کریستیانو رونالدو به‌دلیل هل‌دادن داور، پنج جلسه از همراهی تیمش محروم شد. آنتوان گریزمن به دلیل توهین به داور مسابقه، دو جلسه از همراهی تیمش محروم شد. مارکو وراتی به دلیل توهین به داور، سه جلسه از همراهی تیمش محروم شد. نیمار جونیور با نلسون سمدو در جریان تمرینات بارسا در آمریکا درگیر شد. کیلیان امباپه مدتی به دلیل مسائل انضباطی از حضور در تمرینات موناکو محروم شد. عثمان دمبله، وینگر باشگاه دورتموند به دلیل مشکلات به‌وجود آورده در تمرینات، از تمرین‌کردن همراه تیم محروم شده است. کوتینیو به‌صورت علنی با باشگاه لیورپول وارد چالش شده و با دلیلی که مصدومیت عنوان شده، تیم را همراهی نمی‌کند.
هنوز یک ماه نیست که مسابقات تیم‌های اروپایی آغاز شده است. این همه جنجال و یاغی‌گری از کجا آمده است؟ هفت بازیکن بسیار مطرح فوتبال جهان محرومیت‌های انضباطی دارند و کمتر کسی به یاد می‌آورد در سال‌های اخیر چنین وضعیتی را دیده باشد؛ از بازیکن باتجربه‌ای مانند رونالدو تا جوانان جویای نامی مانند دمبله و امباپه و حتی ستاره آینده فوتبال جهان نیمار جونیور. مسأله فقط هیجان‌زده بودن ستاره‌های جوان نیست. ابرستاره‌ای مانند رونالدو هم اختیار خودش را از دست داده و انگار این ویروس همه‌گیر شده است.
این بازیکنان به‌طور کلی به دو دسته تقسیم می‌شوند: بازیکنانی که از باشگاهشان فن‌های بیشتری دارند و بازیکنانی که پیشنهادات فوق‌العاده خوبی در جیبشان دارند.
شبکه اجتماعی اینستاگرام را به‌عنوان نمادی از تعداد هواداران و طرفداران افراد و باشگاه‌ها در نظر می‌گیریم. رئال مادرید در اینستاگرام ۵٢ میلیون فالوئر دارد. کریستیانو رونالدو با ١٠٩ میلیون فالوئر، بیش از دو برابر باشگاهش محبوبیت دارد. در توئیتر و فیس‌بوک هم اوضاع به‌همین منوال است. بارسلونا ۵١ میلیون فالوئر دارد. نیمار جونیور با ٨٠ میلیون فالوئر، از باشگاهش محبوب‌تر است. آنتوان گریزمن با ١٢ میلیون فالوئر، ۴ برابر باشگاهش محبوبیت دارد. این محبوبیت بیشتر از باشگاه‌ها، چه حسی به بازیکنان فوتبال می‌دهد؟ بازیکنانی که درآمد نجومی دارند و محبوبیت خودشان را هم از باشگاهشان بیشتر می‌دانند. آنها احتمالاً در ذهنشان خود را از همه افرادی که اطرافشان هستند برتر می‌پندارند.
گروه دوم این افراد، کسانی هستند که پیشنهادات عجیبی دارند. کیلیان امباپه، گران‌ترین بازیکن جوان تاریخ خواهد شد. در کشوری که سال گذشته پوگبا به‌عنوان گران‌ترین بازیکن تاریخش به منچستر منتقل شده بود، یک جوان زیر بیست سال با انتقالی ١۵٠+ میلیون یورویی قرار است به پاریس بپیوندد. (اگر تا زمان انتشار این مطلب پیوستنش قطعی نشده باشد) مارکو وراتی، اولین بازیکنی بود که در تابستان امسال در بازار غوغا کرد و اولین کسی بود که بارسا دست روی او گذاشت و آتش‌های آینده نقل‌وانتقالات را پیشنهاد بارسا به او روشن کرد. عثمان دمبله که سال گذشته به دورتموند پیوست، حالا مدّ نظر بارساست و هر کاری برای رفتن به تیم آبی- اناری کاتالونیا انجام می‌دهد. فیلیپ کوتینیو هم چنین شرایطی دارد. او احتمالاً خودش را در لباس منجی بارسلونا تصور کرده و دیگر تاب بازی‌کردن در لیورپول را ندارد.
نیمار جونیور البته بازیکنی بود که هر دو مورد را داشت و ایجاد درگیری او بیشتر شبیه به یک پایان بود؛ یک مراسم پایانی برای دوران حضورش در بارسا. حالا امباپه و دمبله هم از این ستاره بزرگ یاد گرفته‌اند.
اما واقعاً برای کریستیانو و گریزمن چه پیش آمده؟ آنها دیگر بازیکنان جوانی نیستند. رونالدو تمام بردنی‌ها را در فوتبال برده و یک کارت زرد حتی اشتباه هم نباید او را چنین برآشفته کند. گریزمن چرا باید در هفته اول رقابت‌های لالیگا با داور درگیری لفظی پیدا کند؟ این سطح از مشکلاتی که فوتبالیست‌ها به‌وجود می‌آورند از کجا آمده؟ این آتشی که در بازار نقل و انتقالات است، زبانه‌اش در حال سوزاندن اعصاب بازیکنان فوتبال است؟ نباید از این غافل باشیم که کریس رونالدو و گریزمن هم بازیکنانی بودند که در تابستان صحبت‌های زیادی در مورد انتقالشان به تیم‌های دیگر شنیده شد. این بدین معنی است که هر هفت بازیکن مطرحی که دچار محرومیت‌های مختلف شده‌اند، از بازیگران نقل‌وانتقالات بوده‌اند.
این ماجرا تا کجا ادامه خواهد داشت؟ باید چند روز دیگر شاهد این باشیم که مسی در بارسا چه کار می‌کند؟ ریبری بند کفش کدام داور را باز خواهد کرد؟ زلاتان از کدام بازیکن شخصاً انتفام می‌گیرد؟ این وضعیت از کجا آمده؟ پاسخ این سؤال، مقوله پیچیده‌ای است که باید با جامعه‌شناسان، روانشناسان و روانکاوان زیادی صحبت کرد تا متوجه شد که این سطح از رفتارهای عصبی از کجا آمده است؟
254 41
نظر شما