یکی از آثار بالا گرفتن منازعات سیاسی در چند سال اخیر، دور شدن مراکز علمی و مذهبی ما از کارهای علمی و تبلیغی ارزشمند در حوزه دفاع از دین و مواجهه با تبلیغات مسیحیت و بهائیت و در نتیجه میدان داری آنهاست.
این در حالی است که فشار تبلیغات مسیحی ـ بهایی طی سالهای اخیر به دلیل ضعف کارهای فرهنگی ـ تبلیغی، نپرداختن به بررسی و نقد این قبیل ادیان و آیین های خود ساخته، درآمیختن بیش از حد دین و سیاست، و بیش از همه دلخوری ها و عصبانیت ها از برخی اقدامات غلط که هرچند نابجا به پای دین نوشته می شود، بیشتر و بیشتر شده و می رود تا لطمات جبران ناپذیری را در میان نسل جدید فراهم آورد. مهم آن است که امروزه دیگر مقابله با نظام صرفا جنبه سیاسی ندارد و مسائل مطرح شده، مشکلات فکری، توسعه شبهات و ریشه گرفتن جریانهای انحرافی، به بنیادهای فکری ـ دینی جامعه لطمه وارد کرده و موجب پدید آمدن خلاء دینی و مذهبی و به عبارتی رواج بی دینی در برخی از جوانان شده است.
روزگاری در قم، موسسه در راه حق، یک تنه برابر تبلیغات مسیحیت می ایستاد و تأثیر شگرفی هم در آن دوره داشت، اما امروزه در قم مرکز خاص و موثری که در این باره با رویکرد تبلیغی ـ علمی کار کند وجود ندارد. طبعا نباید انتظاری از دانشگاه ادیان داشت که کارش علمی است و آنچه منتشر می کند، پژوهشی. البته هرچند وجود مراکز علمی ـ تبلیغی مهم است، مهمتر میزان تاثیر آنهاست.
انجمن حجتیه که روزگاری کار جلوگیری از تبلیغات بهائیان را بر عهده داشت، به دلایلی از جمله مخالفت برخی سران آنها با روند انقلاب و نوع تفکراتشان، کاملا از صحنه کنار گذاشته شد و گاه هم که شنیده می شود در حال حاضر هم برخی فعالیتها را دارند، دیگر کارکرد ضدبهاییت ندارد. در اینجا به دنبال ارزشگذاری درباره این گروه نیستیم، به ویژه که اسناد و پژوهشهای زیادی در این زمینه منتشر شده، اما به هرحال در عوض آنها تشکیلات یا موسسه ای که بتواند جای آن را برای مبارزه فکری منظم با بهائیت بگیرد ایجاد نشد.
در همین شرایط میلیاردها تومان بودجه صرف موسسات مربوط به مهدویت شد که عوض مواجهه با خطر بهائیت، غالبا به ترویج اندیشه هایی پرداختند که امروز سر از جریان انحرافی درآورده و نه تنها خطر بهائیت را دفع نکرده که به قول برخی از صاحب نظران خود زمینه ظهور بابیت جدیدی را هم فراهم آورده است.
گو این که نهادهای امنیتی بخش های مذهبی دارد و در این زمینه اقداماتی انجام می دهد، اما همه می دانیم که این امور تنها با کار اطلاعاتی به سرانجام نمی رسد و در برخی از موارد، اگر صرفا اطلاعاتی و به دور از نقادی های علمی و فکری باشد، بسا نتیجه معکوس هم بدهد. مهم آن است که به لحاظ فکری در این زمینه اقداماتی صورت گیرد.
این در حالی است که بودجه های فرهنگی زیادی وجود دارد که می تواند در این حوزه های فکری هزینه شود، اما متاسفانه شاهد اقدام فعال و هماهنگ در این زمینه ها نیستیم که هیچ، گفته می شود در این دولت فخیمه برخی از این بودجه ها سرنوشت سیاسی پیدا کرده و در حوزه های دیگری برای جذب آدم هایی از نوع دیگر هزینه شد. (بر اساس اظهار نظر برخی از مجلسی ها و ..).
در چنین شرایطی، شنیدن این که مثلا بچه فلان روحانی ممکن است مسیحی شده باشد، یا این که فلان جوان ایرانی که برای تحصیل به فرنگ رفته بهایی شود، نباید ما را شگفت زده کند.
یکی از مراکزی که بعد از انقلاب از همان موسسه در راه حق برآمد، موسسه آموزشی و پژوهشی امام خمینی بود که سالهاست با بودجه های کلان و ساختمان های فراوان مشغول کار است، اما طی یک دهه اخیر چنان درگیر سیاست شده که نه تنها از انجام وظایف اصلی خود غافل مانده، و به عکس به رشد جریان انحرافی کمک کرده، که تأثیر مثبت درخوری در تقویت بنیاد های مذهبی جوانان نداشته و به ویژه در مواجهه با بهائیت و مسیحیت کاری انجام نداده است.
نگاهی به موسسات دینی قم نشان می دهد کارها یا در قالب کارهای بنیادی و تصحیح متون و پژوهش های بنیادی است که به رغم سودمندی، تأثیر آنی روی نسل جدید ندارد، یا اگر هم در زمینه های تبلیغی کار می کنند، صرفا در چهارچوب مسائل سنتی و به دور از توجه به حوزه های نوینی است که دشمن هدف گرفته است.
به نظر می رسد نهادهای فرهنگی و تبلیغی کشور نیاز به یک برنامه ریزی منسجم برای مواجهه با جریان های مذکور به ویژه مقابله با فشار تبلیغی مسیحیت و بهائیت دارند.
طبیعی است بخش مهمی از این مسائل سربرآورده از روش های سیاسی غلط در اداره جامعه است که به دلیل آن که رنگ و لعاب دینی دارد، واکنشی را برابر دین رسمی ایجاد کرده و زمینه را برای منحرفین به ویژه آنان که از نظام لطمه جدی خورده اند، فراهم می کند. در این زمینه باید به فکر اصلاح رفتارهای سیاسی و بهبود آنها و حذف عناصر انحرافی بود که بانی و باعث این شرایط هستند. یک حرکت سیاسی درست در این شرایط که عمدتا باید در جهت حذف عناصری باشد که مسبب پدید آمدن این وضعیت فرهنگی هستند، می تواند جان تازه ای به اوضاع فکری و فرهنگی و سیاسی و اخلاقی جامعه بدهد و راه را برای تحول مثبت هموار سازد.
نظر شما