آیا ارتش پاکستان به جای ناتو از شیعیان انتقام گرفت؟

محمدرضا نوروزپور
در انفجارهای انتحاری روز سه شنبه کابل، مزار شریف و قندهار، مراسم عاشورا با کشته شدن 60 نفر و زخمی شدن بیش از 130 نفر خونین شد.
طالبان اولین متهم این اقدام ننگین و جنایتکارانه شناخته شد اما انها دست داشتن در این انفجارها را رد کرده و اعلام کردند که از نظر آنها کشتن انسانهای بیگناه حرام است. دولت افغانستان اما به سادگی می گوید که آنها دروغ می گویند.
به گفته حامد کرزی رئیس جمهور افغانستان ده سال است که چنین اتفاقی در روز عاشورا در افغانستان نیفتاده بود. حالا اما درست بعد از برگزاری کنفرانس بن دو که پاکستان شرکت در آن را تحریم کرد؛ اما ایران همسایه دیگر مهم افغانستان در آن شرکت داشت چنین حادثه دلخراشی روی می دهد.
آیا ارتباطی میان شرکت نکردن پاکستان و شرکت کردن ایران در کنفرانس بن 2 و کشتار شیعیان وجود دارد؟ به نظر می رسد که اگر حتی دلیلی برای این ارتباط وجود نداشته باشد، یک ذهن حسابگر چنین احتمالی را بدون تردید قابل بررسی می داند.
همانگونه که در یادداشت قبلی، پیشبینی کرده بودم باید پس از تحریم کنفرانس بن 2 از سوی پاکستان در انتظار افزایش خشونت های ناگهانی در افغانستان می بودیم، اما آنچه عجیب است اینکه این خشونت ها انتظار می رفت در وهله اول دامن نظامیان خارجی را بگیرد نه مشتی مردم بیگناه و غیرنظامی را.
به درستی و با علم و یقین نمی توان ادعا کرد که پشت صحنه این انفجارهای هولناک و دردآور که قربانیان آن نه نظامیان آمریکایی و ناتو بلکه عده ای عزادار مظلوم و بیگناه شیعیه بوده اند ارتش پاکستان قرار دارد. اما می توان به قطع و یقین ادعا کرد که بخش بزرگی از طالبان گوش به فرمان ارتش پاکستان است . حتی می توان طالبان را نیز تبرئه کرد و گفت ارتش پاکستان عوامل تحت نفوذ زیادی در افغانستان دارد که قادرند برنامه های آنها را در هرکجای این کشور جنگ زده به اجرا در آورند.
اما اینکه چرا خشونت هایی که بروزآنها پس از تحریم کنفرانس بن دو از سوی پاکستان پیشبینی می شد ابتدا دامن شیعیان را گرفت، ممکن است نشانه ای از عصبانیت همسایه جنوبی افغانستان این بار نه از ناتو بلکه از ایران باشد.
سوال این است که اگر پاکستان به دلیل قهر کردن با ناتو در کنفرانس بن 2 شرکت نکرده است چرا باید هزینه آن را نه سربازان این پیمان و آمریکا، بلکه شیعیان بی دفاع بپردازند؟ اگر فرض اول را که بخشی از تندروهای ارتش پاکستان در خشونت های روز عاشورای افغانستان دست داشته اند را درست بپنداریم آنگاه باید به این نتیجه گیری برسیم که پیام این خشونت افسار گسیخته بسیار واضح و روشن است.
براساس این تحلیل تندروهای حاضر در ارتش پاکستان از شرکت ایران در کنفرانس بن دو ناخرسند هستند و گویا دلخواه آنها این بوده است که ایران نیز ازآنها در تحریم بن 2 تبعیت می کرده و به این اجلاس نمی رفته است.
به نظر می رسید ارتش پاکستان تلافی کشته شدگان نظامی اش در مرزها را از نظامیان آمریکایی یا ناتو بگیرد اما اگر فرض ما در مشارکت نظامیان پاکستانی در انفجارهای انتحاری روز عاشورا در افغانستان درست باشد آنگاه باید یقین کرد که آنها جدا بزدل و بی حمیت تر از آن هستندکه با دشمن اصلی حاضر در منطقه رو در رو شوند.
انفجارهای روز عاشورا در افغانستان فارغ از اینکه ریشه در حماقت و جمود طالبانی داشته باشد یا در تحریکات برخی از تندروهای ارتش پاکستان، نشان دهنده عمق گرفتاری ها و مشکلاتی است که همسایه شرقی ایران با آن درگیر است و نیز نشان دهنده این است که پیشبینی قبلی مبنی بر اسف بار تر شدن اوضاع در روزهای آتی چندان بیراه نبوده است.
نگرانی مضاعف این است که اگر ارتش پاکستان در پشت این انفجارها باشد و یا دست کم طالبان یا هرگروه افراطی دیگر را برای انجام این جنایت به حال خود واگذاشته باشد متاسفانه به این معنی است که پاکستان به هر قیمتی نخواهد گذاشت افغانستان روی ثبات به خود ببیند.

4949