«آخرش می‌آن سراغم» رمانی است در 22 فصل که با زبان مختص گلشیری نوشته شده است. گلشیری اغلب در ژانر وحشت قلم می‌زند. موضوعات اغلب داستان‌های او اجتماعی است. در اغلب داستان‌های کوتاه و رمان‌های این نویسنده مناسبات زنان و مردانی بازگو و بازآفرینی می‌شود که به نوعی در زندگی مدرن امروز دگرگون شده و بافت و پیوندهایش به شکل دیروز نیست و در واقع معنای مناسبات گذشته در فضای کنونی رنگ باخته است.
رمان «آخرش می‌آن سراغم» به نوعی در ژانر وحشت نوشته شده و از زبان راوی است که داستان را برای دوستش تعریف می‌کند. داستان از آن‌جا شروع می‌شود که راوی بعد از این‌که آخرین امتحانش را می‌دهد و از پله‌های مدرسه پایین می‌آید... راوی «اسمال تپه» را می‌بیند که سوار بر موتور گنده‌اش وسط کوچه مدرسه ایستاده و در همان وقت «نادر» نیز جلوی او سبز می‌شود.
در بخشی از رمان می‌خوانیم: «نادر رفت، دوباره برگشتم و تو کوچه رو نگاه کردم. تا حالا تو عمرم اون‌جا رو به اون خلوتی ندیده بودم. همه‌ش فکر می‌کردم الان یکی وایساده پشت یکی از اون درخت‌های کوفتی و داره منو سُک می‌زنه. یکی از اون چاقوهای دندونه‌دار هم دستشه...»
گلشیری متولد مردادماه 1347 است، اولین داستان‌های کوتاه این نویسنده در مجله‌های مطرح ادبی به چاپ رسید تا این‌که در سال 1377 نخستین کتاب او با عنوان «از عشق و مرگ» منتشر شد. وی همزمان با نویسندگی به ترجمه هم روی آورد. با این‌که بیشتر آثار این نویسنده برای بزرگسالان است داستان‌هایی هم دارد که مخاطب آن‌ها نوجوانانند.
از سیامک گلشیری تاکنون بیش از 40 اثر منتشر شده. آثار گلشیری تاکنون جوایزی همچون جایزه کتاب سال مهر، لوح تقدیر جشنواره کتاب برتر کودک و نوجوان و لوح تقدیر جایزه یلدا را از آن او کرده‌اند.
رمان «آخرش می‌آن سراغم» با شمارگان هزار و 500 با قیمت هفت هزار و 800 تومان به تازگی از سوی نشر «زواش» منتشر شده است.
6060
نظر شما