فردوسی پور بهتر است یا الجزیره؟! / قسمت سوم: پنالتی....الله اکبر، الله اکبر!

و چنین بود که سوت غرای داور برای اعلام پنالتی به سود ایران،  گزارشگر مسابقه را در صدا و سیما به سر دادن این شعار وادار کرد اما کریم باقری هرگز نتوانست توپی را که خود در نقطه ی پنالتی کاشته بود به تور دروازه ای که "محمد الدعیع" دروازه بان ورزیده ی عربستانی ها از آن محافظت می کرد برساند پس آه از نهاد میلیون ها بیننده ی ایرانی تلویزیون و تماشاگران در ورزشگاه برآمد بعد ایران حتی یک بر هیچ عقب افتاد تا گره کار پیچیده تر هم بشود اما خود "کریم باقری" در نیمه ی دوم گل مساوی را به ثمر رساند تا بتواند با خیالی آسوده ورزشگاه را ترک کند ولی تکبیر های گزارشگر بازی قبل از آن ضربه ی پنالتی ناکام در ذهن بینندگان تلویزیون ماند به همراه این سوال که آیا آقای گزارشگر مشت هایش را هم در هوا تکان می داده یا نه؟!  

خیلی از گزارشگران فوتبال در تلویزیون های کشور های عربی و بخصوص کشور های حاشیه ی جنوبی خلیج فارس نیز به همین سبک و سیاق، فوتبال را به خورد بینندگانشان می دهند وچنین است که در هنگامه ی هیجان بعد از یک گل، فراوان می شنوید از این دست عبارات: یا الله...یا الله...الحمدلله...این نوع گزارش به آنچه که بیش از هر چیزی نیاز دارد صدای قوی گزارشگر است که بتواند تا آخر بازی فریاد بزند، هروله کند، دعا کند، رجز بخواند...

در جام جهانی سال ۲۰۰۶ آلمان بازی اول ایران را که با مکزیک بود، در یک قهوه خانه (کافی شاپ!) در مسقط پایتخت کشور عمان دیدم. در آن زمان به همراه همسر و فرزندم از ایران به این کشور آمده بودیم و هنوز دوست ایرانی هم پیدا نکرده بودیم که لحظه به لحظه ی بازی را با هم فریاد بزنیم. در آنجا شنیدم که شبکه ای به نام "زنده" به علت پخش رایگان بازیها در میان فوتبال دوستان محبوبیت پیدا کرده و آنها کلی از بازی های جام ملت های اروپا و باشگاه های اروپا را از این شبکه که در واقع همان شبکه ی سه خودمان است دیده اند اما در جام جهانی ۲۰۰۶ این شبکه از پخش برای خارج از مرز های ایران منع شده بود و این بود که باید بازی را از طریقی دیگر مثل رفتن به مکان های عمومی می دیدیم. در آن عصر آخر بهار و البته گرم ما به همراه چند عمانی در آن قهوه خانه وقتی ایران صاحب موقعیت می شد به هوا می پریدیم و چند آمریکایی و انگلیسی هم مکزیک را بر سر ما  "مهیکو" فریاد می کردند. در آخر هم آنها پایکوبی کردند و ما غرق در سکوت بودیم.  اما بدتر از آن گزارش انگلیسی بازی بود که غیر از اسم بازیکنان خودمان درست نفهمیدم چه می گوید این گزارشگر! و آنجا بود که دلم برای گزارش های وطنی حسابی تنگ شد!

در جام جهانی امسال (2010آفریقای جنوبی)  که انگلیسی را بهتر می فهمیدم، کارت شبکه تلویزیونی الجزیره را به مبلغ 31 ریال عمانی معادل 84000 تومان خودمان خریدم و نشستم به تماشای بازی ها.

اولین موضوعی که توجهم را جلب کرد دیدن بدون سانسور بازی ها بود؛ قبل از آن فکر می کردم چه صحنه ها دارد جام جهانی که ما در ایران از دست می دهیم و به جای آنها صحنه های تکراری تدوین شده به خوردمان می دهند تا مبادا منحرف شویم اما به واقع دیدم آن صحنه ها یی که ما را در ایران از دیدنشان محروم می کردند ارزشی ندارند که صدا وسیمای ما با قطع آنها و پخش تصاویر گاه نامربوط این همه انتقاد را به جان می خرد. صحنه های این جام جهانی که مسئله ای نداشت (حداقل از نظر من ) فراموش نکنیم الان در آفریقای جنوبی بر خلاف نیمکره ی شمالی ابتدای زمستان است و همه خانم ها و آقایان به اندازه پوشیده هستند!

