اولین شاهدان زنـدگی

«خبرجنوب» نوشت: سالهاست اولین نگاه، اولین نفس و اولین عشق مادر به فرزند را نظاره گر هستیم؛ وقتی اولین گریه نوزاد را می شنویم، می خندیم. خندهمان از سر شوقی است از جنس تولد، تولدی زیبا که شاید همزمان با یک مرگ اتفاق میافتد تا به همه نشان دهد که زندگی جریان دارد.

ماما فرياد گريه نوزاد را به وسعت يك عشق، صبوري مي كند و چنان مادر را همراهي مي كند كه گويي فرشتهاي سفيدبال در آغازين لحظات مادر شدن به ياري او آمده است تا درد زايمان را تحمل كند، براي ديدن لبخند نوزادي كه مانند لوح سفيدي است كه بر قلب او ميتوان نقش عشق زد!
پنجم ماه مي مصادف با 15 ارديبهشت از سوي سازمان بهداشت جهاني و كنفدراسيون بين المللي مامايي به نام روز جهاني ماما نام گذاري شده است. ماماها با تعهد خود در برابر زنان باردار ميتوانند در كاهش مرگ و مير نوزادان و مادران تاثير بسزايي داشته باشند.
اين قشر متعهد چنان زندگي خود را با تولد يك نوزاد عجين كردهاند كه تمامي لحظات مراقبت از مادر در دوران بارداري، پيش از تولد و پس از آن را خاطره ميدانند و اعتماد به ماما از سوي مادران براي انجام زايمان طبيعي در صورت وجود شرايط لازم و مطلوب را بهترين هديه به خود مي دانند.
به همين مناسبت «خبرجنوب» پاي خاطرات دلنشين تني چند از ماماهاي نمونه و فعال كشور و استان فارس نشسته كه از نظر مي گذرانيم.
سارا حمزه لو مقدم- ماماي نمونه كشوري:
حدود 23 سال پيش به عنوان ماما در يكي از مناطق محروم مشغول بودم. آن منطقه مشكلات بسياري از نظر امكانات داشت، از روستاهاي دور و نزديك به بخش زايماني كه در آن فعال بودم براي به دنیا آوردن فرزندشان ميآمدند. محل زندگيام دقيقاً در كنار اتاق زايمان بود و 24 ساعته به تنهايي خدمات را ارايه ميدادم. يكي از شبهاي زمستان به من اطلاع دادند كه يك زائو از روستاهاي اطراف مراجعه كرده و رو به روي در ورودي پشت يك وانت در حال زايمان است.
هوا تاريك بود و با يك فانوس خودم را فوراً به آن زن رساندم، در حال زايمان بود و امكان آوردن او به داخل اتاق هم وجود نداشت. در عين حال بچه از پا در حال متولد شدن بود و شرايط زايمان دشوار بود. پاي نوزاد بيرون آمده بود و استرس زيادي را تحمل مي كرديم اما به هر حال زايمان انجام شد و هم حال بچه خوب بود و هم حال مادر. با وجود گذشت سال ها از آن شب، هنوز آن صحنه ها و خاطره آن تولد در ذهنم ماندگار است.
نيلوفر باهوش- ماماي نمونه كشوري
بعد از كلي بيخوابي شبانه، صبح زود وارد بخش زايمان شدم. با دانشجوهايم بالاي سر مادر بارداري كه فوق العاده حساس بود رفتيم. او اجازه نمي داد معاينه اش كنيم. بعد از حرف زدن با او راضياش كردم كه با ما همكاري كند اما وضعيت زايمانش خوب پيش نميرفت و نگرانيهايش اوضاع را بدتر مي كرد. هر چقدر برايش توضيح مي دادم كه زايمان طبيعي بهتر از سزارين است، اعتماد نمي كرد و تحمل مقابله با درد را نداشت. بالاخره تصميم گرفته شد كه او براي سزارين به اتاق عمل برده شود. بعد از 5 دقيقه انتقال او من را به اتاق عمل پيج كردند، با خودم فكر كردم كه چه اتفاقي افتاده است. نكند من و يا دانشجوها اشتباهي كردهايم. با اين افكار وارد اتاق عمل شدم. بيمار را ديدم كه در حال زايمان طبيعي روي ويلچر بود و از پرسنل خواسته بود فقط من زايمانش را انجام دهم. با آن وضعيت سخت مادر، بدون اين كه حتي گان تنم باشد بچه را به دنيا آوردم. جالب اين بود كه بچه با وزن 4 كيلو و 200 گرم به دنيا آمد و زايمان بسيار سختي بود. خدا را شكر مادر و نوزاد سالم به اتاق ريكاوري رفتند و خانوادهاش بسيار برايم دعا كردند. احساس خوبي را تجربه كردم به خاطر اين كه توانسته بودم ارتباط خوبي با بيمار برقرار كنم به طوري كه او تمايل داشت تنها من در كنارش باشم و زايمانش را انجام بدهم. بايد بگويم در اين حرفه اخلاق خوش و ارتباط قوي با بيمار رمز موفقيت است.
