شاگرد علامه طباطبایی که امروز بیش از 76 سال سن دارد و هنوز به نقل از خودش روزی 16 ساعت کار می کند، استاد فلسفه ای که سال های دهه 60 تدریس در کرسی درس فلسفه دین در آلمان را نپذیرفت و به ایران آمد، روحانی آرامی که تلاش می کرد همواره در حاشیه سیاست باشد و بیشتر به درس ومکتب برسد، این دومین باری است که امسال موضعی تند و خبری پر حاشیه از او به گوش می رسد.
اولین بار خرداد 89 بود که در اعتراض به توهین به حاج حسن خمینی در حرم امام، نامه تندی نوشت و عاملان آن را" گستاخ و افراطی و خیره سر" خواند؛ و دیروز باری دیگر در پاسخ به خبرنگار مهر گفته بود: " استعفا نکرده ام، هیچ کسالتی هم ندارم اما یک سال است که در جلسات شورای انقلاب فرهنگی شرکت نمی کنم. "
حجت الاسلام دکتر احمد احمدی بیست سالی هست که ریاست سازمان مطالعه و تدوین کتب دانشگاهی را نیز بر عهده دارد و همچنین عضو شورای عالی انقلاب فرهنگی هم بوده است. عضویت در شورایی که در این سالیان اخیر برای اعضای آن بیشتر جنبه اسمی داشته و اعضایش با همه مشغله هایشان ساعاتی را نیز در آن می گذراندند. شورایی که ماه گذشته "حسن رحیم پور ازغدی" نیز در اعتراض به وضعیت آن استعفا کرد و رفت. این در حالی است که دکتر رضا داوری اردکانی نیز در جمعی گفته بود دیگر مایل نیست در این شورا حضور یابد.
این استاد فلسفه غرب دیروز با همان تاملات فلسفی اش که در کتاب " تاملات دکارت" او موج می زند، دلیلی برای عدم حضورش در شورا نگفت و تنها اعلام کرد که: " استعفاء نکرده ام، کسالتی هم ندارم اما در جلسات شورا حضور پیدا نمی کنم."
به راستی او و برخی دیگر از اعضاء حقیقی، چرا مدت زیادی است که در این شورا حاضر نمی شوند؟ آیا عدم حضور اینان با وضعیت فرهنگی و سیاسی دوره اخیر ارتباط دارد؟ آیا این عدم حضورها در اعتراض به صوری شدن شورای انقلاب فرهنگی نیست ؟ اگرچه چند ماهی هم هست که از پایان حکم اعضا می گذرد و هنوز خبری از اعلام رسمی اعضای جدید نیست.
نظر شما