روستاهای شوش همچنان در محاصره سیلاب هستند

ام جاسم نمی خواست روستای «بیت امحارب» را ترک کند. می گفت دیشب گوسفندم زایمان کرده و باید مراقبش باشم. بالاخره جاسم با تلاش دیگر برادران، مادر را متقاعد می کند که روستا را ترک کند چون سیل همه روستاهای بالاتر را به زیر آب برده است. در ۵۰ کیلومتری جاده اهواز – اندیمشک مجموعه روستاهای حاشیه دز هستند. از جاده اصلی به سمت راست حدود ۱۰ کیلومتر مسیر را باید برانید تا به روستایی به نام «بیت صدام» برسید. در مسیر خانواده هایی را می بینید که وسایل خانه هایشان را جا به جا می کنند. سید ناصر بخات نیا یکی از رانندگان نیسان حمل کننده وسایل اهالی روستا می‌گوید بسیاری از خانواده‌ها وسایل منازلشان را جمع کردند و به روستاهای دیگر منتقل می کنند. سید ناصر خبر از بالا آمدن سیل در روستاهای مجاور داد. مسئولان محلی از جمله فرماندهی سپاه منطقه و بسیج و همچنین بخشدار در سراشیبی ریل قطار ایستاده بودند و از بالا مسیر حرکت سیل را می دیدند. بخشدار روستا حاضر به گفتگو با ما نشد و مجبور شدیم به سراغ مردم برویم. اهالی و مسئولان محلی در حال ترمیم سیل بند بودند چون سیلاب لحظه به لحظه به روستای «بیت صدام» نزدیک‌تر می شود. سیل بندی متزلزل کمی بالاتر از روستای بیت صدام، روستای «بیت غایب» واقع شده است. خانه های این روستا دقیقا در مقابل سیل بند ساخته شده اند. این سیل بند در بخش هایی شکسته شده و نیاز به ترمیم دارد که به گفته اهالی منطقه با هزینه شخصی خودشان یک دستگاه لودر کرایه کردند تا سیل بند را مستحکم کنند. به فاصله ۵۰۰ متری از روستای بیت غایب، روستای بیت امحارب ۲ واقع شده است که اهالی آنها به بالای بام خانه هایشان پناه بردند. اینجا برخی روستاییان حاضر به ترک منازل نیستند و همه وسایل خانه را در پشت بام نگهداشتند. یکی از فعالان منطقه آهودشت می گوید: مسئولان طوری با مردم برخورد و هشدار می دهند گویی در مناطق بالا دست شهر هستند. اینجا روستا است و مردم وابسته به احشام هستند. چگونه صدها حیوان با این وزنی که دارند را با یک هشدار مسئولان، منتقل کنیم؟ مسئولان می گویند مقصر مردم هستند که خانه ها را ترک نمی کنند اما هیچ توجهی به گفته و اعتقاد مردم منطقه ندارند. هیچ وسیله ای برای تخلیه منازل برای مردم مهیا نکردند. به نظر من این موضوع اجتماعی است و باید ریشه ای و عمیق تصمیم گیری های کارشناسانه صورت گیرد. ضمنا اگر احشام به آهو دشت منتقل شوند مشکل خوراک دام داریم و ممکن است صدها حیوان، وارد مزارع آن روستاها شوند. آیا مسئولان به چنین وضعیتی فکر کردند؟ جاسم و ایاد، حافظان روستا سعی می کنیم به روستای بیت امحارب ۲ برویم اما مسیرهای ارتباطی به این روستا کاملا قطع شده بود. مجبوریم تنها از روی سیل بند به سمت روستای بیت امحارب یک برویم. علی یکی از اهالی روستاهای اطراف است که با موتورسیکلت به سمت روستای بیت امحارب راهیمان می کند. علی طی مسیر با اشاره به سمت مزارع کشاورزی می گفت ۴۵ هکتار زمین دارم که همه آن زیر آب رفت. او همچنین از افزایش پشه و حشرات خبر داد و گفت که طی دو روزی که آب بالا آمده تعداد پشه ها به شدت زیاد شده و هر شب باعث آزار اهالی می شود. به روستای بیت امحارب ۲ می رسیم. برای رسیدن به منازل زیر آب رفته مجبور می شویم وارد آب شویم. جاسم را بالای بام خانه ای می بینیم که سرتا پا خیس است و در حال خوردن بیسکویت. خوش آمد می گوید و بعد از یک سلام و علیک کوتاه بخش های مختلف روستا را که زیر آب رفته نشانمان می دهد. جاسم