امیدسلیمی بنی: سازمان محیط زیست در سال 90، تنها 190 میلیارد تومان بودجه در اختیار دارد، ولی حل تنها یک مشکل زیست محیطی کشور مانند خشکی دریاچه ارومیه، 3450 میلیارد تومان پول نیاز دارد.
هر چند مسئولان سازمان محیط زیست می گویند قادر به تامین این بودجه در 5 سال هستند، ولی معلوم نیست چنین بودجه عظیمی برای این طرح رویایی، آیا واقعا محقق خواهد شد؟
دریاچه ارومیه، به دلیل تغییرات آب و هوایی و همچنین بستن سد روی رودخانه های منتهی به این دریاچه، تبدیل به شوره زاری شده که پیش بینی می شود پس از خشک شدن آن، بیش از 10 میلیارد تن نمک را بر سر آذریها و سایر استانهای ایران آوار کند. اکنون محمدجواد محمدی زاده، رئیس سازمان محیط زیست می گوید: "مشکل دریاچه ارومیه با اعتباری بیش از 3450 میلیارد تومان طی یک برنامه پنج ساله حل می شود."
معاون رئیس جمهور و رئیس سازمان محیط زیست، این مبلغ را برای تامین کسری آب این دریاچه که گفته می شود بیش از 3 میلیارد و یکصد میلیون متر مکعب است، در نظر گرفته.
نیاز ارومیه، 18 برابر بودجه سالانه محیط زیست
با نگاهی اجمالی به بودجه سال 90 سازمان محیط زیست به سادگی می توان دریافت تامین مبلغ نجومی 3450 میلیارد تومان، برای سازمانی با بودجه سالانه 190 میلیارد تومانی، بسیار سخت خواهد بود. هر چند رئیس سازمان محیط زیست می گوید بیشترین قسمت این پول، یعنی 3 هزار میلیارد تومان آن، قرار است از طرف منابع بانکی در اختیار وزارت جهاد کشاورزی قرار گیرد تا برای برای اصلاح روشها و استفاده از فناوری های نوین آبیاری اراضی کشاورزی منطقه صرف شود، ولی باز هم معلوم نیست مکانیزم اجرایی اختصاص این مبلغ، چیست.
این مقام مسئول وزارت نیرو را هم در احیای دریاچه مرگ زده ارومیه، شریک می داند: "وزارت نیرو هم غیر از اعتباری که برای بارور کردن ابرها به طور سالانه از محل جاری وزارتخانه اختصاص می دهد،مبلغ 450 میلیارد تومان دیگرهم برای انتقال حوزه به حوزه آب در نظر گرفته است."
باز هم نحوه اجرای انتقال حوزه به حوزه آب معلوم نشده است. هر چند گمانه زنیها، نشان می دهد دولت قصد دارد برای جبران کسری آب ورودی به ارومیه، بخشی از دبی رودخانه ارس را به این دریاچه وارد کند. طرحی که بسیاری از کارشناسان مستقل، آن را غیر قابل اجرا و در صورت عملی ساختن، باعث برهم خوردن تعادل دریاچه خزر می دانند.
بارورسازی ابرها نیز به گفته محمد درویش، کارشناس محیط زیست و بیابان، باعث افزایش بیابانهای داخلی فلات ایران می شود، زیرا رطوبت ابرهای بارانزایی که از مناطق مدیترانه ای وارد ایران می شوند را در شمال غربی ایران (آذربایجانهاو اردبیل) تخلیه کرده و باعث خشکسالی در سایر بخشهای ایران خواهد شد.
با وجود تمامی انتقادها و اما و اگرها، رئیس سازمان محیط زیست از پیشرفت طرح انتقال آب به دریاچه ارومیه خبر می دهد: "انتقال حوزه به حوزه آب تا کنون 15 درصد رشد فیزیکی داشته که قرار است طی 5 سال حدود 700 میلیون متر مکعب آب به دریاچه ارومیه منتقل شود."
این مقام دولتی توضیح داده که وزارت جهاد کشاورزی هم مکلف شده تا در یک برنامه سه ساله نسبت به اصلاح روشهای آبیاری و صرفه جویی کشاورزان و باغدارانی که حدود 680 هزار هکتار اراضی کشاورزی منطقه را زیر کشت دارند اقدام کند، همچنین در این رابطه بخشنامه ای به همه دستگاههای استانهای آذربایجان شرقی و غربی و کردستان ابلاغ شده تا وظایف و تکالیفی که درخصوص دریاچه ارومیه و تامین آبی که به عنوان حقابه آن است را انجام دهند.
با وجود تمامی این اقدامات، دولت هنوز به اظهار نظر کارشناسانی که خشک شدن تدریجی ارومیه را محصول سدهای بیشمار زده شده بر روی رودخانه های منتهی به این دریاچه می دانند، باور ندارد ولی واقعیتها نشان می دهد در حال حاضر، دریاچه ارومیه، هر روز پسروی می کند و کارشناسان احتمال می دهد بین 5 تا 10 سال آینده، از دریاچه ارومیه، تنها خاطره ای در ذهن مردم باقی بماند. حجم فاجعه به اندازه ای است که معاون سازمان محیط زیست هم می گوید: "با کاغذبازی و مصوبه به جایی نمی رسیم و با روند فعلی دریاچه خشک می‌شود."
پس چرا به جای تصمیمی رویایی و غیر قابل انجام مانند اختصاص بودجه 18 سال سازمان محیط زیست برای حل این مشکل، راه حلهای عملی برای نجات دریاچه ارومیه فراموش شده؟ راه حلهایی مانند باز کردن سدها و اجازه عبور آب رودخانه های 21 گانه این منطقه که سالهاست پشت۳۵ سد اسیر شده اند و به ارومیه نمی ریزند.
47/233
نظر شما