کار مدیران

به این ترتیب امور از آغازین ساعات فعالیت برای تصمیم ‏سازی‏ های مهم ملی و پی گیری پروژه‏ های کلانی که موانعش به ‏صورت روزانه باید برطرف شوند، جهتی دیگر می‏ یابند. بدان معنی که بخش اعظم ذهن مدیران ارشد معطوف به ‏چگونه خنثی سازی حملات رقیب در هر روز می‏شود.

در این چارچوب هرچه رقابت ‏ها از دایره منافع جامعه دورتر شود، انحراف از تمرکز حول مسائل اساسی مردم جدی‏تر خواهد شد. طبعا ًچنین شرایطی بهترین فرصت را برای نیروهای سست بنیاد و باری به هر جهت فراهم می‏سازد؛ افرادی که شاید در دامن زدن به اختلافات خود بی‏ نقش نباشند؛ زیرا مطلوب‏ ترین شرایط برای سوء استفاده ‏های اقتصادی و تا مرز وطن‏ فروشی برای منافع شخصی پیش رفتن ،همین غبارآلود بودن فضای سیاسی است.

شاید مروری بر دو رخداد ما را بیش از پیش به تأمل وادارد؛ یکی مخالفت عده‏‏ای با تولید بنزین در مراکز پتروشیمی کشورتا جایی که توانستند در ابتدای دولت یازدهم با این ادعا که این بنزین یکی از عوامل عمده آلوده ‏سازی هواست، تولیدش را متوقف و مجدداً مسیر واردات را هموار سازند. اکنون بعد از نزدیک به پنج سال از دولت آقای روحانی سازمان استاندارد اعلام می‏کند کیفیت بنزین تولید شده در پتروشیمی ‏ها مطلوب بوده و بنزین های وارداتی حتی استاندارد "یورو دو " را هم نداشته‏اند. رخداد دوم، در این ‏روزها دستگیری عده ‏ای است که در پوشش محیط زیست در خدمت بیگانه بوده ‏اند.این دو رخداد علی القاعده می ‏بایست دلسوزان این دیار را به این فکر وادارد که نزاع ‏های غیر منطقی سیاسی به چه میزان توانسته منافع ملی را به خطر اندازد. افرادی در پوشش نظر کارشناسی دستاورد ارزنده متخصصین سختکوش کشور را که توانسته بودند با اقدامی در خور طرح تحریم بنزین علیه کشور را خنثی کنند به حاشیه راندند، اما امروز مراکز قانونی ذی‏ربط از سودمند بودن تولید بنزین در مراکز پتروشیمی سخن می‏ گویند. آیا این‏گونه منفعل ساختن دلسوزان کشور به سهولت قابل جبران است. شاید برخی صرفاً بر زیان‏ های اقتصادی آن متمرکز شوند، اما مأیوس ‏سازی جوانان مبتکر ضربه‏ ای غیرقابل جبران بر کشور وارد می‏ سازد. همچنین نزاع ‏های سیاسی، میدانی باز برای کسانی ایجاد می‏کند که به وادی "جهان وطنی " درغلتیده ‏اند و در خدمت کدخدای دهکده جهانی درآمده ‏اند. امروز به جای آن‏که از این رخدادها عبرت بگیریم و درصدد مسدودسازی مسیرهایی برآییم که در آن عده‏ای تحت پوشش کارشناس، منافع ملت را هدف گرفته ‏اند همچنان بر طبل تشدید اختلافات می‏ کوبیم.

کشف شبکه جاسوسی که تحت لوای محیط زیست در خدمت بیگانه بوده ‏اند نه تنها نمی‏بایست دستمایه حملات یک طیف به طیف سیاسی دیگر شود بلکه می ‏بایست آنان را به تغییر رفتار و رفع سیاست ورزی معیوب سوق دهد. این که رئیس این شبکه جاسوسی ظاهراً به عنوان یک فعال اجتماعی هوادار محیط زیست از رئیس سابق این سازمان جایزه گرفته است نباید دستمایه تشدید رقابت ‏های مخرب شود، مگر این که دستگاه‏ های امنیتی به جز ضعف مدیریتی ارتباطات دیگری را کشف کنند.

اگر قرار باشد با اتکا به ضعف مدیریت مدیری را زیر سئوال بریم،آیا منصفانه خواهد بود که به دلیل استاد یک دانشگاه خاص بودن رئیس این شبکه جاسوسی، آن مرکز آموزش عالی را نیز زیر سؤال ببریم؟! به نظر می ‏رسد زمان آن رسیده باشد که عواقب شوم توسل به راه ‏های سهل الوصول تخریب یکدیگر در قالب رقابت ‏‏های سیاسی معیوب را دریابیم.