به گزارش خبرگزاری خبرآنلاین، در چند روز گذشته اخباری درباره موضع آموزش وپرورش درمورد تنبیه بدنی در مدارس منتشر شد،پس از آن حمیدرضا کفاش معاون پرورشی و فرهنگی وزارت آموزش و پرورش این موضوع را نادرست دانست و در گفت وگو با ایسنا اعلام کرد آنچه از سوی آموزش و پرورش اعلام شده موضع رسمی این وزارتخانه نبوده و به هیچ وجه قانونی شدن تنبیه بدنی مدنظر ما نیست. بلکه تجدید نظر در روش‌های تنبیه یا روش‌های بازدارنده از رفتارهای پرخطر و حرکاتی است که دانش آموزان نباید در مدرسه انجام دهند.
معاون پرورشی و فرهنگی وزارت آموزش و پرورش با بیان اینکه تنبیه به معنای آگاهی دادن و ایجاد هوشیاری است گفت: در این میان آن چه زشت و بد است تنبیه بدنی به معنای وارد کردن ضربه به جسم فرد است. تنبیه بدنی هم در آیین نامه اجرایی مدارس و هم در قوانین و مقررات ما و در تعالیم تربیتی که آموزش داده می شود کاملا محکوم است.
کفاش تاکید کرد: ضربه زدن به جسم دانش‌آموز ممکن است موقتا موثر باشد اما نه تنها ایجاد بازدارندگی نمی کند بلکه قطعا در بسیاری موارد تاثیر عکس دارد.
وی به برخی مطالب منتشر شده پیرامون تربیت بدنی و تصمیم این وزارتخانه برای قانونی کردن تنبیه بدنی اشاره و عنوان کرد: آنچه از سوی آموزش و پرورش اعلام شده موضع رسمی این وزارتخانه نبوده و به هیچ وجه قانونی شدن تنبیه بدنی مدنظر ما نیست. بلکه تجدید نظر در روش‌های تنبیه یا روش‌های بازدارنده از رفتارهای پرخطر و حرکاتی است که دانش آموزان نباید در مدرسه انجام دهند.
معاون پرورشی و فرهنگی وزارت آموزش و پرورش ضمن تصریح این مطلب که به هیچ وجه بحث تنبیه بدنی در مدارس مطرح نشده است و تنبیه بدنی در قوانین و آموزه‌های دینی ما محکوم است عنوان کرد: اما این مسئله که روش‌های تنبیهی ما هم بازدارنده نیست و نمی‌تواند رفتارهای پرخطر را کنترل کند به لحاظ علمی باید مورد تحلیل قرار بگیرد و روانشناسان، جامعه شناسان و علمای تربیت آن را مورد تجدید نظر قرار دهند و متناسب با جرم مجددا آنها را تعریف کنند که اولویت کدام است، کدام روش باید تقویت شود و کدام را باید کنار گذاشت؟
در همین زمینه هم خدایار رفیعی، معاون پاسخگویی به شکایات اداره کل ارزیابی عملکرد آموزش و پرورش در کافه خبر اعلام کرد که از تنبیه در مدارس به عنوان ابزار بازدارنده و تربیتی استفاده می شود و ریشه تاریخی و فرهنگی دارد هرچند که من قبول ندارم که این رفتار بازدارنده است، چون خلاف ضوابط و مقررات است.
او در مورد علل استفاده معلمها از تنبیه در مدارس می گوید: یک رابطه سازمانی داریم که معلم برابر مقرارت در شرح وطایف آمده درس بدهد ، تربیت کند و دانش آموز هم وظیفه احترام و درس خواندن دارد.اما وقتی یک دانش آموز یک بی ادبی می کند یا رفتاری می کند که کلاس و عمل معلم را زیر سوال می برد. به هرحال معلم هم یک انسان است خود ما گاهی حتی در برابر فرزند خودمان هم کم می آوریم . به نظرمن رفتارهای خارج از نزاکت دانش اموزان که گاهی ناآگاهانه انجام می شود تنبیه را به وجود می آورد.
معلم هم احساس می کند که به او بی احترامی شده و رابطه شخصی می شود و تنبیه شکل می گیرد. یک بخشی هم به خاطر عدم ناآگاهی از مقررات است. هرمقدار از مرکز فاصله می گیریم معلمان کمتر تجریه دارند و به خاطر نیاز آن منطقه بدون نعلیم وارد سیستم آموزش شدند و از شیوه تنبیه استفاده می کنند.
او معتقد است که مانند بسیار از آسیبها، احتمال به صفر رسیدن تنبیه در مدارس هم وجود ندارد، هرچند که آموزش و پرورش استفاده از شیوه های تشویقی در مدارس را هم استفاده می کند اما باز هم برخی معلمها از تنبیه برای درس خواندن شاگردان استفاده می کنند.
گفتنی است در حال حاضر تنبیه بدنی در حدود 40 کشور جهان منسوخ شده است و به گزارش خبرآنلاین کشورهای اسکاندیناوی پیشرو در ممنوع کردن تنبیه بدنی بوده و هم اکنون این موضوع در این گونه از کشورها کاملا به تاریخ پیوسته است.
46232
نظر شما