شاید اسمم را شنیده باشید! اندی گرین، خلبان هواپیماهای جت شکاری که میخواهد پشت فرمان اتومبیلی بنشیند که قرار است به سرعت 1000 مایل بر ساعت (1609 کیلومتر بر ساعت) برسد. این اتومبیل که بلادهاوند نام دارد، از یک موتور جت یوروفایتر تایفون بهره می‌برد و به زودی به رکورد سرعت روی زمین حمله خواهد کرد.
من خاطرات روزانه خود را از تجربه همکاری با تیم اجرایی این پروژه و تلاش‌های آنها برای جلب توجه عامه مردم به علم و فناوری، در وبسایت بی‌بی‌سی منتشر می‌کنم. این دومی کار بزرگی است که به تلاش‌هایش می‌ارزد. اگر ما می‌خواهیم در آینده نزدیک در دنیایی با فناوری بالا و کربن پایین زندگی کنیم، باید کسی آن را برای ما بسازد و برای رسیدن به این نقطه، این فکر الان باید به آن یک نفر الهام شود.
هر ماه ما در یک جلسه گروهی دور هم جمع می‌شویم تا در مورد این صحبت کنیم که بخش‌های مختلف پروژه چگونه پیش می‌روند: حامیان مالی، مهندسی، روابط عمومی، آموزش و غیره. یکی از کمک‌های من در این جلسات این بوده که بیابان‌های مناسب را برای راندن نهایی بلادهاوند پیدا کنم و به تیم معرفی کنم.
با توجه به آزمایش‌های اخیر، ما فهمیدیم که سطح مناسب برای این کار در افریقای جنوبی زیاد یافت می‌شود، ولی در ایالات متحده شانس زیادی وجود ندارد. من همچنین شروع کرده‌ام که به جزئیات دقیق‌تری بپردازم، مانند این‌که کجا باید کامیون‌ها را پارک کنیم، گروه باید در کجا زندگی کند، و مواردی از این دست. ما اکنون هر روز به هدف خود نزدیک‌تر می‌شویم، و هیجان زده نشدن هر روز سخت‌تر می‌شود.
در بیشتر بخش‌ها کار مهندسی به خوبی پیش می‌رود، که با کمک‌های چشمگیر حامیان ما ممکن شده که تعداد آنها تاکنون به 140 رسیده است.
اتومبیل ما در طرح فعلی خود از چرخ‌های نامتقارن استفاده میکند. اما اکنون در حال بازبینی طراحی چرخ‌ها هستیم، و قصد تغییر طراحی آنها را به یک طرح متقارن داریم. به احتمال زیاد چرخ متقارن پیشنهادی محکم‌تر، سبک‌تر و ارزان‌تر از طرح فعلی خواهد بود، بخصوص وقتی‌که شتاب g بر لبه‌های چرخ اعمال شود، عملکرد بسیار خوبی خواهد داشت.
در ماه جاری، ما همچنین به توافق رسیدیم که تا حدی بار روی چرخ‌ها را پایین‌تر بیاوریم؛ به طور خلاصه: هیچ گاه نباید از بار استاتیک روی هر چرخ کمتر شود و هیچ گاه هم نباید از نسبت 2:1 توزیع بار بین چرخ‌های جلو و عقب بیشتر شود. این نتیجه 18 ماه مدل‌سازی ریاضی و تحقیق بود و در نتیجه، گام بسیار مهمی برای ما محسوب می‌شود.
این بارگذاری‌ها بر پایداری خودرو تاثیر می‌گذارد و در نتیجه، من اکنون از این‌که چگونه این اتومبیل هدایت می‌شود، تصوری دارم و می‌توانم با جزئیات بیشتری به این فکر کنم که چگونه باید با آن رانندگی کنم.
