بهنوش خرم‌روز: اجداد ما به سینما نمی‌رفتند و سینمای خانگی هم در خانه نداشتند تا به تماشای فیلم بنشینند. اما به نظر می‌رسد یکی از عادت‌های فیلم دیدن امروزه ما را داشته‌اند: آن‌ها هم ذرت بوداده می‌خوردند!
به گزارش لایوساینس،محققین به تازگی شواهدی یافته‌اند که نشان می‌دهد جوامعی که در سواحل پرو زندگی می‌‌کردند، در حدود 1000 سال قبل‌تر از زمانی که پیش از این تخمین زده شده بود، اسنک‌های پر شده از هوا می‌خورده‌اند، حتی قبل از این که از ظرف‌های سفالی استفاده کنند.
محققینی از آمریکا و پرو، در پاردونز و هواکا پریتا، دو منطقه در ساحل شمالی پرو، از دل زمین، سبوس ذرت، ساقه و دانه ذرت و نیز کاکل ذرت (گل‌هایی ذرت که گرده تولید می‌کنند) پیدا کرده‌اند که تاریخ آن‌ها به 6700 تا 3000 سال پیش برمی‌گردد. دولارس پیپرنو، متصدی باستان‌شناسی دنیای جدید در موزه ملی تاریخ طبیعی اسمیت‌سونیان و از دانشمندان بازنشسته موسسه مطالعات حاره‌ای اسمیت‌سونیان درباره این اکتشاف می‌گوید: «این شواهد طی سه سال گذشته از زیر خاک بیرون آورده شده‌اند».
ویژگی‌های خاص ذرت‌های پیدا شده نشان می‌دهد که ساکنین کهن این سرزمین ذرت را به شیوه‌های متعددی آماده کرده و می‌خورده‌اند، مانند درست کردن آرد ذرت و نیز ذرت بوداده.
محققین همچنین ریزفسیل‌هایی از ذرت‌های حاوی دانه‌های نشاسته و فیتولیت پیدا کرده‌اند، ذرات میکروسکوپی که توسط گیاهان تولید می‌شوند و به طور عمده از دی اکسید سیلیکون تشکیل می‌شوند. ذرت بوداده اهالی باستانی پرو، قدیمی‌ترین شاهد برای وجود ذرت بوداده در آمریکای جنوبی است. به گفته محققین، علیرغم وجود محصولات متنوعی که از ذرت درست می‌شده‌اند، باز هم ذرت، تشکیل دهنده اصلی غذای مردم در آن زمان نبود.
پیپرنو می‌گوید: «ذرت برای اولین بار در مکزیک در حدود 9000 سال پیش از نوعی علف وحشی به نام تئوسینت گرفته شد و به عنوان یک گیاه مزرعه‌ای کاشته شد. نتایجی که ما به دست آورده‌ایم نشان می‌دهد که تنها چند هزار سال بعد، ذرت به آمریکای جنوبی رسید و در آن جا تحول آن آغاز شده تا به تنوعی که امروزه از آن در منطقه آند سراغ داریم رسیده است».
وی می‌افزاید: «مدرکی که ما به دست آورده‌ایم نشان می‌دهد که در برخی از مناطق، ذرت زودتر از ظرف رسیده و اولین تجربه‌های استفاده از ذرت به عنوان غذا به ظروف هیچ وابستگی نداشته است.»
مطالعه تغییرات ظریف و تحول ویژگی‌های ذرت چالش برانگیز است چرا که بلال و بذر ذرت در جنگل‌های حاره‌ای و مرطوب بین آمریکای مرکزی و آمریکای جنوبی خوب رشد نمی‌کنند در حالی که این مسیر باید مسیر اولین پراکندگی ذرت و رسیدن آن در حدود 8000 سال پیش، از مکزیک به این منظقه باشد.
پیپرنو در این باره می‌گوید: «به دلیل این که اطلاعات بسیار اندکی در مورد سایر مناطق در آن دوره زمانی در اختیار داریم، برای این که بفهمیم ذرت چه‌طور به دانه‌ای که ما امروزه می‌شناسیم تبدیل شده است، اطلاعات ریخت‌شناسی در مورد دانه‌ها و سایر قسمت‌های ذرت که مربوط به سالیان پیش می‌شوند و ما در این منطقه یافته‌ایم، اهمیت بسزایی دارد.»
وی همچنین می‌افزاید: «این قدیمی‌ترین مدرکی است که نشان می‌دهد در حالی که ذرت در مکزیک کاشته می‌شده، احتمالا ذرت بوداده از این منطقه آغاز شده و اطلاعات ما هم بر پایه ریزفسیل‌های حاوی فیتولیت و دانه‌های نشاسته قرار گرفته است.»
53272
نظر شما