سام خسروی‌فرد: هفته پیش از رونمایی کتاب «راه تعیین شده» مجموعه عکس‌های نفیسه مطلق خبر دادم. این مراسم با حضور مارینا ماهاتیر و دو عکاس معتبر و دو نماینده مجلس این کشور و نیز شاعری مالزیایی تبار کاندیدای جایزه ادبی نوبل برگزار شد.
مارینا ماهاتیر در این مراسم گفت: «در سال 1993 پروژه تقریبا مشابهی بین کشورهای آ.س.آن تعریف شد که با موفقیت زیادی همراه بود. زمانی که عکس‌های این مجموعه را دیدم از آن استقبال کردم چرا که این پروژه به طور اختصاصی به کشور من تعلق داشت. سپس آن را به چند ناشر معرفی کردم اما با کمال تعجب متوجه شدم که آنها از درگیر‌شدن در این مساله‌مهم امتناع می‌کنند.»
وی با اشاره به ناشر کتاب از وی بابت شجاعت و احساس مسئولیتش قدردانی کرد و گفت: «ما باید به این نکته فکر کنیم که چه اتفاقی برای جامعه ما افتاده که تا به این حد پرداختن به مسائل اجتماعی حساسیت برانگیز شده است.» مارینا که مقدمه کتاب را نیز نوشته درباره عکس‌های مجموعه گفت: «نگاه نفیسه مطلق در این عکس‌ها حسی سرشار از انسانیت را به بیننده منتقل می‌کند و میراث غنی فرهنگی ما را پیش رویمان می‌گذارد.» وی افزود: «من بسیار خوشبختم که در این کتاب سهمی دارم و امیدوارم مردم مالزی نیز از آن استقبال کنند.»
در این مراسم که جمعی از ایرانیان ساکن مالزی نیز حضور داشتند عکاس و ناشر درباره چگونگی شکل‌گیری کتاب و انتشار آن سخنانی گفتند. بسیاری از ایرانیان حاضر در این مراسم خود را به مارینا ماهاتیر نزدیک می‌کردند تا با او عکسی به یادگار بگیرند. رفتار متواضعانه او که دختر یکی از اثرگذارترین سیاسیون مالزی است بیش از هر نکته دیگری تعجب‌آور بود؛ با لباسی ساده و لبخندی بر لب به دور از هر گونه تکلف. با این حال به نظر می‌رسد خانواده ماهاتیر محمد میان ایرانیان بیش از مالزیایی‌ها محبوبیت دارند.
خبر رونمایی کتاب یک ایرانی را می‌توان مهمترین و البته خوش‌ترین خبر مربوط به ایرانیان مالزی ظرف یک سال گذشته دانست. در این مدت ده‌ها خبر و مقاله در رسانه‌های مالزی درباره ایرانیان منتشر شده که به قاچاق مواد مخدر اختصاص دارد. پس از دستگیری قاچاقچیان مواد مخدر تقریبا به ملیت آنها اشاره نمی‌شود مگر آن که ایرانی باشند. یعنی اگر قاچاقچی دستگیر شده ایرانی باشد حتما صفحات روزنامه‌ها و پایگاه‌های خبری به آن اشاره می‌کنند اما در مواردی دیگر تنها به خارجی بودن قاچاقچی بسنده می‌شود. نشر چنین اخباری نگرانی ایرانیان را که برای تحصیل و کسب‌وکار راهی این منطقه از آسیای جنوب شرقی شده‌اند به دنبال دارد و در گفت‌وگوهای دوستانه به آن اشاره می‌کنند. این گفت‌وگوها به طور عمده به سوال‌های مشابهی می‌رسد که پاسخی برای آنها نیست: آیا از روی عمد به ملیت قاچاقچیان ایرانی اشاره می‌شود؟ آیا کسانی می‌خواهند روند مهاجرت ایرانیان به مالزی را کند کنند؟ آیا ایرانیان مشکلات عمده‌ای را برای ساکنان اصلی مالزی بوجود آورده‌اند؟ یا این که اشاره به ملیت قاچاقچیان ایرانی صرفا از سر بی‌توجهی است؟
به هر حال پاسخ این سوال‌ها هر چه باشد، برخی از مالزیایی‌ها که مراوده کمتری با ایرانیان دارند به چشم دیگری به هموطنان‌مان نگاه می‌کنند و اگر فرصت گفت‌وگو فراهم شود با حفظ جوانب احتیاط به این موضوع می‌پردازند و سوال می‌کنند که چرا تعداد قابل ملاحظه‌ای از ایرانیان در قاچاق مواد مخدر دست دارند؟ اینجا آغاز بحثی است بی‌پایان. بسیار دشوار است کسانی که برای چندین ماه بمب‌باران اطلاعاتی شده‌اند را در چند دقیقه متقاعد کرد و فهماند که تمام ایرانیان به قول مشهور این کاره نیستند. به ویژه چند نفری که دستگیر شدند را نمی‌توان به کل جامعه 70 میلیونی ایران تعمیم داد.
کسانی که پنج سال پیش به مالزی آمده‌اند از استقبال و گرمی روابط مردمانش با ایرانیان می‌گویند. همین افراد البته عقیده دارند که رفتار مالزیایی‌ها تغییر کرده و از شور و گرمی آن کاسته شده است. گاه حتی راننده‌های تاکسی نیز به ایرانیانی که ممکن است عجله داشته باشند گفته‌اند که شما عجول و پرخاشگر هستید. دوستی که برای تور بالی ثبت نام کرده بود یک ماه بعد ایمیلی دریافت کرد که به علت ایرانی بودن باید مبلغ بیشتری بپردازد. درخواستی غیرعادی و بی‌سابقه که تا کنون رواج نداشته است.
آیا این واکنش‌ها شرایط زندگی و تحصیل و کسب و کار ایرانیان در مالزی را دشوار خواهد کرد؟
نظر شما