولت یازدهم بدانیم.
/29220
نظر شما