هاوكينگ در نظريه خود اعلام كرده بود كه تمامی موادی که با سیاهچالهها تماس برقرار میکنند، توسط آن بلعیده نمیشوند و گاه ذرات ریز نور از دل سیالچالهها بیرون رانده میشوند. به اعتقاد هاوكينگ فوتونها حين فرار از دل سياهچاله كمي انرژي به ميگيرند و اين كاهش نظريه تابش هاوكينگ به پرسشهاي فراواني درباره عملكرد سياهچالهها پاسخ دادهاست، اما در عمل مشكلاتي را به وجود اوردهاست كه فيزيكدانان همچنان در تلاش براي رفع آنها هستند.
جف استاينهار از دانشگاه تكنيون معتقد است راهحلي براي اثبات نظريه هاوكينگ يافتهاست. مشكلي كه برسر راه اثبات اين نظريه وجود دارد،ناچيز بودن شدت تابش انرژي است كه ذرات حين فرار از سياهچاله به همراه ميبرند. اين مقدار انرژي به اندازهاي ناچيز است كه رديابي آن از فاصله هزاران سال نوري تقريبا غيرممكن است.
اما استاينهار موفق به ايجاد سياهچالهاي آزمايشگاهي با استفاده از صوت شدهاست و شاهد آن بوده كه ذرات انرژي را از اين سياهچاله ميربايند. به گفته وي در اين آزمايش هليوم تا دماي بالاتر از صفر مطلق سرد شد و پس از آن با سرعتي بالا به چرخش درآمد تا حصاري ايجاد كند كه امواج صوت قدرت عبور از ميان آن را نداشتهباشند.
وي مشاهده كرد كه در اين وضعيت فونونها، بستههاي بسيار كوچك انرژي كه امواج صوتي را ايجاد ميكنند،از ميان اين سياهچاله صوتي به بيرون نشت ميكنند،درست مانند آنچه در معادله هاوكينگ پيشبيني شدهاست.
از سويي ديگر دانشمندان در دانشگاه اوتاوا در تلاشند تا تابش هاوكينگ را رديابي كنند و براي انجام آن تكنيكي جديد راتشريح كردهاند كه ميتوان با استفاده از آن زندگي يك سياهچاله را در گذر زمان تعقيب كرد. يافتههاي اين تكنيك جديد نيز نشان ميدهد هر نوع ماده يا دادهاي كه از افق رويداد سياهچاله عبور ميكند، ناپديد نميشود اما به آرامي و طي آخرين مرحله نابودي سياهچاله به بيرون نشت ميكند.
دانشمندان براي انجام اين آزمايش ابتدا بايد حدس ميزدند يك سياهچاله چگونه با ميدان تابش هاوكينگ كه آن را احاطه كرده،تعامل دارد. به گفته دانشمندان نتايج بررسيهاي آنها با بخش سياهچالههاي ثابت و غيرقابل تغيير نظريه هاوكينگ برابري ميكند.
اگرچه نتايج هردو تحقيق بايد به تاييد برسند اما به نظر ميآيد دانشمندان يك قدم ديگر به اثبات يا رد نظريه تابش هاوكينگ نزديكتر شدهاند.
5454
نظر شما