ارتباط عاقلانه - زندگی عاشقانه

هر چند که این خانم محترم ننوشته اند که در چه مرحله ای از مراحل ازدواج هستند ولی در پاسخ به ایشان مطلب زیر را آماده کرده ام که از یک منظر کلی به موضوع زندگی مشترک و حد روابط طرفین تا زمان ازدواج اشاره دارد:

از میان تصمیم های مهم زندگی آدمها کمتر تصمیمی را می توان چون تشکیل زندگی مشترک و عشق به فردی از جنس دیگر مهم دانست. چه یک تصمیم بد یا نامناسب می تواند روز و شب را سیاه و تیره سازد.

در بعضی از موارد پیامدهای یک انتخاب نامناسب و نامطلوب نه فقط دامنگیر دو طرف و خانواده آنها که حتی گریبانگیر نسل های بعدی هم خواهد شد.

خوب چگونه می توان تصمیمی عاقلانه و دور اندیشانه در موقعیتی این چنین که گفته می شود پای عشق در میان است، گرفت؟ ممکن است راه حل های مختلفی به ذهن خطور کند. اگر با بعضی از همکاران مشاور یا روان شناسی که مرکزی دارند مراجعه و همین سئوال را مطرح کنید خواهند گفت مهمترین راه حل ها آنهایی هستند که مبتنی بر مهارت های اساسی ارتباطی باشند؛ یعنی مهارت هایی چون برقراری ارتباط ، حل مسئله و حل تعارض و در گیری.اما واقعیت آن است که پیوند با کسی از جنس مخالف در ابتدای امر موضوع یه مراتب مهمتری است از صرف دانستن راه حل های مراحل بعدی زندگی .موضوع یک بستگی و پیوند عاطفی و هیجانی با تمامی مختصات آن با دیگری است. در این پیوند گاهی موضوع ارضای نیازهای عاطفی و البته جنسی هم مطرح می شود و ..............زمانی که یکی از طرفین با مخالفت طرف دیگر برای ارضای نیاز های فوق روبرو می شود این مسئله را نشانه ای از عدم تعهد راستین او دانسته و این را نشانه عدم صداقت معشوق ( یا عاشق) می داند. چه بسا افرادی که با این توجیه خود را گرفتار کرده اند. خوب به راستی در چنین مواردی چه باید کرد؟

برای جواب به این سئوال مهم که پرسشی در مورد روابط است به چند نکته مهم اولیه توجه کنید:

1.روابط بین دو جنس موضوعی اسرارآمیز یا سحر گونه نیست .

2.بر خلاف آنچه در بین عوام مشهور است عشق کور نیست. روابط سالم مبتنی بر عشق ، اعتماد ، تعهد ، صمیمت و دلبستگی است.. روان شناسان می گویند که یک رابطه مطمئن که به یک زندگی مشترک پایدار می انجامد بر پنج نیروی پیوند ساز استوار است که عبارتند از

- -معرفت و آگاهی ( شناخت)

-اعتماد

- اتکا و اطمینان کردن

- تعهد و

- لمس

حال با توجه به این پنج نیروی پیوند ساز به مراحل ازدواج توجه کنید:

مرحله اول : شما به فردی دیگر از جنس مخالف دل می بندید . طبیعی است که در این مرحله احساسات شما باید دو طرفه باشد. در این مرحله شما باید فرصت کشف و بررسی نگرش ها و نظرات و رفتار های طرف تان را داشته باشید. یعنی باید فرصت کنید تا شناخت لازم را از او به دست بیاورید. در این مرحله زمان عامل مهمی است.

در مرحله بعدی و پس از اینکه طرف خود را شناختید می توانید بفهمید که آیا می توانید به او اعتماد کنید یا نه. در اینجا شما همچنین به او اطمینان می کنید که که آیا او می تواند نیاز های عاطفی شما را تامین کند یا خیر . به عبارت دیگر پی می برید که آیا می توانید به او اتکا کنید یا خیر.

