به گزارش خبرآنلاین،حجم نقدینگی مدتی است که از مرز 1300 میلیارد تومان گذشته است. از آنجا که رکود عمیقی بر اقتصاد حاکم است، بیشتر صاحبان این نقدینگی ترجیح داده اند که پولشان را در بانک ها بگذارند و به نرخهای سود عمدتا بالای 20 درصد قناعت کنند.
جاخوش کردن نقدینگی مردم در بانک‌ها گر چه دستاورد تورم پایین را برای دولت رقم زده است، اما هر لحظه احتمال دارد که این نقدینگی به سمت بازارهای دیگر سرازیر شود. بازارهایی که شروع به حبابی شدن (افزایش شدید قیمت به دلیل تقاضای سفته بازانه) کندیا انتظار مردم حبابی شدن آنها باشد، شانس بالاتری برای جذب این نقدینگی خواهند داشت.
کارشناسان می گویند، این امر، شکل‌گیری حباب را سریعتر و اندازه آن را بزرگتر خواهد کرد.
از سویی نرخ ارز در حالت طبیعی رابطه مستقیمی با نرخ تورم دارد. به عنوان مثال، بالاتر بودن تورم داخلی از تورم آمریکا به این معنی است که کاهش قدرت خرید تومان بیشتر از کاهش قدرت خرید دلار بوده است. به بیان دیگر، ارزش تومان در برابر ارزش دلار کاهش یافته است.
دولتها عادت کرده‌اند که برای جلوگیری از این اتفاق، با تزریق ارزهای حاصله از فروش نفت به بازار، با این نیروی طبیعی مقابله نمایند. پایین نگه داشتن تصنعی نرخ ارز، منجر به ذخیره شدن این نیرو مانند فنری فشرده خواهد شد.
هر گاه چند سال متوالی با وجود تورم، بانک مرکزی نرخ ارز را ثابت نگه دارد، مانند این است که فنر مذکور را فشرده تر کرده است. پس از چند سال، معمولا بانک مرکزی دیگر ارزی بابت ثابت نگه داشتن فنر مذکور یا فشرده تر کردن آن نخواهد داشت. در این شرایط باید انتظار رها شدن فنر (شوک ارزی) را داشته باشیم.
صعود ناگهانی قیمت دلار و سایر ارزها اگر ادامه یابد، سیگنالی قوی به صاحبان سپرده‌های بانکی مبنی بر شروع آزاد شدن فنر نرخ ارز و ایجاد حباب در آن خواهد فرستاد.
3535
نظر شما