اسکات دیویس دانشجوی پسادکترای علوم زیستی در کالج علوم معتقد است یکی از دلایل احتمالی این تفاوت وجود فضای کمتر و منابع بیشتر در مناطق شهری است. زندگی در کنار انسان ها سرپناه و غذای کافی را برای پرندگان فراهم می کند، اما دستیابی به این منابع مستلزم رقابت بیشتری است.
دیویس و همکاران وی در طول بهار سال 2015 میلادی به مطالعه رفتار 35 پرستوی نر در سه منطقه شهری و 38 پرستوی نر در سه منطقه روستایی پرداختند. برای این منظور با استفاده از یک بلندگو صدای یک پرستوی متجاوز را در قلمرو هریک از این پرندگان پخش کردند. هریک از پرندگان شهری با شنیدن صدای پرنده متجاوز، به سرعت خود را به بلندگو رسانده و در نزدیکی آن باقی ماندند، بال های خود را به سرعت و با شدت به حرکت درآوردند، ابتدا با صدای بلند آواز خواندند و سپس صداهای آرامی را تولید کردند که معمولا پرندگان در هنگام احساس خطر حمله قریب الوقوع ایجاد می کنند.
با وجود این که پرندگان ساکن مناطق روستایی نیز نسبت به صدای پرنده متجاوز عکس العمل نسان دادند، واکنش هیچ یک از آن ها به این شدت نبود.
محققان برای اطمینان بیشتر، این آزمون را در فاصله چند هفته در مورد هریک از پرندگان مورد نظر، تکرار کردند و نتایج یکسانی را به دست آوردند.
محققان با این آزمایش یکی از تاثیرات افزایش جمعیت انسان را بر حیات وحش، آشکار کردند. جمعیت جهان تا سال 2050 میلادی به 9.6 میلیارد نفر می رسد و در نتیجه بسیاری از جانوران زیستگاه طبیعی خود را از دست می دهند. برخی از این جانوران می توانند با تغییر رفتارهای طبیعی، خود را با زندگی شهری وفق دهند، اما برخی دیگر محکوم به نابودی هستند.
گزارش کامل این تحقیقات در نشریه Biology Letters منتشر شده است.
۵۴۵۴
نظر شما