بهنوش خرم‌روز: دوچرخه‌های الکتریکی ممکن است ایده خوبی باشند، اما اگر نتوان همه جا به منبع هیدروژن سوخت آن‌ها دسترسی داشت، به چه دردی می‌خورند؟ شاید باور نکنید، اما برای مدت‌های طولانی این تنها دلیلی بود که فناوری پیل سوختی روی دوچرخه‌های الکتریکی نصب نمی‌شد.
اما حالا شرکت مواد شیمیایی سیگنا راه‌حلی جادوئی برای این مشکل پیدا کرده است: استفاده از پودر جادوئی!
به گزارش دیسکاوری، در سیستم جدید شرکت سیگنا، از نوعی پودر فلزی ماسه‌ای به نام سیلیسید سدیم استفاده می‌شود که به محض افزودن آب به آن، هیدروژن تولید می‌کند. به گفته محققین این شرکت، سیلیسید سدیم پودر فلزی واکنش‌دهنده‌ای است که به دلیل پایدار بودن در هوا، کاملا امن است. این پودر با فشاری کم‌تر از نصف فشار درون یک قوطی نوشابه، هیدروژن تولید می‌کند. ظاهرا آن‌ها این پودر را از طریق جذب سدیم در دی‌اکسید سیلیکون متخلخل یا از طریق واکنش مستقیم سدیم با عنصر سیلیکون به دست می‌آورند. اما این شرکت جزییات فرایند تولید را منتشر نکرده است.
وقتی پودر درون محفظه مخصوص در ترکیب با آب هیدروژن آزاد کند، محصول ثانویه این واکنش سدیم سیلیکات خواهد بود که در واقع ماده‌ای به درد بخور است. در حقیقت وقتی تمام پودر درون محفظه مصرف شود، می‌توان از آن محفظه مجددا استفاده کرد. با این سیستم جدید شرکت سیگنا، دوچرخه الکتریکی می‌تواند حدود 100 کیلومتر را بدون رکاب زدن طی کند. وقتی هم که پودر تمام شد، می‌توان محفظه را تعویض کرد.
نظر شما