به گزارش خبرآنلاین، پنجمین شماره دوهفته نامه خبری - تحلیلی «سام» با پرونده ویژه‌ای برای کودکان و مطالعه و با عنوان «ز گهواره تا 12 سالگی چی بخوانیم؟» منتشر شده است که گزارشی است درباره اینکه والدین باید چگونه و با چه کتاب‌هایی فرزندان خود را به مطالعه و کتاب‌خوانی علاقمند سازند.
همچنین در این شماره گفتگویی مفصل با ابولفضل زرویی نصرآباد که هشت ماه است بر اثر بیماری قلبی خانه نشین شده و با هیچ رسانه‌ای گفتگو نکرده، انجام شده که هم به بهانه یک احوالپرسی طنازانه است و هم به خاطر انتشار کتاب جدید او با نام «خاطرات استاد سر پروفسور حسنعلی خان مستوفی».
در شماره پنجم «سام» که با قیمت هزار تومان در کتابفروشی‌های معتبر تهران توزیع شده، همچنین گفتگویی با خشایار اعتمادی و علیرضا داودنژاد در خصوص عادات مطالعاتی و کتابهای مورد علاقه‌شان انجام شده. همچنین گفتگو با اورهان پاموک به بهانه انتشار «کتاب سیاه» در ایران و گفتگویی با رییس سابق کتابخانه عامه کابل افغانستان درمورد حال و روز این روزهای فرهنگ در این کشور همسایه شرح داده شده.
یادداشت ها و گفتارهایی از دکتر شهیندخت خوارزمی، علی آقا غفار، پژمان بازغی، سعید بیابانکی، رضا رویگری و...در این شماره سام به چشم می خورد.
در بخشی از گفتگوی «سام» با زروئی نصر آباد می خوانیم:
- طنزپرداز مخالف که سهل است، ممکن است طنزپرداز معاند هم داشته باشیم. هرکس فارغ از شغل و تخصص کاری‌اش، یک دیدگاه سیاسی دارد اما این دیدگاه و سلیقه نباید تعریف کارش را عوض کند. تعمیرکاری که به خاطر مخالفت و دشمنی‌اش با شما، به جای تعمیر آبگرمکن منزل شما، باعث انفجار آبگرمکن شود، دیگر تعمیرکار نیست، تخریب‌کار است. کار طنزپرداز هم تخریب و عناد نیست و اگر پذیرفته است که به جای هجو، طنز بنویسد، نمی‌تواند برای اعمال سلیقه سیاسی‌اش، چه در موافقت و چه در مخالفت، تا آنجا پیش برود که تعریف کارش عوض شود.
- خوشبینانه ترین شکل نظام مطبوعاتی و رسانه‌ای این است که به میزان تمام سلیقه‌ها و گرایشهای فکری و سیاسی، نشریه و رسانه وجود داشته باشد تا نویسندگان (طنزپرداز یا غیر طنزپرداز) به فراخور نوع جهت گیری نوشته‌های‌شان، جایی برای درج و نشر این آثار داشته باشند.
- یعنی طنز پرداز بتواند در یک نشریه انتقاداتش را از یک جناح مطرح کند و در نشریه‌ای دیگر، انتقاداتش را از جناحی دیگر. هیچ جناح و جبهه و گرایش سیاسی معصوم نیست. طنزپرداز منصف نمی‌تواند به هر قیمت از تمام سیاست‌ها و جهت گیری های یک جناح دفاع کند. اساسا کسی که در هر شرایطی حق را را به یک جناح سیاسی می‌دهد و جناح متبوع و مطبوعش را بری از خطا و اشتباه می‌داند، نمی‌تواند طنزپرداز باشد.
- هر اندازه مجال عرضه و ارائه تولیدات فرهنگی و هنری را از طریق رسانه‌های رسمی و معمول، تنگ و مسدود کنیم، به همان اندازه یا خیلی بیشتر، راه را برای رسانه‌های جدید و غیر رسمی باز می‌کنیم. خواننده بی‌مجوز، اثرش را زیرزمینی تولید و در اینترنت منتشر می‌کند. نویسندگان مطبوعات تعطیل شده به شبکه‌های اجتماعی و وبلاگ نویسی روی می‌آورند. کتابهای بی‌مجوز به صورت کپی (اصطلاحا ریسوگراف و افست) یا با فرمت های دیجیتالی نشر و عرضه می شوند. خوب یا بد، سانسور و ایجاد محدودیت در عصر اطلاعات، بی معنی و فاقد کارآیی است.
- سیاستگذاران فرهنگی کشور که تجربه ممنوعیت و آزادسازی استفاده از دستگاههای پخش ویدئو را در کارنامه دارند، به جای ممنوعیت ماهواره، سانسور کتاب، تعطیلی نشریات و فیلترینگ سایت‌ها، که مقدمه معاند سازی و گسترش مصادیق جرم است، می‌بایست به فکر آشتی با تولید کنندگان فکر و آثار فرهنگی و هنری باشند.
- خوشبختانه در همین مدت خبرهای امیدوار کننده‌ای شنیده ام. این که دولت دارد مقدماتی را فراهم می‌کند که علاوه بر جذب سرمایه‌های اقتصادی، سرمایه‌های فرهنگی و هنری کشور هم به ایران بازگردند. مخصوصا بسیار خوشحالم از این که شنیدم دوست هنرمندم سید ابراهیم نبوی تصمیم به بازگشت به ایران دارد. اینکه سید ابراهیم نبوی و اظهار نظرهایش در سال‌های گذشته چقدر حساسیت برانگیز بوده را من نمی‌دانم و حتما حق دستگاه قضایی برای بررسی آن محترم است اما می‌خواهم بگویم فراهم آمدن امکان بازگشت نبوی، یکی از آرزوهای استاد زنده یادمان کیومرث صابری (گل آقا) بود.
نشریه «سام» را می‌توانید از کتابفروشی‌های معتبر پایتخت و شهر کتاب ها تهیه کنید.
6060
نظر شما