اگر برای سئوالهای بالا جواب هایی در خور و مثبت یافتید یعنی اگر از طرف مقابل خود شناختی خوب به دست آوردید , و او را مورد اعتماد یافتید و فهمیدید که برای تامین نیاز های مختلف خود می توانید به او اتکا کنید ؛ آنگاه مرحله مهم تعهد به یکدیگر پیش می آید. فرهنگ های مختلف این مرحله را به شکل های مختلفی نشان می دهند اما روان شناس ها می گویند که در هیچ فرهنگی تا تعهد طرفین به یکدیگر ایجاد نشود نباید وارد مراحل بعدی شد. در فرهنگ کشور ما تعهد طرفین به یکدیگر انجام مراسم عقد رسمی و شرعی است( همان گونه که در بسیاری دیگر از جوامع هم چنین است). البته تا مرحله کامل تعهد طرفین یعنی تا مرحله عقد شرعی و رسمی احتمال دارد که سطوح دیگری از تعهد نیز ایجاد شود که در فرهنگ ما و جوامعی دیگر این سطوح را می توان در قالب نامزدی و دوران نامزدی دید.

مرحله نهایی در یک عشق واقعی که به یک زندگی زناشویی منجر می شود موضوع روابط جنسی است که مربوط به مرحله لمس در روابط دو طرفه است.

نکته مهم این است که در یک رابطه درست و مناسب و سالم قلب و ذهن به طور هماهنگ و در یک حالت تعادل این مراحل را طی می کنند. به قول روان شناس ها نباید بر یکی از این مراحل در موقعی که وقتش نیست تاکید بیشتری نسبت به سایر مراحل کرد که اگر چنین کردید رابطه شما از حد عاقلانه و زندگی عاشقانه خارج شده است. به بیان دیگر می توان فرض کرد که منطقه امنی وجود دارد که رابطه تان با دیگران باید با توجه به مرحله ای که در آن هستید در این منطقه قابل تعریف باشد.

به سخن دیگر نمی توانید پویایی های یک مرحله را که هنوز وارد آن نشده اید در مراحل قبلی اش عملی سازید. یعنی تا تعهد بین شما و طرف تان ایجاد نشده نباید وارد مرحله لمس و روابط لمسی شوید . اگر شما به فردی دیگر تا زمانی که او را نشناخته اید اعتماد و اتکا کنید یا تا زمانی که به او تعهدی ندارید با او روابط جنسی داشته باشید وارد یک رابطه معیوب و ناسالم شده اید.

یک رابطه سالم با شناخت دیگری ایجاد می شود، حالتی که با شناختن دیگری پیش می آید این است که می توانید پویایی های مربوطه را کنترل کنید نه خود را دربست درگیر سازید و نه گرفتار .شناخت دو طرفه از یکدیگر موجب می شود تا یک جنبه مهم از پویایی ها به شکلی جالب شکل بگیرد و آن خود افشا سازی تجربه ها برای همدیگر است یعنی موضوعات و امور مهم زندگی تان را برای هم بازگو می کنید و این به شما کمک می کند تا در یابید که جفت آینده زندگی تان در موقعیت های مختلف مثلاً با خانواده شما یا خودش ، با دوستانش ، با مسئولین بالادستش ، با همکاران ، با زیر دستانش ، با همکلاسی ها و با غریبه ها و با کودکان چگونه رفتار می کند( توجه داشته باشید که در اینجا قول شفاهی فرد چندان ملاک عمل نیست بلکه نحوه رفتار های او در این موقعیت ها که از لابلای سخنان وی مشخص می شود اهمیت دارد).

حیطه هایی هست که از نظر روان شناسی بررسی در باره آنها بسیار حائز اهمیت است. این حوزه ها عبارتند از :

زمینه های خانوادگی و دوران کودکی فرد

نگرش ها و اعمال و رفتار آگاهانه و پخته گی های فرد

طیف پتانسیل های سازگارانه او با شما

نمونه های روابط دیگری که در زندگی فرد وجود داشته است

قوت و استحکام مهارت های ارتباطی که فرد دارد.

این حیطه ها می توانند پیش بینی کنند که ایا فردی که انتخاب کرده اید می تواند همسری مناسب برای شما باشد یا نه.

پس به طور خلاصه روان شناسی مراحلی را برای یک زندگی و یک عشق عاقلانه در نظر می گیرد و معتقد است که فقط در حد شرایط همان مرحله مجاز به ایجاد ارتباط هستید. ایجاد ارتباط جنسی در این مرحله بندی آخرین مرحله و بعد از انجام تعهد طرفین به یکدیگر مجاز است. پس اگر به طرف تان عقد کرده اید این رابطه مجاز است وگرنه از حد مجاز مراحل پیشی نگیرید و با مراحل پیش بروید.

ملاک هایی برای انتخاب وجود دارد که توجه به آنها می تواند به شما در انتخاب همسری مناسب کمک کند. موفق باشید.