دو سه شب است که صفحات متنوع و گوناگون فضاهای اجتماعی مجازی، مشحون و مملو از انواع و اقسام طنزهای یخ و بی مزه درباره تقابل دو تیم فوتبال ایران وآرژانتین است و به دنبال آن هنرنمایی برخی از ما متمدن ها در صفحه شخصی مسی و آن خانم مجری مراسم قرعه کشی جام جهانی و ...! تحلیل ها درباره چند و چون این ماجرا، از تحلیل های روانشناسانه گرفته تا اجتماعی و سیاسی و ... بسیار است؛ اما نکته ای که قصد دارم به آن بپردازم به جملات ابتدایی این نوشتار بازمی گردد.
همین چند روز پیش فعالان عرصه محیط زیست در رومانی نسبت به فعالیت های اکتشافی شرکت چورون در حوزه نفت و گاز، دست به اعتراض زدند و در برابر پلیس و ژاندارم های حفاظت کننده از منطقه صف آرایی کردند. در راس معترضین بانویی مسن قرار داشت که در روستای پونگشی واقع در 340 کیلومتری شمال شرق بخارست زندگی می کند. او در برابر ژاندارم ها ایستاد تا از محیط زیست و حق بشر برای زندگی در جهانی پاک صحبت کند. او در برابر ژاندارم ها ایستاد تا فرزندان و نوه هایش بتوانند در منطقه ای عاری از آلودگی نفس بکشند. و این چنین است که موضوع محیط زیست به مسئله و دغدغه ای جدی برای یک پیرزن روستایی تبدیل می شود.
محیط زیست!... مقوله ای که برای بسیاری از ما ایرانی ها بیگانه است. حتی شاید برای بسیاری از ما پرداختن به این مسئله مطایبه آمیز جلوه کند. در حالی که محیط زیست، تغییرات آب و هوایی جهان، گرمایش زمین و موضوعاتی از این دست، امروزه برای بسیاری از مردمان جهان به مهمترین و جدی ترین دغدغه آنها تبدیل شده است. و این ما ... که هنوز جملات مبتذل و جاهلانه خود را بر در و دیوار مجازی دیگران حک می کنیم و به ایرانی بودن خود می نازیم. در این میان آیا یک مسابقه فوتبال، ارزش پایمال شدن ارزش های یک ملت را در سطح جهانی و در منظر دیگران دارد؟! یا شاید ارزش های ما در حد همین ها است که می بینیم و ما تنها گرفتار توهمی از دارا بودن انواع و اقسام ارزشها هستیم؟!
منبع : رویترز / عکس : بوگدان کریستن
نظر شما