میثم بهرامی / محمد احسانی، رئیس كمیته آموزش فدراسیون فوتبال قبول ندارد كه مربیان خارجی یك سر و گردن بالاتر از مربیان داخلی هستند. او می‌گوید تفاوت مربیان داخلی و خارجی، بیشتر از اینكه در بعد فنی باشد، در بعد امكانات و سخت افزارهاست. او تمام قد از مربیان داخلی دفاع می‌كند و می‌گوید آن‌ها برای یادگیری نكات جدید، انگیزه زیادی دارند. با محمد احسانی در مورد اتفاقات اخیر فوتبال ایران صحبت كرده‌ایم.
*اخیرا بحث‌هایی در مورد تفاوت زیاد مربیان داخلی و خارجی مطرح شده و در این میان عده‌ای از اهالی فوتبال از مربیان داخلی حمایت كرده‌اند و عده‌ای دیگر، مربیان خارجی را برتر دانسته‌اند. شما به عنوان رئیس كمیته آموزش و عضو كمیته فنی فدراسیون فوتبال چه نظری در این مورد دارید؟
من نمی‌خواهم بگویم مربی داخلی و خارجی تفاوت ندارند، اما تفاوت آن‌ها آن‌قدر نیست كه ما فكر یم‌كنیم. به این دلیل كه دانش روز در اختیار همه هست و همه می‌توانند از طریق اینترنت و كتاب‌ها و مقالات و ... به علم روز دست پیدا كنند. چیزی كه میان مربیان ایرانی و خارجی تفاوت ایجاد می‌كند، مسائل و فاكتورهای دیگر است. ما اینجا مشكلات زیرساختی داریم. الان یك مربی كه می خواهد تیمش را تمرین بدهد با مشكلات زیرساختی روبرو است. زمین تمرین و زمین مسابقه و ... مشكلاتی است كه باشگاه‌ها دارند. فوتبال ما هنوز به شكل واقعی حرفه‌ای نشده. ما باید دور و بر خودمان را ببینیم. تركیه و ژاپن و كره را ببینید كه زمین و استادیوم خوب دارند. فوتبالشان هم درآمدزایی می‌كند. ما باید ابتدا مشكلات درآمدزایی مثل بلیت فروشی و حق پخش و ... را حل كنیم. درست نیست كه از بین این همه فاكتور، فقط بیاییم سطح مربیان را مقایسه كنیم. كلاس‌هایی كه مربیان ما می‌بینند تفاوتی با كلاس‌های اروپایی ندارد. ما در كلاس‌هایمان سرفصل‌های فیفا و كنفدراسیون فوتبال آسیا را تدریس می‌كنیم.
*اگر مربیان ما تفاوت زیادی با مربیان خارجی ندارند، چرا به ندرت پیش می‌آید كه یك مربی ایرانی در باشگاه‌های خارجی كار كند؟
البته تعدادی از مربیان در لیگ‌های خارجی كار كرده‌اند. در لیگ‌های هندوستان و بنگلادش و حتی كشورهای عربی مربیان ایرانی كار كرده‌اند مثل آقایان برزگری و چنگیز و مهاجرانی. حتی در آلمان افرادی مثل آقایان هاشمیان و خسروی نژاد داریم. گرچه در لیگ‌های برتر كار نمی‌كنند ولی در دسته سه و چهار كار كرده اند. مربیان ما مشكلاتی نظیر زبان هم دارند. البته شما مربیان ژاپنی و كره‌ای را هم در هیچ كجای دنیا نمی‌بینید. كلا فوتبال آسیا خیلی عقب‌تر از فوتبال دنیاست و ما باید بیشتر به فكر درست كردن زیر ساخت‌ها باشیم.
*آقای مجید جلالی در تلویزیون گفت كه وقتی فدراسیون برای كلاس مربیگری A آسیا از مربی 5 میلیون می‌گیرد، دیگر نمی‌تواند او را رد كند و باید به هر كسی كه در این كلاس شركت كرده مدرك A آسیا را بدهد. این موضوع نگران‌كننده است چراكه باعث می‌شود كیفیت مربیان ما پایین بیاید و هر كسی كه در كلاس شركت می‌كند، به واسطه پولی كه پرداخت كرده قبول شود.
