این عضو هیئت علمی دانشگاه تهران نوشته است:
«مظلومیت عقل در جوامع شرقی بی مانند است این که آدم های عاقل و دانشمند، باید با سختی زندگی کنند اما افراد هوچی و شبه عالم باید همه جا حاضر و ناظر باشند. در شرق اسلامی، نسل فارابی و بیرونی خشکید اما در عوض هزاران شبیه العلما درست شدند که معارف عقلانی را کنار گذاشته و مردم را با احکام نجومی و طلسمات و اوهام و خیالات سرگرم کردند. اگر غیر از این بود چرا باید وضع ما از نظر علمی این می بود که الان هست؟»
این عضو وبلاگ نخبگان خبرآنلاین در ادامه با اشاره به این که نویسندگان زیادی در آثار خود به احکام نجومی و پیشگویی‌ها پرداخته‌اند می‌نویسد:
این پیشگویی ها کاری که از پیش نمی بُرد هیچ، دانش واقعی را می کشت و ریشه آن را می خشکاند. مردمی که به راحتی بتوانند همه چیز را پیشگویی کنند، سرما و گرما، پیروزی و شکست، مرگ پادشاه و زندگی دیگری و ... چه لزومی داشت تحقیق کنند، چه لزومی داشت در مسائل کاوش نمایند؟ تا وقتی کسی این متون را نیبند و وسعت آنها را ننگرد نمی تواند باور کند که هیولایی به نام احکام نجومی چطور زندگی علمی و اجتماعی مسلمانان را تباه کرده بود... فارابی می گوید از اعجب عجایب این است که کسی به خاطر کسوف بگوید مثلا فلان پادشاه می میرد. او می گوید این مطلبی است که حتی طبع دیوانگان از آن متنفر است چه رسد به عاقلان.»
برای خواندن متن کامل این مطلب، اینجا را کلیک کنید.
نظر شما