شکار بی‌رویه باعث شده نسل آیبیس‌های سرطاس شمالی در کوهستان آلپ منقرض شود اما محققان به کمک نقش‌پذیری، اعتماد جوجه‌ها را جلب کرده و با پرواز بر فراز کوهستان آلپ، آنها را به طبیعت این منطقه برگرداندند.
محبوبه عمیدی: سنگواره‌ها نشان می‌دهند نسل آیبیس‌های سرطاس شمالی که 1.8میلیون سال پیش ساکنان کوهستان آلپ بوده‌اند، با شکار بی‌رویه آنها از حدود 300 سال پیش تاکنون منقرض شده است. دکتر یوهانس فریتز اتریشی که همراه دانشجویانش از لحظه از تخم بیرون آمدن جوجه‌های این پرنده در معرض انقراض، نقش مادر را برای آنها بازی کرده، به کمک یک میکرولایت سفری 1350 کیلومتری را بر فراز کوهستان آلپ ترتیب داده تا آنها را به طبیعت این منطقه برگرداند.
به گزارش دیلی میل، فریتز برای اینکه بتواند اعتماد این پرندگان کمیاب را جلب کند، همیشه اولین موجود زنده‌ای بوده که جوجه‌ها بعد از تولد می‌دیدند. او همراه با دانشجویانی که بعد از او این وظیفه را به عهده گرفته‌اند به جوجه‌ها غذا پیدا کردن و پرواز را یاد داده و پس از آن همراه آنها از محل تولدشان در توسکانی، ایتالیا به کوه‌های آلپ در اتریش و آلمان پرواز کرده است.
او که موفق شده این پرنده‌ها را در سه بخش کوهستانی اروپا اسکان دهد می‌گوید: «بزرگترین مشکل ما شکارچیانی هستند که برای تفریح پرنده‌ها را مخصوصا در مسیر مهاجرت شکار می‌کنند. تاکنون تعداد قابل‌توجهی از آیبیس‌ها را به این شکل از دست داده‌ایم».
سال گذشته استیفانی هیس، دانشجوی آلمانی و دانیلا تروب اتریشی 6 ماه از دانشگاه مرخصی گرفتند تا نقش مادر را برای جوجه‌های تازه بازی کنند. آنها از سپیده‌دم تا هنگام غروب در کنار جوجه‌ها بودند تا تمامی نیازهای آنها از تأمین غذا تا کمک برای تمیز کردن پرهایشان را برآورده کنند و در نهایت شیوه زندگی در حیات وحش و پرواز را به آنها یاد بدهند.
این دو با بازی‌های آموزشی مانند شکار کرم‌ها تلاش کردند جوجه‌ها را به محیط پیرامونشان علاقمند و به آنها برای پیدا کردن غذا به تنهایی کمک کنند.
6 هفته پایانی این دوره به آموزش پرواز اختصاص داشته است. هیس و تروب تلاش کردند به کمک میکرولایت پرواز را به جوجه‌ها یاد بدهند و آنها را برای سفر 1350 کیلومتری برای مهاجرت به توسکانی آماده کنند. آنها مهرماه گذشته این سفر را آغاز کردند تا زمستان را در توسکانی سپری کنند.
طی این سفر 36 روزه، سه خودروی کمکی که حمل غذا و مایحتاج گروه تازه را به عهده داشتند آنها را همراهی می‌کردند. هر روز پس از پایان سفر همه چیز آماده شده بود تا آیبیس‌های جوان غذا و استراحتگاه مناسب در اختیار داشته باشند و قدرت کافی برای ادامه مسیر را داشته باشند.
فریتز که حدود 10 سال پیش مطالعه برای بازگرداندن این پرندگان به آلپ را آغاز کرده، می‌گوید: «در ابتدا نگران بودم که چنین شیوه‌ای برای بازگرداندن آیبیس‌ها غیرممکن اشد اما با تماشای فیلم Fly Away Home که نوشته بیل لیشمن است و موفقیت پدر و دختری را در بازگرداندن غازهای کانادایی نشان می دهد، تحت تأٍثیر قرار گرفتم و مصمم شدم این تجربه را در واقعیت تکرار کنم».
فریتز که این پروژه را به تنهایی آغاز کرده بود، در طول زمان توانست حامیان متعددی مانند باغ‌وحش Schonbrunn در وین پیدا کند که یکی از بزرگترین جمعیت‌های آیبیس سرطاس را در اختیار دارد. این باغ‌وحش تخم‌های آیبیس مورد نیاز فریتز برای سفرهای سالانه فریتز به ایتالیا را تأمین کرده است.
فریتز می‌گوید: «یکی از بزرگترین چالش‌ها «نقش‌پذیری» یا پذیرفته‌شدن توسط جوجه‌هایی بود که می‌بایست همه چیز را از ما یاد می‌گرفتند. پس از پشت سر گذاشتن این مرحله تماشای اینکه با دیدن انسان‌های غریبه پرواز می‌کنند اما با دیدن گروه و تشخیص والدین خود برای خوش‌آمد گویی سر تکان می‌دهند و کاملا قادر به تشخیص هستند، تجربه بسیار جالبی بود».
او اعتراف می‌کند اولین تجربه پرورش جوجه‌ها با 10 آیبیس که هیچ‌کدام دیگر زنده نیستند، تجربه بسیارسختی بود؛ اما از آخرین گروه جوجه‌های پرورش یافته به کمک دانشجویان 15 آیبیس از 16 تخم سفر را به پایان برده‌اند و جوجه‌ای که در مسیر بیمار شده برای مراقبت به باغ‌وحشی در اتریش منتقل شده تا زمستان را در کنار همنوعانش سپری کند. آیبیس‌های دیگر به ایتالیا مهاجرت کرده‌اند و در ارتفاعات این کشور فصل سرد را سپری خواهند کرد.
یکی از بزرگترین نگرانی‌های این تیم که تلاش می‌کند به شکل دائمی از جوجه‌های باارزشی که پرورش یافته‌اند مراقبت کند، شکارچیان مخصوصا در ایتالیا هستند. شکار این پرندگان که در لیست قرمز جانداران در معرض انقراض هستند، غیرقانونی است اما در کشورهایی مانند ایتالیا که شکار پرندگان مهاجر برای تهیه غذا مرسوم بوده، هنوز هم به شکل تفریحی انجام می‌شود. برای مقابله با شکار این پرنده‌ها و شناسایی مسیرهای پرواز و زندگی آنها که در سه منطقه متفاوت ساکن هستند، برچسب‌های الکترونیک اختصاصی قابل ردیابی طراحی شده است. این آیبیس‌های سرطاس به والدین متعددی تعلق دارند و در توسکانی، بخش‌هایی از آلمان و ارتفاعات اتریش به زندگی در حیات‌وحش ادامه خواهند داد.
53273
نظر شما