ایران روی پله های تایتانیک!

بی تحریم، همگان می پندارند که ؛ باید همه چیز، در بساط باشد !

عمر تحریم های علیه این آب و خاک ، تقریبا هم پایه عمر انقلاب است.
انقلاب اسلامی حدود سی و پنج سال پیش، علیه - شاه- دیکتاتوری قیام کرد که ؛ جسم داشت و می شد بیرونش کرد.
اما در سال های تحریم، در عرصه بین المللی ، دیکتاتورِ هفت سری رشد یافته ، که به علت تحریم ها و درگیر نبودن ایران با بسیاری از مسائل اقتصاد جهانی، کمتر از آن با خبریم ، و کمتر آن را می شناسیم!
دیکتاتور جدید ملیت ندارد ! از اخلاق به معنای Ethics دم می زند ، اما از فضیلت morality بویی در بساط ندارد !
این دیکتاتور، نظامش سرمایه داری است ،
و شعارش : " پول ، همه چیز ! " .
دیکتاتور جدید ، همچون باد ؛ همه جا نفوذ و حضور دارد .
جایی با ابزار تحریم ، جایی با ابزار تبلیغ و ... !
تیزترین تیغ این دیکتاتور در عرصه جهانی دو چیز است!
- دلار / کالا ، یا کاغذهایی بدون پشتوانه ، که به عنوان واحد پول مبادلات در عرصه اقتصاد جهانی در آمده و همگان به آن عادت کرده اند ، و در این مسیر ، چه بخواهیم و چه نخواهیم ، افسار همگان در دستان او است !
- اینترنت / که در فضای شبکه ای ، اطلاعات را به کالا مبدل ساخته ، و تپش قلب آن در دستان تزویر او است و در یک فضایی همه گیر ، همگان به آن پیوند یافته اند ، از داعش ، تا وال استریت!
دیکتاتور جدید با دیکتاتورهای سنتی تفاوت دارد !
و استعاره مناسب حالش ، " کشتی تایتانیک " است.
پر از حماسه ! پر از عظمت ! پراز شکوه !
این دیکتاتور سیمایی زیبا و جذاب دارد! مثل شاه ، بدون لبخند نیست ! ... می خندد !
اجازه می دهد مردم سوار بر عرشه پرهیجانش شوند ، و از آنجا برای مردمان حسرت زده ، و جا مانده در ساحل دریا دست تکان دهند ! ... گاهی هم در غیاب افسران و نگهبانان می توان دست معشوق را گرفت و به آرزوی فردایی بهتر، بر روی دماغه کشتی ایستاد و احساسی از پرواز ، همچون مرغ های دریایی - جک و رز - را تجربه کرد.
اما!
تایتانیک تا کنون درهیچ ساحلی لنگر نیانداخته ، و جاودانگی را تنها با مرگ عشق های به انجماد کشیده شده ی "جک ها و رزها " در بین کوه های یخی اقیانوس ها به ابدیت رسانده است !
شاید ! هفت ماه دیگر بلیت سوار شدن بر تایتانیک را برای ما ایرانیان صادر کنند!
آیا آماده ایم ؟ و می دانیم برای فردا چه باید کرد ؟
اخلاق نظام سرمایه داری 1+5 در تایتانیک ، جایگاهی در بالا دست ، برای ملت های عاشق پیشه ندارد، عاشقان جایگاهشان در طبقات پایین کشتی است !
اگر در طبقات بالا جای یافتیم ، بدانیم که با خیلی چیزها خداحافظی کرده ، و بهای معنوی زیادی پرداخته ایم !
راه یافتن در طبقات بالا ، تنها به خاطر نفت زیر پا ، و تسلیم شدن و پذیرفتن و همسو شدن با اخلاق نظام قدرت سرمایه و دیکتاتوری پول امکان می یابد!
بالادستی ، در نظام دیکتاتوری سرمایه ، جای پلشتان و یقه سفیدانِ است !
... میدان جهاد دیپلماسی ، امروزه به شایستگی ، در دستان سرادر " ظریف و هیئت همراهش " مدیریت شده است! و باید برای این تلاش ماندگار آنها را به حق ستود.
اما مدیریت استراتژیکِ فردایِ تحریم ، دستان تدبیرگری دیگر می طلبد.
متاسفانه هنوز سرداران آن ، پای در میدان ندارند !
سرداران فردا را باید از میان طبقه دانشگاهیان و اقتصاددانان و جامعه شناسان و فیلسوفان جستجو کرد . آن هایی که رویکردی از تفکر انتقادی critical thinking برابر نظام سرمایه داری و دیکتاتوری و قدرت پول دارند !
...آزادگان و اندیشه ورزانِ از این دست ، در دنیا نیز کم نیستند ، اما دنیای مِدیای استکبارِ پول ، به آن ها اجازه ظهور نمی دهد. این سرداران می توانند در کنار ایرانیان ، در یک خِرد جمعی ، برای فردا ، در مقیاسی برای نجات تمامِ سرنشینان تایتانیک ، یاری گر باشند.
حیلتی سازیم ، به درستی ، و چاره ای اندیشیم ، به نیکی .
باید سوار تایتانیک شد ، و نظام طبقاتی آن را در جدالی سخت شکست.
این جدال ، با جدالِ تفاهم ، به منظور خرید بلیت یکی نیست!
نمی تواند با حضور در جزیره تحریم الگو ساخت . باید سوار شد و چاره ای اندیشید ، به پاکی کشتی نوح ، نه پلشتی پنهان تایتانیک!
نظام طبقاتی تایتانیک ؛ ملیت خاصی را غرق نکرده و نمی کند. انواع بشر را غرق می کند .
متاسفانه ، طی جنگ جهانی دوم تا امروز ، اگر نجات یافتگانی ، در غرق شدن های مکرر نظام سرمایه وجود داشته ، تنها همان یقه سفیدان و خدایگانِ وال استریت بوده اند ، و بس!
صاحبان خرد ! هفت ماه وقت داریم ، تا برایِ فردایِ پس از سوار شدن بر تایتانیک ، تدبیر کنیم ، و از تکرار شدنِ تجربه های تلخ شکاف بین فقر و غنا ، برای این ملت نگران باشیم.
این تدبیر نیز آسان نیست ؛ اما غیر ممکن هم نیست!