مشخصات فنی هواپیمای مسافربری که روسیه از فروش آن به ایران خبر داد

به گزارش خبرآنلاین، خبرگزاری اینترفاکس گزارش داده که این یادداشت تفاهم در سفر اخیر مقامات شرکت هواپیمایی سوخو  با طرف ایرانی به امضا رسیده است. سوخو سوپرجت 100 يک هواپیمای مسافربری جت منطقه‌ای در دسته ۷۵ تا ۹۵ صندلی است. توسعه طرح ساخت هواپیما از سال ۲۰۰۰ در بخش هواپیماهای مسافربری شرکت روسی سوخو با همکاری بوئینگ به عنوان همکار اصلی شروع شد. اولین پرواز این هواپیما در ۱۹ مي ۲۰۰۸ و اولین پرواز مسافربری تجاری آن توسط خط هوایی آرماویا از ایروان به مسکو در سال 2011 صورت گرفت. معاون علمی و فناوری رییس‌جمهور پیش از  این اعلام كرده بود كه اگر روسیه شرایط مالی خوبی را پیشنهاد دهد بسیاری از ایرلاین‌های ايران مایل به خرید سوپرجت 100 خواهند بود. روس‌ها در سالهاي گذشته بارها گفته‌اند كه اين هواپيما از لحاظ فني تمامي دانش صنعت هواپيمايي شرق و غرب را به صورت يك‌جا دارد و سازندگان قطعات اصلی آن مثل موتور، ارابه های فرود، سیستم های الکترونیکی و دیگر قطعات شرکت‌های معروف آمریکایی و اروپایی مانند Goodrich و Sutton هستند. علاوه بر اين سوخوی سوپر جت 100 اولین هواپیمای صد نفره دنیاست که به با ناوبري «Fly by Wire»(سامانه‌ الكترونيكي هدايت هواپيما) هدایت می شود.

نحوه کنترل اين هوپيما برای خلبان و کمک خلبان هیچ فرقی با هواپیماهای مدرن «ایر باس» ندارد و با استفاده از فرمان‌هاي الكترونيكي کمترین میزان فشار و بيشترين ميزان دقت را برای خلبان به همراه دارد. در مقابل رقباي غربي اما روس‌ها اين هواپيما را با قيمت پايين‌ترين(35 ميليون دلار) به فروش مي‌رسانند. مقام‌هاي سوخو همچنين مي‌گويند سوپرجت 100 هزينه پروازي بسيار پايين‌تري نسبت به گزينه‌هاي مشابه خودش دارد. در خطوط داخلي هوايي روسيه سوپرجت 100 براي جايگزيني توپولف 134 در نظر گرفته شده است. يكي ديگر  از خريداران سوپرجت مصر است. ولاديمير پوتين توافق براي فروش اين هواپيما را به همراه عبدالفتاح السيسي،رئيس جمهور مصر در جريان نمايشگاه هوايي ماكس اعلام كرد. باید گفت که در می ۲۰۱۲ یک هواپیمای روسی سوخو ۱۰۰ در یک پرواز آزمایشی با ۳۷ مسافر و ۸ خدمه پرواز، پس از برخاستن از فرودگاه فرودگاه حلیم پرداناکوسوما جاکارتا در اندونزی، سقوط کرد و تمام سرنشین‌های آن کشته شدند.

شرکت‌های سازنده قطعات و مشارکت کننده در ساخت این هواپیما به این شرح هستند: 

مدیر پروژه: یونایتد ایرکرافت کورپوریشن
شریک استراتژیک: Alenia Aeronautica
شریک سهیم در ریسک: Snecma
طراح اصلی: سوخو
مشاور: بویینگ
تهیه کننده سیستم‌های اصلی هواپیما: Thales (avionics), Liebherr (با Teploobmennik OJSC و PMZ Voskhod JSC) (سیستم‌های کنترل پرواز),[۹] Messier-Dowty (سیستم لندینگ), اینترتکنیک (زودیاک) (سیستم سوخت), BE Aerospace (داخلی), Curtiss-Wright Controls (سیستم حفاظت از آتش), هانی‌ول (APU), IPECO (صندلی خدمه), پارکر هانیفین (سیستم هیدرولیک), Hamilton Sundstrand (سیستم برقی), Meggitt Vibro-Meter (حسگر لرزش موتور), Saint-Gobain Sully (پنجره‌ها), Aircelle (Nacelles و Thrust Reverser), SAMCO (درهای بار و مسافر), گودریچ کورپوریشن، Aircelle (engine nacelle).

۵۴۵۴