گفت: همه اهالی این روستا به اهواز رفتند. حالا فقط من ماندم و ایاد که از این روستا حفاظت کنیم. از جاسم می پرسیم که وسایل منازل و احشام را به کجا منتقل کردید. او در پاسخ گفت که همه احشام را به روستاهای مجاور بردیم. منتقل کردن حیوانات خیلی سخت بود و مجبور بودیم چندین بار به روستاهای مجاور برویم و برگردیم. تنها یک گوسفند و بچه اش مانده چون دیشب زایمانش بود و نمی شد جا به جایش کنیم. جاسم با ظاهری خسته اما خندان ادامه می دهد: روستاهای بیت نور، بیت امحارب ۲ که روبروی روستای ما است، بیت غایب، بیت یدی، زبید دبات، حموله، بیت حجی غلیم، کاظم حیدر، خلیفه حیدر و چند روستای دیگر زیر آب رفتند. جاسم در خصوص کمک های امدادگران نیز می گوید: مسئولان فقط برای گرفتن عکس آمدند و رفتند. تنها یک هلیکوپتر آمد که چند کنسرو و بیسکویت به ما داد. نیاز به آب شرب و چادر داریم چون پشه ها به شدت اذیت کننده هستند در شب. احتمال بیماری پس از سیل سعی می کنیم به سمت روستای «بیت یدی» برویم. با اهالی آنجا تماس می گیریم اما گویا همه مسیرهای ارتباطی به آنجا نیز قطع شده اند. طی تماس تلفنی با ساکنان این روستا متوجه شدیم که روستا از شش صبح روز گذشته تا دیشب همچنان در محاصره بوده و هیچ امدادی به آنجا نرسیده است. سری به مرکز بهداشت منطقه آهودشت می زنیم. در آنجا نیز تعدادی از خانواده ها در چادر مستقر شدند. مسئولان اداره بهداشت این منطقه نیز حاضر به مصاحبه نشدند اما به صورت ضمنی خبر از احتمال بیماری های پس از سیلاب دادند اما تاکید کردند که همه پروتکل های بهداشتی استاندارد را رعایت و اجرا می شود و جای نگرانی نیست. هلال احمر نیازمند کمک کمی آن طرف‌‌تر از مرکز بهداشت آهودشت، مقر اصلی هلال احمر است. به سمت محل استقرار هلال احمر می رویم. ۸۵ چادر در ضلع شمالی مسجد آهودشت نصب شده اما به دلیل کمبود چادر، شمار خانواده های موجود در این مقر بیش از ۸۵ خانوار است. یکی از مسئولان هلال احمر آهودشت گفت: متاسفانه از ساعت ۱۲ ظهر تا کنون که ساعت ۲۱ است به اداره برق خبر دادیم که برق مقر هلال احمر قطع شده و به همین علت تا حالا نتوانستیم به سیل زدگان در تاریکی شام بدهیم. اداره برق هم اکنون وارد کار شده و مشخص نیست چه وقت برق وصل می شود. این مقام مسئول همچنین گفت: تعداد چادرهای ما به اندازه کافی بود اما دو روز پیش باد و باران شدید همه چادرها را خراب کرد و مجبور شدیم چادرهای جدید درخواست بدهیم. ما همیشه بیش از مقدار لازم چادر درخواست می دهیم اما طوفان را پیش بینی نکرده بودیم. عقرب و مار در سیلاب در همین حین تعدادی از نیروهای گردان شهدای حرم شهید حیاری برای مساعدت به میان سیل زدگان آمدند. نیسی یکی از مسئولان این گردان توضیح داد: چند روز است که مسئولان از جمله نماینده مجلس، فرماندار شهرستان، بخشدار و ... فقط برای بازدید می آیند. شهرستان حتی یک قایق نداشت که گردان ما از اندیمشک قرض گرفت و به داد مردم رسید. نیسی همچنین می گوید: یکی از نیروهایمان را عقرب زد. حتی مار یکی از اهالی روستاهای سیل زده را نیش زد و هیچ کس بدادش نرسید. ما هم توسط نیروهای بسیج در روستاها از مشکلات باخبر و به سرعت وارد عمل شدیم. همچنان تعدادی از روستاهای منطقه در محاصره سیلاب هستند. مردم اعتمادی به سخنان مسئولان ندارند و ضعف روابط عمومی های سازمان های مرتبط به شدت احساس می شود، به طوری که مردم اعتمادی به هشدارهای چند روز گذشته مسئولان نداشتند. اهالی منطقه همچنان منتظر مساعدت بیشتر مردم و مسئولان هستند.