در این یادداشت آمده است:
«حريص بودن»، «بدخلقي»، «كم‌ظرفيتي در ناملايمات»، «دوگانگي در رفتار و
بيان»، «انزواطلبي»، «شخصي‌سازي قدرت»، «مشورت‌ناپذيري»، «ارضا ناشدگي در
فرمانراني»، «توهم من برتر»، «خودشيفتگي»، «جايگزيني حماقت و توهم به جاي
شجاعت»، «عدم ظرفيت در نگهداري اسرار ديگران و حكومت»، نقص‌هاي مادرزاد
جسماني و... ميتواند لجام قدرت را پاره يا با گره‌هاي متعدد مواجه كند.
هم‌اكنون در بسياري از دادگاه‌هاي غرب در كنار قاضي (حقوق) روانشناس نيز
قرار مي‌گيرد تا وقتي حقوقدان چگونگي جرم را بررسي مي‌كند، روانشناس نيز
چرايي آن را بررسي كند تا آنچه خارج از اراده فرد بوده و بر جرم اثر گذاشته
است، شناسايي شود. مثلاً فردي كه به برخي اقدامات ساديسم دارد با كسي كه
آگاهانه دست به جرم مي‌زند، متفاوت ديده مي‌شود.
بنابراين
شوراي محترم نگهبان در كنار توجه به خصايصي همچون توان مديريتي و صفات
ديني و مذهبي بايد خصايص روانشناسانه فرد را نيز بررسي كند.
بسياري
از رفتارهاي سياسي ريشه سياسي و حتي ايدئولوژيك ندارد، بلكه از خصايص فردي
سرچشمه مي‌گيرد. مثلاً برخي افراد از صدر انقلاب تاكنون با همه درگير
بوده‌اند و تصوير موجود از آنان يكپارچه تنش است .اين خصايص فردي كه عوام آن را «قدگيري» ترجمه مي‌كنند در
كجاي بررسي صلاحيت‌ها لحاظ مي‌شود؟ ميزان تأثيرپذيري از خانواده، اطرافيان،
بدبيني يا خوش‌بيني مفرط در فرداي حضور در قدرت بسيار بر روند تصميمات
مؤثر خواهد بود. توجه به اين مسئله ميتواند از پرداخت هزينه‌هايي كه
تاكنون هدر رفته است، جلوگيري كند.
27302
نظر شما