حاشيه‌نشيني ناشي از سازوکارهاي خطاي سياسي و اقتصادي کشور است و درواقع نظام اجرایی کشور به سمتي رفته که فاصله طبقاتي را زياد مي‌کند و اين مسئله فقط در حاشيه شهر نيست. ما در قلب تهران، دره فرحزاد و پل مديريت، حاشيه‌نشين پيدا مي‌کنيم.
مردم براي شام 500 هزار توماني به برج ميلاد مي‌روند و کمي پايين‌تر از آن منطقه، مردمي هستند که کارتن‌‌خواب هستند و با آن 500 هزار تومان مي‌توانند يک ماه خود را بگذرانند.
درحقیقت، اين معضل ناشي از سياست‌هاي خطايي است که در اين حوزه اتفاق مي‌افتد و خلأ نگاه اجتماعي در عرصه ملي، نمايانگر اين وضعيت است و به عبارت ديگر، شکل خاصي از اقتصاد مالي، حاشيه‌نشيني را ايجاد مي‌کند.
اين نوع رويکرد و چارچوب، حاشيه‌نشيني‌هاي گسترده‌اي را به‌وجود مي‌آورد که به‌دنبال آن مشکلات گسترده‌اي در جامعه ایجاد می‌شود.
علاوه‌براين، حاشيه‌نشيني، پيامدهاي جدي در امنيت اجتماعي و ملي ايجاد مي‌کند و از آنجايي‌که حاشيه‌نشين چيزي براي باختن ندارد، بخش بزرگي از فسادهاي اجتماعي و کودکان کار و خيابان، از دل اين حاشيه‌نشيني‌ها بيرون مي‌آيند و امنيت جامعه را برهم مي‌زنند.
حاشيه‌نشين از آنجايي که هيچ اميدي براي برخورداري از حداقل‌ها ندارد، به شورشگري و اعتراض کور روي مي‌آورد که اين مسائل، تهديدي جدي براي سلامت و امنيت جامعه است.
مورد بعدي که مي‌توان به آن اشاره کرد، انسجام اجتماعي است که حاشيه‌نشين آن را برهم مي‌زند و روابط نامتوازن ايجاد‌شده موجب می‌شود بين حاشيه و متن، تنش‌هاي زيادي باشد.
در واقع بايد يک بازبيني اساسي صورت گيرد تا انسجام دروني برقرار شود و لازم است تعهد جدي به سياست‌هاي کنوني در اولويت قرار گيرد و به اين سمت برويم که سياست‌گذاري اجتماعي درزمينه آموزش، سلامت و مسکن را به‌طور جدي مورد بررسي قرار دهيم تا از حاشيه‌نشيني و معضل‌هاي ناشي از آن پيشگيري کنيم.
به عبارت ديگر، يک عزم جدي بايد در عرصه سياسي و اقتصادي صورت گيرد و تا زماني که اين عزم جدي عملي نشود، شاهد رشد این مشکل خواهيم بود.
۴۷۴۷
نظر شما