حالا که در اواسط نیم سال دوم سال 2011 هستیم به جرات می توانیم بگوئیم معروف ترین یا شاید محبوب ترین جمله جهان عرب در این سال چیست. هنوز دو هفته از آغاز این سال نگذشته بود که با شعار "الشعب یرید اسقاط النظام" مردم تونس دیکتاتوری 23 ساله بن علی را به زیر کشیدند. تنها 28 روز بعد مصری ها با همین شعار نظام 30 ساله مبارک را سرنگون کردند.
از آن روز به بعد این شعار بارها و بارها در لیبی، یمن، بحرین، سوریه و جاهای دیگر سر داده شده است. این شعار در نگاه اول بیان کننده خواسته مردم خسته از نظام های پوسیده در جهان عرب است. این خواسته آن قدر ساده و مفهوم است که نیازمند هیچ تحلیل سیاسی پیچیده ای نیست. بیش از 8 ماه است که روزانه چندین بار این شعار را در کشورهای عربی می شنویم. شعبی که اسقاط نظام در تونس را میخواستند، قبل از اینکه حامیان غربی نظام بفهمند چه اتفاقی افتاده بن علی را بزیر کشیدند. هنوز غربی های مسکین در شوک سقوط بن علی بودند که چشم باز کردند دیدند عمر سلیمان -"بختیار" حسنی مبارک- در حال قرائت بیانیه کناره گیری "فخامة الرئیس" است. براستی چه اتفاقی داشت می افتاد؟ آیا دومینوی سقوط نظامهای وابسته به غرب -کابوس همیشگی قدرتهای بزرگ- در حال تحقق بود؟ حوادث ماه ها و هفته های اخیر نشان می دهد این دومینو که از تونس شروع شد، نه تنها ادامه دارد بلکه الزاما در کشورهای عربی هم ختم نمی شود و در مسیر عبورش به سمت نیمه شمال غرب جهان حتی از فلسطین اشغالی هم عبور خواهد کرد. عجب ریزش جالبی! البته قدرت های بزرگ هم اینقدر عقلشان میرسد که چاره ای برای این حوادث تلخ! و دنباله دار بیاندیشند تا شاید مسیر تاریخ عوض شود! قدرت هایی که منافع گذشته خود را در مصر و تونس و لیبی از دست رفته دیده و می بینند ظاهرا از خواب غفلت بیدار شده و سخت در تلاشند آب رفته را به جوی برگردانند، یا حداقل از ادامه مسیر این جوی که -دیگر بتدریج به یک رودخانه خروشان تبدیل می شود- جلوگیری کنند یا اصلا یک مسیر دیگر برای آن حفر کنند!
واقعیت این است که آنچه باعث سرنگونی ذلت بار روسای جمهور سابق تونس و مصر شد چیزی نبود غیر از "شعب". یک اصل قدیمی است که میگوید "سنگ را با سنگ بشکن". پس باید "شعب" را به چنگ آورد تا بتوان "یرید" را هم عوض کرد. یک جا باید در مسیر شعب کمین کرد تا با حیله گری و موج سواری بتوان "یرید" بحق آنان را به انحراف کشاند و برای آنها آینده سازی کرد! جای دیگر باید شعب را دو تکه و چند تکه کرد و چنان شعب را به جان شعب انداخت که از هر چه "یرید" و انقلاب علیه مزدوران غرب است پشیمان شود، یک جا باید نفت و ثروت صدها سال یک شعب به پا خواسته را به بهانه نجات آنان و حمایت از آنان بالا کشید تا دیگر به فکر "یرید" نیفتد، یک جا هم باید یک شعب مظلوم دیگر را با به بلدوزر بستن میدانشان و لشکرکشی خارجی ترساند تا او را وادار به سکوت نمایند و "یرید" او به "یسکت" تبدیل شود! و البته باید در جای دیگر اساسا یک شعب ساخت تا یک "یرید" قلابی برای حفظ منافع رژیم صهیونیستی و حامیانش ایجاد کرد. وجه مشترک همه این تدابیر ایمنی قدرتهای زورگو در برابر بهار انقلاب های عربی این است که باید شعب را مهار کرد تا فعل یرید اصلا وجود نداشته باشد و در بطن خفه شود یا فعل یرید آنطور که مصالح و منافع غرب و رژیم غاصب صهیونیستی اقتضا می کند صرف شود. خلاصه حکایتی است!
ولی به نظر می آید با وجود همه تدابیر ایمنی مذکور، این حکایت از نوع حکایتهایی نیست که آخرش به نفع قلدرهای دنیا تمام شود. یا به قول مثل معروف ایرانی خودمان این تو بمیری از آن تو بمیری ها نیست! چرا که مسیر ملتها معلوم است و زمان آن که آنها را تطمیع، تهدید و تبدیل کنند گذشته است. چند روز پیش رئیس جمهور یک کشور مهم اروپایی خطاب به صهیونیستها گفت: "ای جوانان اسرائیل! از بهار عرب نترسید! مگر نمی بینید در هیچکدام از این انقلاب های عربی شعار مرگ بر اسرائیل سر داده نشده است؟!
" این اظهارات که با سر به زیر برف کردن کبک تفاوت چندانی ندارد، علامت استمرار اشتباه غربی ها در ماجرای انقلاب های عربی یا تلاشی برای منحرف کردن آن ها است. هر چه باشد در اصل ماجرا تغییر ایجاد نمی کند. چه آقای رئیس جمهور اروپایی واقعیت بیداری ملتها را نبیند یا خودش را به ندیدن بزند چندان فرقی نمی کند. جوانان مصری و تونسی و جاهای دیگر به این حرف ها کاری ندارند و تازه برای مبارزه با اسرائیل گرم شده اند! این جوانان انقلابی نوظهور نه از به بلدوزر بسته شدن میدان قیامشان و لشکرکشی خارجی برای سرکوب آنان واهمه می کنند، نه گول نقشه های موذیانه برای انحراف انقلابشان را می خورند، نه اجازه می دهند آن هایی را که از در بیرون انداخته اند از پنجره وارد شوند و نه می پذیرند بجای آنها "شعب" ساخته شود و از زبان آن ها "یرید" گفته شود تا باقیمانده منافع متزلزل رژیم آدم کش اسرائیل حفظ شود! سه چهارم سال 2011 اینگونه گذشت به نظر شما سال دیگر همین موقع چهره منطقه و جهان عرب چگونه خواهد بود؟
نظر شما