منيژه اسدي- ماماي نمونه كشوري
خدا را شاكرم كه ماما هستم و خداوند به من لطف كرده كه ميتوانم اولين لحظات تولد يك انسان و ورود او به اين دنيا و عشق مادر به فرزند را نظاره گر باشم. نوزاد نخستين نگاه معصومانه اش را به ما مي اندازد و ما هستيم كه گريه اش را صبوري مي كنيم. روزي با خانواده براي خريد به مغازه اي رفتم صاحب مغازه به دخترش اشاره كرد و به من گفت ميشناسياش و من با تعجب نگاه كردم، وقتي برخورد من را ديد فوراً گفت اين دختر همان نوزادي است كه در بدو تولد همه فكر ميكردند نفس نمي كشد و مرده است اما شما به عنوان ماما او را ماساژ قلبي داده و احيا كردي. در تمامي اين سالها هميشه دعايتان مي كنم.
مريم فخار- ماما و نخستين مجري «زايمان در آب» در كشور
چندي پيش زايمان خانمي طولاني شد و شرايط تولد اتفاق نميافتاد. با وجود اين كه مادر شرايط زايمان طبيعي را داشت، هر قدر او را حمايت مي كرديم بچه به دنيا نميآمد. به همين دليل با جراح تماس گرفتيم كه نزد او بيايد. استرس زيادي داشتيم؛ با توجه به اين كه زايمان در آب با ريلكسيشن و پخش صداهاي آرامش دهنده به نحو مطلوبتري انجام مي گيرد، حديث كسا را پخش كرديم و با يك حالت ملتمسانه يا حسين (ع) ميگفتيم كه يكي از همكاران داد زد و گفت بچه دارد به دنيا مي آيد؛ براي همه تعجب آور بود، 10 روز بعد شوهر آن زن به كلينيك آمد و گفت در همان لحظات قبل از تولد فرزندم، نذر كردم كه فرزندمان سالم متولد شود تا به پابوس امام حسين (ع) بروم و همين كار را كردم.
مرضيه يوسفي نژاد- ماماي بيمارستان حضرت زينب (س)
سعادت داشتم كه در جريان زلزله بم به مردم خدمت كنم و در چادرهاي صليب سرخ و كمپ هايي كه وجود داشت مستقر شدم. فضايي بسيار صميمي و متواضعانه بين پرسنل درماني حاكم بود. مادري باردار به يكي از چادرها مراجعه كرد. صداي قلب جنين او افت داشت و در ماه نهم به سر مي برد. اين وضعيت نگرانمان كرده بود، با يكي از امدادگراني كه از كشور فنلاند به بم آمده بود مادر را در وضعيت بهتري قرار داديم و براي او سزارين انجام شد و بچه سالم به دنيا آمد. تولد يك نوزاد در آن شرايط دشوار بعد از زلزله همه را منقلب كرده بود و آن تولد اميد را در دل ما زنده كرد.
از ديگر خاطراتم ميتوانم به دوران گذراندن طرح اشاره كنم كه در حال انجام زايمان يك زن از يك روستاي محروم بوديم كه 2 پاي بچه بيرون آمده بود و بزرگي پاها من را دچار استرس كرد كه با اين وضع سر و تنه نوزاد چقدر درشت است و زايمان سختي را در پيش داريم اما به يكباره آن نوزاد به دنيا آمد و تنها پا بود و تنه و اين عجيبترين تولدي بود كه تاكنون ديده ام!
طاهره شهبازي- ماماي بيمارستان حضرت زينب (س)
معمولاً مادراني كه شكم اول سزارين مي شوند، بار دوم نيز فرزند آن ها به همين روش متولد ميشود. شيفت بودم و خانمي كه در روز آخر بارداري بود مراجعه كرد، هنگامي كه براي انجام زايمان طبيعي او را معاينه مي كردم جاي سزارين قبلي را بر روي شكمش ديدم، بسيار مضطرب شدم چرا كه بچه با پا بود و در چنين مواردي بايد سزارين انجام شود، به دليل شرايط موجود بسيار استرس داشتم اما زايمان را طبيعي انجام داديم و موفق شديم.
هم بچه و هم مادر حال خوبي داشتند و همين خستگي بسيار را از تن من و همكارانم درآورد.