اگر انتخابات را قبول نداریم، چرا به اسمال آقا سفارش دروازه گل کوچیک می دهیم؟

در این یادداشت آمده است:

1-در روزگارانی که دبستان می رفتم، بازی کردن در کوچه ومحله عادتی پذیرفته بود. بازی بچه های محل عمدتا فوتبال و به قول آن روزهایمان”گل کوچیک” بود. وسیله بازیهم عبارت بود از یک توپ پلاستیکی و دوتا دروازه کوچک که مسعود،پسر اسمال آقاآهنگر به زحمت از دالان باریک خانه شان بیرون می کشید و آنها را سروته کوچه ای که شاید طولش به ۲۰متر هم نمی رسید، قرار می داد.

بچه هایی که عصرها برای بازی به کوچه می آمدند ثابت نبودند؛به همین دلیل گاهی یک تیم از بچه هایی که بازی شان بهتربود تشکیل می شد و گاهی این شانس را تیم روبرو می آورد. و وای به حال روزی که مسعود در یارکشی،با همبازی های خوبی گیرش نمی آمد. بهانه جویی هایش شروع می شد. گاهی همان اول بازی و گاهی بعد از چنددقیقه و دریافت یکی دوتاگل،اخمهایش میرفت توی هم و بلافاصله دوتا دروازه اش را برمی داشت و بهانه ای برای ادامه ندادن بازی می آورد و به سمت خانه می رفت. شاه بیت بهانه اش هم این بود که “معلومه که ما نمی بریم، تیم شما قوی تره” . و در برابر این حرف که:”خب معلومه تیم قویتر می بره” پاسخ کلیشه ای اش این بود:”شما جر می زنید”.

۲-انصراف یکی از کاندیداهای  انتخابات نماینده مدیران مسئول رسانه ها در هیئت نظارت، مرا به یاد آقامسعود دوران کودکی انداخت. اتفاقا هم بهانه اش به طرز عجیبی به او شبیه بود، و هم تکیه کلامش که:”شما جر می زنید”

ویژگی مشترک خیلی از ماها این است که دوست داریم حتما برنده شویم و معتقدیم اگر ما بازی را نبردیم، گورپدر همه! حتی اگر انتخابات زیرنظر هیاتی که پای اصلی اش یکی از قاطع ترین قضات کشور (قاضی سراج)باشد. چیزی شبیه همانکه در انتخابات ۸۸ دیدیم و چون انتخاباتی در سطح ملی بود به فتنه تبدیل شد.

واقعا چه فرقی هست بین رفتار تحریم کنندگان انتخابات کشور با رفتار کسانی که نمایشگاه مطبوعات را در سال گذشته صرفا به این دلیل که خواسته شان بطور کامل اجابت نشد تحریم کردند و عملا پاس گل دادند به اصلاح طلبان تندرو که اگر موقعیتش را پیدا کردند با نمایشگاه همان کنند که اینها کردند.. و الخ

۳-باختن سخت است. خیلی هم سخت است. تحمل باخت هم بسیار سخت است . اگر تحمل نداریم به اسمال آقا سفارش ساختن دروازه ندهیم؛ توی خانه بمانیم و وارد بازی نشویم؛ اما اگر شدیم “بازی اشکنک داره،سرشکستنک داره”. آن کاندیدای محترم موردبحث،۴سال پیش و به مدد و پشتیبانی دولت پاکدستان ! از سراسر کشور قشون کشی کرد و باز هم نتوانست حتی به اندازه یک سوم آرای نامزد پیروز رای بیاورد. و همین امسال بسیاری از هم حزبی هایش هم به رقیبش رای دادند ، زیرا نخواستند وارد بازی سیاسی ناشیانه ای که راه افتاده بود، بشوند.

اگر می دانیم رای نداریم و باز اگر می دانیم تحمل شنیدن این را که “حتی دوستان نزدیک مان به ما رای نمی دهند” نداریم، راهش استفاده رسانه بیت المال به مثابه یک بوق نیست. اینکه برای هر شکستی بهانه کج بودن زمین را بیاوریم، شاید خودمان را راضی کند اما مخاطبانی را که شعور دارند،نه.

گاهی خواندن این سروده معروف سهراب بد نیست که:”…بدنگوییم به مهتاب اگر تب داریم”

302