از زمانهای دور رسم گرديده است که برای آمدن برکت به منزل و محل کارمان ،نعل اسبی بر ورودی این مکان هايا خانه ها وجزاينها نصب مى كنند ، حال این نعل برای آوردن برکت بر زندگی ما چه می کند و فلسفه آن از کجا نشأت گرفته است ؟
در اروپا و آمریکا نعل اسب را به عنوان وسیله ای برای شانس آوردن استفاده می کنند! به گفته برخی کارشناسان این موضوع از اسپانیای قدیم (اندلس) وارد اروپا و بعد وارد آمریکا شده است! و سرزمین اندلس نیزدر دوران حکومت مسلمانان كه در حقيقت حكومت امويان بشمار مى آمد ،رسم آویختن نعل اسب را به عنوان برکت و خیرداشتن مورد استفاده قرار می دادند.
به گفته مورخان ،مردمان اندلس نیز این رسم را از امویان کسب کرده بودند! رسم نعل اسب زدن امویان وريشه بوجود آمدن آن ، به رخدادى تأثر آور كه نه تنها شيعيان ومسلمانان بلكه تمام جامعه بشريت را تحت الشعاع خود قرار داده وروز به روز بر گسترش دائره آن افزوده مى گردد ،باز مى گردد.
همۀ ماجرای نعل اسب از آنجا آغاز می شود که در واقعه عاشورا در برابر فرمانى که ابن زیاد صادر کرده بود، «ابن سعد» مأمور بود پس از شهادت امام حسین علیه‌السلام بدن مبارکش را زیر سمّ اسبان قرار دهد؛ وى که به خاطر تقرّب به ابن زیاد و در خیال خامش براى رسیدن به حکومت رى از هیچ جنایتى خوددارى نمىکرد، در میان اصحابش فریاد زد:
«مَنْ یَنْتَدِبُ لِلْحُسَیْن علیه السلام فَیُوطِیَ الْخَیْلَ صَدْرَهُ وَ ظَهْرَهُ؛ کیست که داوطلبانه بر پیکر حسین اسب بتازد تا سینه و پشت وى را زیر سم اسبان پایمال کند؟!»
شمر که قساوت فوقالعادهاى داشت با شنیدن این فرمان، پیشقدم شد و بر بدن پاک زاده زهرا علیها‌السلام اسب تاخت. ده نفر دیگر نیز از وى تعبیت کردند و با کوبیدن نعل تازه بر سم اسبانشان بر پیکیر امام حسین (ع) و یارانش تاختند که عبارت بودند از:
۱٫ اسحاق بن حُویّة. ۲٫ هانى بن ثُبیت حضرمى. ۳٫ واحظ بن ناعم. ۴٫ اسید بن مالک. ۵٫ حکیم بن طفیل طائى. ۶٫ اخنس بن مَرثَد. ۷٫ عمرو بن صُبیح. ۸٫ رجاء بن مُنقِذ عبدى. ۹٫ صالح بن وهب. ۱۰٫ سالم بن خثیمه.
بعد از این ماجرا این افراد در انتظار دریافت پاداش زیادی به خاطر عملشان بودند که برخلاف انتظارشان ،ابن زیاد دستور داد به آنان جایزه ناچیزى دادند، و این افراد هم ۴۰ نعل اسب را کنده و با قیمت زیادی به مردم فروختند؛ وبه این جهت که این اسب ها انسانهاى خارج از دین را لگدکوب کرده اند پس با ارزش می باشند و تبرک جستن به نعل اسب از موهومات بعد از حادثه کربلا است :از اين پس بود كه خانواده هایی در شام پس از حادثه کربلا با عناوین تازه ای معرفی شدند. مانند: بنو السراویل ::فرزندان کسی بودند که لباس امام حسین ع را برداشته بودند بنو السرج::فرزندان آنانی بودند که بر پیکر امام اسب تاختند و پس از جنگ ، نعل اسب ها را به مردم به قیمت بالایی فروختند و مردم نعل ها رابر سر در خانه خود آویختند و به آن افتخار کردند.
بر اين اساس اين سنت غلط وياد آور آن حركت غير انسانى وددمنشانه در بسيارى از جوامع اروپايي وامريكايي وبه ويژه كشورهاى اسلامى ودر اين راستا جوامع شيعه نشين عراق وايران وجز اينها نفوذ كرده واين حركت وسنت اموى تا بدانجا نفوذ كرده است كه تا كنون با كمال تأسف ملاحظه مى كنيم كه در بخش هايي از جامعه مسلمان وشيعه ومعتقد ما نيز نا باورانه رسوخ كرده وشاهد چنين آويزهايي بر درب خانه ها ويا محل كسب افراد بوده واز اين آويز به عنوان خوش يمنى وبركت آوردن ، بهره مى گيرند ، در حاليكه نمى دانند اين رسم اموى از آنجا آغاز گرديد كه خونخواران وانسان نمايانى با حركت غير انسانى خود ، اسبهاى خويش را نعل تازه زده وبر پيكر پاك فرزند زهرا سلام الله عليهما، آنهم پس از شهادت ، تازيده وآن پيكر مقدس را از هم متلاشى سازند.
السلام على الحسين وعلى علي بن الحسين وعلى اولاد الحسين وعلى اصحاب الحسين عليهم السلام
به اميد آنكه اين نوشتار ، پند وروشنگرى بر انسانهاى انسان دوست بشمار آيد.
نظر شما