تصور اینکه در جام جهانی 2014 برزیل، کارمندان قیچی و چسب به دست صدا و سیما چه مشکلاتی خواهند داشت خیلی سخت نیست!

گزارش انگلیسی بازی ها توسط چند گزارشگر در شبکه ی (world cup) الجزیره بیشتر به اتفاقات بازی می پرداخت تا حواشی البته آنها هم آمارهای حاشیه ای مطرح می کردند برای مثال درهنگام تعویض دوم تیم ملی آلمان مقابل اسپانیا گزارشگر بازی برای تاکید بر جوان بودن تیم آلمان گفت : در تعطیلات آخر هفته ی پیش رو بازیکن تازه وارد بیست و چند ساله خواهد شد یا وقتی "پدرو" بازیکن اسپانیا در یک موقعیت عالی برای زدن گل دوم به دروازه آلمان، از دادن پاس به هم تیمی اش "تورس" دریغ کرد گزارشگر بازی از حاشیه های روابط باشگاهی این دو بازیکن گفت.

در بازی آلمان - انگلیس، گزارشگر انگلیسی تبار بازی بارها و بارها از درست بودن گل پذیرفته نشده ی "لمپارد" گفت و آنقدر این موضوع را تکرار کرد تا شاید التیامی باشد بر آن شکست بزرگ اما کمترتحلیل کرد که چرا انگلیس بازی را چنین واداده و اسیر کارهای تیمی آلمان شده است! دوستانی که قفل پخش فوتبال شبکه ی سه ایران را از طریق زیرکی های خاص ایرانی شکسته و بازی را از این طریق می دیدند به من می گفتند که فردوسی پور چگونه در ضمن بازی تحلیل دقیقی از علت ناکامی تیم آرژانتین در مقابل آلمان می داد و نقش "مسی"  در تیم باشگاهی اش را با وظیفه ای که "مارادونا"ی مربی در تیم ملی آرژانتین به عهده او گذاشته بود مقایسه می کرد و می گفت آنجا به او توپ می رسانند و او گل می زند و اینجا...

یکی دیگر از چهره های آشنای تحلیلگران شبکه الجزیره " تری ونبلز" مربی نام آشنا برای همه ایرانیان فوتبال دوست است همان که چشمان بهت زده اش را بعد از باخت به ایران در ملبورن هرگز فراموش نخواهیم کرد.

از موضوعات مورد بحث کارشناسان فوتبال شبکه الجزیره که برای ما ایرانیان جالب بود تقدیر آنها از تصمیم درست "حسن کامرانی فر" کمک داور ایرانی بازی مکزیک - فرانسه بود که با پایین نگهداشتن پرچمش باعث قبول شدن گل درست مکزیک شد گلی که درست بودنش فقط با دیدن صحنه ی آهسته معلوم می شد. آنها همچنین گفتند که ایران فوتبال قوی ندارد!

تماشای بازی افتتاحیه ( آفریقای جنوبی - مکزیک ) باعث خشم همه ی کسانی شده بود که برای دیدن مسابقات، کارت شبکه تلویزیونی الجزیره را خریده بودند و علت آن هم قطع مکرر تصویر و صدا بود شاید به جرات بتوان گفت از نیمه ی اول بازی افتتاحیه چیزی بیش از ده دقیقه را ندیدیم! می گفتند علت آن درگیری درونی بعضی شبکه های عربی برای خرید امتیاز پخش بازی ها بوده و البته بینندگان هم تنها قربانی این درگیرهای بین رسانه ها!

این قظع و وصل ها تا چندین روز ادامه داشت و سرو صدای فراوانی هم ایجاد کرد!

دوستی دارم که سالها در کشورهای اروپایی و آمریکایی زندگی کرده است او فردای روزی که توانسته بود یکی از مسابقه ها را از طریق شبکه سه ایران ببیند به من گفت : چه می کند این فردوسی پور!!!