وارد ۲۰۱۸ شدیم، وارد سال جام جهانی، سالی که فوتبال ایران می‌تواند در ویترین فستیوال جهانی فوتبال، داشته‌ها و قابلیت‌هایش را عرضه کند و ظرفیت‌هایش برای پیشرفت بیشتر را به نمایش بگذارد.

برای ما ایرانی‌ها که عادت کرده‌ایم به انجام کارهای دقیقه نودی، هنوز خیلی تا شروع جام جهانی مانده و لابد می‌توان نصف این ۵ ماه و چند روز باقی‌مانده تا جام جهانی را به بطالت گذراند اما کارلوس کی‌روش خوشبختانه اصلاً ایرانی نیست و از همین حالا روی اجرای برنامه‌هایش پافشاری می‌کند. او دیروز در آخرین بیانیه سال ۲۰۱۷ میلادی که برای او سال پربیانیه‌ای بود، تأکید کرد از چهارم ژانویه برابر با چهاردهم دی‌ماه نظارت بر ریکاوری ملی‌پوشان را آغاز خواهد کرد و اگرچه بیانیه‌اش طعنه و کنایه‌هایی به کرانچار و سایر منتقدین برنامه‌های آماده‌سازی هفتگی تیم ملی داشت اما این بار با ادبیاتی مهربانانه‌تر، از ضرورت اجرای برنامه‌هایش گفت.

نمی‌دانیم چند درصد از مربیان لیگ برتری با کی‌روش همکاری می‌کنند و بی‌خبریم از این که کی‌روش در قبال بازیکنانی که مربیان‌شان اجازه ندهند از پایان همین هفته، ۳۶ ساعت بعد از هر بازی لیگ برتر در اختیار تیم ملی باشند، چه تصمیمی می‌گیرد اما امیدواریم به خاطر تیم ملی، هر اتفاقی که رخ می‌دهد بر اساس یک توافق پایدار میان تیم ملی و باشگاه‌ها باشد. برای دعوا همیشه فرصت هست اما این ۵ ماه و چند روز دیگر تکرار و تمدید نمی‌شود.

* این یادداشت در سرمقاله دوشنبه ۱۱ دی روزنامه خبرورزشی چاپ شده است.

برای دسترسی سریع به تازه‌ترین اخبار و تحلیل‌ رویدادهای ایران و جهان اپلیکیشن خبرآنلاین را نصب کنید.
کد خبر 742785

برچسب‌ها

نظر شما

شما در حال پاسخ به نظر «» هستید.
3 + 11 =