مشکل اصلی ما کماکان آیرودینامیک مورد نیاز برای رسیدن به این پایین آوردن بار است. دکتر بن ایوانز از اعضای پروژه بلادهاوند و تیم همکارانش در حال تولید حجم عظیمی از اطلاعات هستند، و خیلی از احتمالات مختلف را در نظر می‌گیرند. ما نیاز داریم که مطمئن شویم به بهترین ترکیب ممکن از چرخ، تعلیق و بدنه دست یافته‌ایم.
ما حتی کارهایی از قبیل جابجا کردن جای جت و راکت را هم انجام دادیم. در ابتدا عجیب به نظر می‌رسید ولی بعد مشخص شد که چه دستاوردهایی دارد. سوال فعلی این است: آیا اگر راکت تا این حد به زمین نزدیک باشد، می‌تواند سطح زمین را هم بشکافد یا نه؟ ما هنوز در حال تحقیق روی این یکی هستیم: من نمی‌خواهم در مسیر برگشتم در داخل یک کانال حرکت کنم.
در مورد رانندگی اتومبیل‌ها، من شانس این را داشتم که به تازگی در جام الیز تروپی رانندگی کنم. البته معنی‌اش این نیست که در دراز مدت دوست دارم راننده اتومبیل‌های مسابقه شوم؛ آنها به اندازه کافی برای من سریع نیستند! ولی این کار باعث می‌شود که شهرت و محبوبیت بیابم و از این طریق هم بتوانم کمی حمایت مالی بیشتر برای پروژه جلب کنم و هم این که مهارت‌های خود را در رانندگی اتومبیل افزایش دهم.
خلبان یک جنگنده بودن، زمینه مناسبی را برای آمادگی برای شکستن رکورد روی زمین به من می‌دهد، ولی این که یک خلبان هواپیمای جنگنده و راننده اتومبیل‌های مسابقه هم باشم، خیلی بهتر است.
مانند همیشه کمبود پول حس می‌شود. به علاوه، اگر شما می‌خواهید که یک پروژه با فناوری بالا را درست در زمان رکود اقتصادی انجام دهید، مشکل بیشتر می‌شود. ما به رغم رکود اقتصادی هنوز جلو می‌رویم و چند گزینه مناسب برای حمایت مالی نیز در برابر ما قرار دارد، پس اوضاع خیلی بد نیست.
عکس‌العمل‌های عمومی به بلادهاوند همچنان خیره‌کننده است. ما به تازگی اتومبیل نمایشی خود را جهت رونمایی به فستیوال سرعت گودوود برده‌ایم. دیدن انبوه افرادی که به غرفه ما می‌آمدند و از مشاهده آن بهت‌زده می‌شدند خیلی جالب بود. در نتیجه، ما اکنون 230 عضو جدید داریم که در کلوب هواداران ما ثبت نام کرده‌اند و نمی‌توانند در برابر فرصت دیدن نمونه اصلی در حین ساخته شدن و آزمایش در انگلستان مقاومت کنند. سوالی که بیشتر از همه پرسیده می‌شود، این است که کی نمونه اصلی را می‌سازید؟
ما به زودی جواب این سوال را هم خواهیم یافت، چرا که هم‌اکنون 4 شهر برای میزبانی از ما اعلام آمادگی کرده‌اند و پیشنهادهای دیگری نیز از شهرهای دیگر در راه است، به زودی خواهیم دانست. این لحظات خیلی هیجان‌انگیزند. اولین آزمایش راکت در ابعاد واقعی در هفته گذشته انجام شد. هنگامی که آنها راکت هیبریدی را آزمایش کنند، من هم به صحرای موجاوه خواهم رفت تا آن را ببینم.
در حال حاضر رکورد سرعت روی زمین به Trhrust SSC تعلق دارد که در 15 اکتبر 1997 / اواخر مهر 1376 توانست به سرعت 1228 کیلومتر در ساعت دست یابد. در عرض دو سال آینده ما این صفحه از کتاب رکوردها را تغییر خواهیم داد و این بلادهاوند خواهد بود که رکورد را در اختیار خواهد گرفت.
بی‌بی‌سی، ترجمه مجید جویا
نظر شما