به گزارش توریسم آنلاین، قدیمی ترین چادر باقیمانده در دنیا در "مولداوی" -کشوری در اروپای شرقی- پیدا شده که از پوست ماموت ها ساخته شده است و به تاریخ 40 هزار سال قبل از میلاد مسیح بازمی گردد.
در نیمه دوم قرن بیستم بود که چادرنشینی حالتی تفریحی به خود گرفت و چادر زدن در طبیعت صورت می گرفت و در اصطلاح کمپینگ نامیده شد.
تقریبا شیوه چادرزنی چیزی مشابه سالهای دور است اما در سالهای 1970 به بعد انقلابی در جنس چادرها صورت گرفت و امکانات خوبی را در آنها تعبیه شد.
در چادرزدن های مدرن امروزی به قابل حمل بودن با چرخ و حتی تعبیه امکانات شناور شدن ،سیار و سبک بودن بسیار توجه می شود.
در ادامه به نقاط مختلف دنیا سری می زنیم و با نحوه چادرزدنشان آشنا می شویم:
رومی های باستان از چادر به عنوان مقاصد نظامی استفاده می کردند و اغلب از کتان و کنف و بعدها از چرم برای ساخت چادر استفاده می کردند.
در سال 1959 چادرهایی اختراع شد که خودایستاده بودند و سبک.
اسکاندیناویها و مردمان سامی برای هزار سال از چادرهای "لاوو" استفاده می کردند که به چادرهای "تیپی" سرخپوستان شبیه است.
بر اساس نوشته های تاریخ نگار یونانی "هرودوت" ،"سکاها"(دسته ای از مردمان کوچ نشین ایرانی تبار)در منطقه قفقاز از چادرهای "یورت" استفاده می کردند.
در سال 1930 چادری به سبک "لوو" و به نام "Kohte" ساخته شد که استفاده از آن از سال 1935 تا جنگ جهانی دوم ممنوع شد و بعدها در آلمان بسیار طرفدار پیدا کرد.
درسال 1856 نیروهای نظامی آمریکایی از چادرهای "سیبلی" استفاده می کردند که که بسیار شبیه به چادرهای تیپی سرخپوستان بود.
در سال 1931 چادرهای "لو" به بازار آمد که راحت برپا می شد و به صورت انفرادی مورد استفاده قرار می گرفت.
در سال 1990 چادرهای جالبی به بازار آمد که پشت ماشین قابل نصب بود.
17282
نظر شما