صباح زنگنه با اشاره به اینکه ایران از قبل اعلام کرده بود که باید به تولیدات گذشته خود قبل از تحریم ها برسد و روی این موضوع پافشاری نشان می داد، گفت: کشورهایی که به دلیل کاهش تولیدات ایران جای ایران را در بازارها گرفتند باید جا باز می کردند تا ایران به سقف تولید خود برسد.
او ادامه داد: وقتی که کشورهای دیگر تولید خود را کاهش دهند، این موضوع به طور خودکار کمک خواهد کرد تا با کاهش عرضه نفت، قیمت نفت نیز افزایش بیاید.
این دیپلمات پیشین ایران تاکید کرد: کشورهای اوپک در همین اندازه که برای کاهش تولید نفت اعلام توافق کنند، جدا از اینکه میزان کاهش چه مقدار خواهد بود، به شکل طبیعی 2 الی 3 دلار به قیمت نفت اضافه خواهد شد. وحال که وزیران نفت و انرژی کشورهای عضو اوپک با تولید روزانه نزدیک به سه میلیون و 900 هزار بشکه نفت خام ایران موافقت کردند در حالی که خود آنها روزانه یک میلیون و 200 هزار بشکه از تولید خود بکاهند و روی آن اعلام توافق کردند، طبیعتا یک پیروزی و موفقیت برای ایران به حساب می آید.
دکتر صباح زنگنه، نماینده پیشین ایران در سازمان کنفرانس اسلامی در مورد این توافق افزود: چون کشورهای صاحب تولید حداکثری مانند عربستان احتمال می دادند که این موضوع به یک چالش جدی درون اوپک منجر شود و ائتلافی بین ایران و عراق و الجزایر و شاید ونزوئلا پدید بیاید که قدرت مانور عربستان را هم از بین می برد، بنابراین گزینه توافق در حقیقت بهترین مسیر برای پیشبرد مسائل به نظر می رسید.
او ادامه داد: ضمن این توافق امید می رود که مذاکرات کشورهای اوپک وارد فاز دوم برای مذاکره کشورهای اوپک با کشورهای غیر اوپک شود. با آماده کردن توافق داخل اوپک اکنون گام بعدی باید برداشته شود و آن توافق با کشورهای غیر اوپک است.
این کارشناس حوزه خاورمیانه با اشاره به اینکه نقدهای زیادی به برجام وجود داشت، گفت: به هر حال این موفقیت یک پیروزی و گام به جلو در برجام است و برای مباحث دیگر برجام هم مثمر ثمر خواهد بود و طبعا کمک خواهد کرد. اما مسائل مالی پیچیده تر از مسائل نفتی است.
صباح زنگنه گفت: عامل مخرب در بحث های بازار جهانی تولیدات نفت شل امریکا بود که با ورود به صحنه خیلی از معادلات نفتی را به هم زد. حالا وقتی که کشورهای عضو اوپک و سایر تولید کنندگان به موضوع تهدید جدی علیه قیمت ها توجه کردند میتوانند تولید را در حدی تنظیم کنند که برای تولیدات نفت شل امریکا صرف اقتصادی نداشته و قابل مدیریت باشد.
او ادامه داد: در مسائل مالی مباحث پیچیده تری با توجه تعیین کننده بودن دلار در بازار ارزهای دنیا وجود دارد و هر نوع تبادلی می بایست در نیویورک پابه پا شود. به عبارت دیگر اگر سبد ارز های جهان را طبقه بندی کنیم ارز دلار شاید حدود 60 الی 70 درصد ارزهای جهان را به خود اختصاص می دهد و در نتیجه تعیین کننده ترین ارز حساب می شود و امریکا نمی خواهد این امتیاز را از دست بدهد و به همین خاطر بانکها روی قسمتی از بازار ارز می توانند نقش بازی کنند و روی آن مانور دهند.
49312
نظر شما