چند شب قبل، از رسانه ملی شنیدم که سخنگوی قوه قضائیه از کشف چند قطعه سکه و یک دستگاه گوشی تلفن همراه از فردی زندانی به نام مهدی هاشمی خبر می داد!
به عنوان یک شهروند آشنا به نظامات حقوقی که سری هم در میان نویسندگان دارم و دغدغه های حقوقی خود را به قلم می سپارم و می نویسم تا شاید غمی از مردمانم را از بین ببرم؛ افسرده شدم نه از این باب که به فرد زندانی علاقه ای داشته باشم؛ سال هاست علاقه به نامداران را به فراموشی سپرده ام و در اندیشه دیگری هستم. اما افسوسم به عبارت کشف و کاشفیت بود که با گذر زمان چقدر دست خوش تغییرات قرارگرفته شده است.
روزی دراین سرزمین افتخارمان کشف مردان خدا بود و در پی زیبایی های زندگی و رسیدن به کمال ادب و مهرباتی و دانش وعلم بودیم و کشف شهود و مکاشفات لایه های زیرین طبیعت و کائنات از برجستگی های افراد باکمال و دانش و اصحاب سیر و سلوک بود اما امروز برخی در ایران زمین، به دنبال کشف چند سکه از مردی در زندان است که از دسترسی به رسانه ملی و توضیح خویش محروم است و یک‌طرفه به نام عدالت مورد تاخت و تاز قرار می گیرد. تاخت وتازی که نه از برای اجرای مقررات است، (زیرا سخنگو؛ درادامه می گوید «گرچه داشتن سکه برای زندانی خلاف نیست» و وکیل زندانی هم می گوید «سکه ها هنگام ورود به زندان در گزارش مربوط ثبت شده است»!) بلکه برای بالا بردن پرده از زندگی فردی است که خودمان سال ها در همین رسانه ملی از ایشان با عنوان ستون انقلاب یاد کرده ایم و در دیروز و امروز شخص دوم حاکمیت بوده است .
آیا برگرفتن پرده از زندگی رجال کشور کشف به شمار می آید؟
اینجانب در کتاب پژواک مهاجرت اعلام کردم که مهمتر از مهاجرت مغزها و پول ها؛ مهاجرت دل هاست و آن چه که در عصر ما موجب اضمحلال امپراطوری شوروی گردید قهر دل ها با حکومت بود که حتی سرنیزه های کمونیستی هم نتوانست فراق و کوچ ایجادشده را برگرداند.
پس بیاییم برای یکبارهم که شده تصمیم بگیریم این قدر جان ودل مردمان خوبمان را خسته نکنیم و با کف زدن های قلیلی از افراد جامعه، اکثریت دوستداران سربلندی کشور را غمگین نسازیم.
خدایا تو شاهدی که من نه از سر حب و بغض به گرایش های سیاسی این مختصر را نگاشتم بلکه به پاس همراهی با مفهوم زیبای مهربانی و حکمت و تدبیر سطوری را تقدیم می کنم، باشد که شاید اثر افتد.
* وکیل دادگستری و مشاور حقوقی
۴۷۴۷
نظر شما