به گزارش مشرق، امام خمينى پـس از پيروزى انقلاب در تاريخ دهم اسفنـد ۱۳۵۷ از تهران به قـم رفتند و تا زمان ابتلإ به بيمارى قلبى (۲ بهمـن ۱۳۵۸) در ايـن شهر بودند. ایشان پس از ۳۹ روز مداوا در بيمارستان قلب تهران، دکتر ایشان اصرار داشت مکان استقرار امام از لحاظ آب و هوایی مناسب باشد و هم بتوانند امام را زیرنظر داشته باشند.
مـوقتا حضرت امام در منزلى واقع در منطقه دربند تهران ساكن شدند. وقتی سیل عظیم جمعیت از اطراف و اکناف ایران برای ملاقات با امام به دربند می‌آمدند، کل منطقه تجریش مسدود می‌شد. مکانی که امام در آنجا مستقر بودند هم زیردست امام‌زاده قاسم(ع) و گلاب دره بود که چند جاده مواصلاتی اصلی از آنجا عبور می‌کرد و به مرکز شهر می‌رسید و با حضور مردم عملا مسیرها بسته می‌شد. این یک مشکل بود. برای همین در مدت کوتاهی که در دربند مستقر بودند حاج احمد آقا را صدا کرده بودند و گفته بودند اگر می‌شود جا را عوض کنند.
سپـس در تاريخ ۱۳۵۹/۲/۲۸ بنا به تمايل خـود به منزلى محقر متعلق به يكـى از روحانيون (حجه‌الاسلام جمارانى) در محله جماران نقل مكان كردند و تـا زمان رحلت در همين منزل ماندند.
23503
نظر شما