روزنامه خبرورزشی نوشت: تک‌پسر احمدرضا عابدزاده ترجیح می‌دهد در سکوت مسیرش را ادامه دهد.
تبریک، امیرجان بالاخره ملی‌پوش شدی.
خداوند را سپاسگزارم که سرانجام به یکی از آرزوهای بزرگم رسیدم. همچنین از آقای کارلوس کی‌روش تشکر می‌کنم. ایشان به خوبی و با دقت تمام بازیکنان ایرانی را در سراسر دنیا و لیگ‌های مختلف زیر نظر دارند. امیدوارم بتوانم نظر مساعد این مربی بزرگ را برای ادامه حضور در تیم ملی و ان‌شاءالله حضور در جام جهانی کسب کنم. این مهم به خودم بستگی دارد و اینکه چطور کار کنم.
واکنش پدرت به دعوت شدنت چه بود؟
پدرم خبر ندارد! من ساعت ۱۲ ظهر متوجه شدم که به خاطر اختلاف ساعت با کشور آمریکا آن‌جا شب است و پدرم تازه خوابیده است. تا چند ساعت دیگر با ماریتیمو با تیم فیرنسه بازی داریم و در اردو خواهم بود و صبح که بیدار شود شاید از دوستان ایرانی‌اش بشنود.
حدس می‌زنی چه احساسی پیدا کند؟
طبیعتاً هر پدر و مادری از رشد و موفقیت فرزندشان خوشحال می‌شوند. والدین از اینکه می‌بینند فرزندشان در یک درس نمره بیست گرفته خشنود می‌شوند چه برسد حضور پسرشان در تیم ملی کشوری با حدود ۸۰ میلیون جمعیت.
خودت چقدر خوشحالی؟
خیلی زیاد.
همبازیانت در ماریتیمو خبردار شده‌اند؟
بله، سایت‌های پرتغال خبر دعوتم را رسانه‌ای کردند و تمام مربیان و همبازیانم خبردار شدند و به من تبریک گفتند.
حتی رقیبت درون دروازه؟
او هم خیلی خوشحال شد و به من تبریک گفت.
دنیای دروازه‌بان‌ها همیشه خاص بوده و به اصطلاح، رقبا چشم دیدن یکدیگر را ندارند.
من تجربه بازی در انگلیس، آمریکا، ایران و حالا پرتغال را دارم، بدون تعارف همیشه و همه جا با رقبایم دوست بوده‌ام و آن‌ها هم با من رابطه خوبی داشته‌اند.
راستی چرا اکثر اوقات موبایلت خاموش است؟
عاشق سکوت و آرامش هستم و دوست دارم همین طوری هم کارم جلو برود.
43503
نظر شما