به گزارش روابط عمومی سازمان سینمایی، متن این اطلاعیه به شرح زیر است:
اين روزها در مطبوعات و فضاي مجازي خبر و گزارش‌هايي انتشار يافته كه بعد از 45 سال نسخه مرمت شده و ديجيتال فيلم «گاو» (ساخته داريوش مهرجويي) در سينما رفله (پاريس) نمايش داده شده است. در خصوص اثرگذار بودن اين فيلم در تاريخ سينماي ايران به تفصيل سخن گفته شده است، اما آن چه در اين ميان به نادرست مطرح شده يا مغفول مانده نقش و تلاش فيلمخانه ملي ايران در مرمت و احياي اين فيلم مهم تاريخ سينماي ما است. از اين رو فيلمخانه ملي ايران لازم مي‌داند توضيحات زير را براي ثبت در تاريخ سينماي ايران انتشار دهد:
1- فيلمخانه ملي ايران بيش از سه دهه است كه در تلاشي طاقت‌سوز موفق به گردآوري فريم به فريم و حلقه به حلقه بخش عمده و اصلي فيلم‌هاي تاريخ سينماي ايران شده است. اكثر قريب به اتفاق فيلم‌هاي سال‌هاي ماضي از انبارهاي استوديوها، سينماها، مجموعه‌دارهاي خصوصي، كه با كيفيت بسيار نامطلوبي نگه داري مي‌شدند، فراهم و به فيلمخانه ملي ايران منتقل شده است. غالب اين نسخه‌ها به دليل آن كه كپي‌هاي نمايشي فيلم‌ها بوده‌اند، طبعاً از آسيب و گزندهاي ناشي از شرايط نامساعد و غيراستاندارد محيطي يا خسارات وارد شده از دستگاه‌هاي نمايشي مصون نمانده‌اند.
بنابراين در سال‌هاي گذشته دركنار تهيه و گردآوري و طبقه‌بندي فيلم‌ها (اعم از مستند، گزارشي ، خبري، سينمايي و انيميشن) حد اعلاي تلاش صورت گرفته تا اين فيلم‌ها در شرايط محيطي مناسبي حفظ و نگه داري و مرمت و احيا شوند تا عمر طولاني‌تري پيدا كنند. تهيه اينترنگاتيو و كپي‌هاي جديد از فيلم‌هاي قديمي، با بهره‌گيري از لابراتوار اختصاصي فيلمخانه ملي ايران، سال‌ها است كه به صورت روزانه در جريان است.
2- بديهي است كه پاره‌اي از كپي‌هاي نمايشي، كه در شرايط نامطلوبي به فيلمخانه ملي ايران راه يافته‌اند، به دليل عمليات نامناسب لابراتواري، كه در همان سال‌هاي ساخت فيلم‌ها انجام شده است، و نيز نمايش‌هاي مكرر با آپارات‌هاي مستعمل، عدم دسترسي فيلمخانه به بسياري از نگاتيوها و فعل و انفعال‌هاي شيميايي آن چنان دچار تخريب شده‌اند كه با روش‌هاي لابراتواري ترميم و احياي آن‌ها امكان پذير نيست. تخريب و آسيب‌هاي وارد شده به اين فيلم‌ها امكان هرگونه مرمت و بازسازي به شكل آنالوگ را، در سال‌هاي گذشته، از بين برده بود، و بهترين راه نجات آن‌ها استفاده از روش‌هاي احيا و مرمت ديجيتالي است.
3- فيلمخانه ملي ايران، به دليل محدويت‌هاي موجود، حجم انبوه فيلم‌هاي آسيب ديده‌اي كه مستمراً دريافت مي‌دارد و همچنين هزينه‌هاي سرسام‌آور احياء و بازسازي تصاوير، همواره اصرار بر اين داشته كه با تجهيز امكانات فني (چه لابراتواري و چه ديجيتال) اين فيلم‌ها در ايران تعمير و مرمت و احيا شوند، تا هم امكانات مرمت و احياي ديجيتال و هم دانش فني آن در كشورمان فراهم و توسعه يابد. از اين رو از سال 1388 براي امر بازسازي نگاتيو يا پزتيو تعدادي از فيلم‌هاي بيشتر صدمه ديده با دقت فراوان از فن‌آوري ديجيتال براي مرمت و احياي تصاوير معيوب و مخدوش استفاده شده است.
4- اما در خصوص فيلم «گاو»: در سال 1392 تصميم گرفته شد كه زير نظر كارشناسان و با هزينه فيلمخانه، در «شركت پيشگامان سينماي آريا»، نگاتيو فيلم اسكن، و سپس با به دست آوردن فايل ديجيتال كار احياء و اصلاح فريم‌هاي آسيب‌ديده فيلم انجام شود. خوشبختانه چون نگاتيو اين فيلم به همراه باند ميكس اصلي صدا در گنجينه فيلمخانه در شرايط محيطي مطلوبي نگه داري شده است، كار احياي آن دشواري كمتري داشت.
5- احيا، مرمت و تعمير فيلم‌هاي آسيب ديده، پروژه سخت و زمان‌بري است و با صرف هزينه‌هاي بسيار انجام مي‌شود. با به ثمر رسيدن احياي تعدادي از فيلم‌ها(مثل «اون شب كه بارون اومد»، «براي آزادي»، «باد صبا» و «گاو» و ... )هم اكنون آرزوي ديرينه فيلمخانهمليايران براي مجهز شدن كشور به دانش و فن‌آوري مرمت و احياي ديجيتال به واقعيت پيوسته، و اميد است به تدريج با تجهيز و توانمندسازي بخش خصوصي و همچنين تقويت بيشتر و مستمر بنيه فني و تجهيزاتي فيلمخانه ملي ايران به اين امكانات و دانش آن بتوان كار احياي فيلم‌هاي مهم تاريخ سينماي ايران را با دقت و سرعت بيشتري پيش برد.
57243
نظر شما