این طوری نیست. هزینه كلاس A آسیا 3.5 میلیون تومان است، 5 میلیون نیست. شما بروید سایت فدراسیون‌های كشورهای دیگر را ببینید كه چقدر برای این كلاس‌ها پول می‌گیرند. ما یكی از ارزان‌ترین‌ها هستیم. كسی كه 22 روز می‌آید سر كلاس، لباس گرم، دو سه دست تی شرت و شورت، صبحانه، ناهار، شام و خوابگاه می خواهد. مدرس هم پول می خواهد. پس این پول زیاد نیست. در كشورهای دیگر چند هزار دلار پول می‌گیرند ولی ما تقریبا هزار دلار می‌گیریم.
*حرف شما درست ولی پولی كه مربیان می‌دهند نكته مورد نظر ما نیست. نكته اینجاست كه اگر هر كسی در كلاس شركت كرد قبول شود، ارزش آزمون‌های شما پایین می‌آید و ارزش این مدرك هم كم می‌شود.
آقای جلالی خودش مدرس ماست. می‌داند كه این طوری نیست. شما بیایید در كمیته آموزش تا ما اسامی افرادی كه رد می شوند را نشانتان دهیم. این‌طوری نیست كه هر كسی در كلاس شركت كند قبول شود. توی این كلاس‌ها افرادی رد می‌شوند و بعضی‌ها هم مشروط می‌شوند. مگر می‌شود همه قبول شوند؟ كسانی كه می‌آیند از چند فیلتر رد می‌شوند. هیات‌ها كارشان را نگاه می‌كنند. روز قبل هم از آن‌ها تست می‌گیریم.
*موتورگازی هم بحثی است كه اخیرا از آن زیاد صحبت شده. كمیته آموزش فدراسیون فوتبال چه برنامه‌ای برای این دارد كه كسی فكر نكند تفاوت مربیان ایرانی و خارجی خیلی زیاد است؟ به هر حال بخشی از این موضوع كه به مربیان داخلی می‌گویند موتور گازی، به خاطر عملكرد شما هم هست.
دوست ندارم در مورد این واژه صحبت كنم ولی می‌گویم كه سطح مربیان ما آن‌قدر كه می‌گویند پایین نیست. مشكل ما عدم شناخت است. از خبرنگاران فوتبال خواهش می‌كنم ارتباطشان را با كمیته آموزش قطع نكنند و از نزدیك ببینند. ما توضیح می‌دهیم. برای فوتبال ما هم خوب نیست كه این حرف‌ها زده شود. ما نمی‌گوییم خیلی خوب هستیم. این ادعا را نداریم. ولی سعی‌مان را می‌كنیم. ما در دو سال اخیر سه تا همایش گذاشتیم برای مربیانمان. 600 تا مربی دو روز از 9 صبح تا 6 بعد از ظهر نشستند و در كلاس شركت كردند. این نشان می‌داد كه تشنه یادگیری هستند. سعی كردیم از بهترین اساتید داخلی و خارجی استفاده كنیم. بورا میلوتینوویچ و كروش هم آمدند صحبت كردند. مربیان ما با هزینه خودشان هم می‌روند خارج از كشور و تمرینات تیم‌های خارجی را نگاه می‌كنند.
*به نظر می‌رسد مربیانی كه اسم و رسم دارند و پول‌های میلیاردی می‌گیرند، نسبت به آینده كاری خود هم اطمینان دارند و به همین دلیل علاقه زیادی ندارند كه نكات جدید یاد بگیرند.
مربیان بزرگی مثل علی دایی و امیر قلعه‌نویی صد در صد در این كلاس‌ها شركت می كنند. من حتی دیدم كه آقای قلعه‌نویی یادداشت برداری هم می‌كرد. مشكل فوتبال ما این است كه مربی باید دنبال گرفتن پول بازیكن هم باشد. كروش را دیدید؟ می‌گفت من راجع به دستمزدم صحبت نمی‌كنم، در مورد زمین تمرین حرف می‌زنم. او مربی بین‌المللی است و می‌داند سخت افزار چقدر مهم است.
*با این حساب شما معتقدید كه مربیان داخلی تفاوت زیادی با مربیان خارجی ندارند؟
بله. تفاوت‌ها زیاد نیست. باید سخت افزار باشد تا مربیان داخلی نتیجه بگیرند. 90 درصد از فوتبالیست‌های ما كه در لیگ‌های خارجی بازی می‌كنند مربی ایرانی داشته‌اند. این نشان می‌دهد مربیان ما از نظر فنی چیزی كم ندارند.
43 43
نظر شما