این خوشبینی ها تا به آنجا به پیش رفت که برخی با ارایه آمارهای گردشگر ورودی در سالیان آینده کشورهای گردشگر پذیر منطقه نظیر ترکیه و امارات را شرمنده کردند.
گرچه نباید از رشد اقبال عمومی در کشورهای اروپایی و برخی از کشورهای ثروتمند آسیایی نسبت به ورود به کشور ما در یک سال اخیر غافل شد اما نباید این غفلت دامنه دار شده و بر روی واقعیت صنعت گردشگری ما سایه بیاندازد.
واقعیت این است که در کشور ما اصلی ترین و در واقع قلب صنعت گردشگری با بحرانی جدی مواجه است .
هتلها و صنعت هتلداری در کشور ما با بنیه ای بسیار ضعیف سایه گذشته را یدک می کشند و بسیاری از هتلهای ما تاب ستاره هایی که گذشته بر دوش آنها گذاشته است را ندارند.
گرچه بسیاری از هتلهای شاخص و اتفاقا گران در کشورهای اروپایی قدمتی بیش از صد سال دارند اما در طی این سالیان توانسته اند در حفظ و ارتقای خدمات خود به نحو چشمگیری عمل کنند.
در صنعت هتلداری ما علیرغم ساخت چندین هتل جدید در شهرهای توریستی و زیارتی هنوز هتلهایی با قدمت بین 40 تا 50 سال حرف اول را می زنند اما سوال اینجاست که این غولهای باستانی هنوز تاب کشیدن ستاره های پنج گانه بر روی شانه های خود را دارند؟
در استانهای شمالی کشور که در حقیقت از توریستی ترین مناطق کشور به شمار می رود به جز چند هتل تازه تاسیس با قیمتهای نجومی مانند هتل نارنجستان در مازندران باقی هتلهای پنج یا چهار ستاره اکثرا یدک کش گذشته شان هستند از هتل پارسیان خزر( هایت چالوس) تا سپید کنار انزلی تا هتلی مانند هتل بزرگ و هتل قدیم رامسر در حالی به عنوان هتلهای 5ستاره و چهار ستاره مطرح می شند و انتظار دریافت شبی 200 الی 400 هزار تومان برای یک اتاق دو تخته را داند که اصلا از عهده ارایه خدمات یک هتل پنج ستاره بر نمیآیند.
این حتی موضوع برای گردشگران داخلی و کشورهای اطراف هم که در فصلهای توریستی به شمال کشور می آیند مطلوب نیست .
تاسیسات قدیمی بوی نم از درز دیوارهایی با نیم قرن عمر ترکها و شکستگی هاو بالاخره عدم وجود خدمات راضی کننده مانند اینترنت و شبکه مبادلات بانکی و تفریحات تعریف شده هتل ، همگی نشاندهنده این نکته هستند که صنعت دولتی و نیمه دولتی هتلداری در کشور ما به ته خط رسیده است و در صورت جذب گردشگر خارجی برای مقاصد گردشگری به مدد دیپلماسی و تبلیغات در عمل عده ای گردشگر ناراضی با کوله باری از تبلیغات منفی درباره صنعت گردشگری کشورمان را در فرودگاه بدرقه خواهیم کرد.
گرچه نباید فراموش کرد که اوضاع نابسامان اقتصادی در دولت قبل توان ریسک کردن سرمایه گذار داخلی و خارجی در صنعت هتل سازی و هتل داری بسیار کاهش داد اما همگام با تلاش دولت برای غلبه بر رکود اقتصادی و ایجاد رشد در صنایع ، نباید از هتلداری نیز غافل شد چرا که در شرایط امروز کشور ما که صنایع مرتبط با کشاورزی با بحران بی آبی و صنایع ماشین سازی ما با بحران نداشتن مزیت نسبی نسبت به رقبا دست به گریبان هستند هنوز صنعت غریب گردشگری است که می تواند لاقل برای اقتصاد شهرستانها ، نقش ناجی را بازی کند.
تعداد زیادی از جوانها در شهرهای شمالی جذب فروشگاهها و مارکت های مختلفی شده اند که در کنار هتلها و مناطق گردشگری تاسیس شده و لباسهای مارک دار و کالاهای چینی و لوازم خانگی می فروشند ؛ این اشتغال نیم بند که گاهی با حقوق های زیر 600 هزار تومان ومگس پرانی آنان نیز توام است در صورت رشد و ارتقای گردشگری و صنعت هتلداری می تواند چنان وضعیت بی کاری در شهرستانهای گردشگر پذیر را متحول کند که تاثیر آن بلا فاصله در اقتصاد کشور و در کاهش معضلات اجتماعی دیده شود.
حجم مسافران بی هدف و ناراضی در شهرهای توریستی که در ایام تعطیلات واقعا غیر قابل کنترل هستند در صورت سامان مند شدن در یک شبکه هدفمند می توانند آثار غیر قابل تصوری در اقتصاد مناطق به وجود آورند و همه اینها در قلب صنعت گردشگری یعنی صنعت هتلداری متمرکز شده است.
نظر شما