در حالی که اکثر پزشکان با وجود شرایط دشوار اقتصادی به الزامات اخلاقی و سوگند حرفهای خویش پایبند هستند و در مواردی به بیماران کم‌درآمد تخفیف می‌دهند یا هزینه درمان دریافت نمی‌کنند؛ نان معدودی از پزشکان تهرانی با دریافت هزینه‌های گزاف از مردم در روغن افتاده است.
بی‌رمقی بیمه‌های درمانی در قبال انجام کامل تعهدات خود، کاهش کیفیت خدمات در بیمارستانهای دولتی و اقبال بیمارستانهای خصوصی در جذب پزشکان حاذق و مردمی که نمی‌توانند برای سلامت خود صرفه‌جویی اقتصادی کنند، آشفته‌بازاری ایجاد کرده است. هم‌اکنون از بیمارستانی در تهران خبر می‌رسد پزشکی در قبال ویزیت یک‌ساعته و حضوری بیمار خود که برای ادامه درمان به بیمارستان دیگری منتقل شده، 10میلیون تومان طلب کرده است.
به گفته یکی از بستگان این بیمار، پزشک معالج پیش از این برای کشیدن «آب ریه» از طریق «جراحی سرپایی» در یکی از بیمارستانهای خصوصی هشت‌‌میلیون تومان وجه دریافت کرده بود که پس از انتقال به بیمارستان دولتی و اعلام بیمارستان خصوصی مبنی بر ناتوانی برای ادامه درمان، بنا شد بیمار خود را در بیمارستان دیگری ویزیت کند. در ادامه با توجه به شرایط اورژانسی بیمار و عدم حضور جراح توراکس در بیمارستان دولتی این متخصص اعلام کرد فقط در قبال دریافت 10میلیون تومان حاضر به ویزیت بیمار خواهد بود. وی این امر را هم منوط به پرداخت پیشاپیش مبلغ کرده بود.این مساله البته مختص به این پزشک نبوده و ظاهرا مساله‌ای است که شواهد و نمونه‌های بسیار زیادی در سیستم درمانی کشور دارد.
یکی از اعضای خانواده بیمار ضمن اشاره به اینکه «در طول یک سال بیش از 100میلیون تومان برای معالجه بیمار خود پرداخته‌‌ایم»، می‌گوید: مادر ما از بازنشستگان آموزش‌وپرورش است که برای بار دوم قرار بود تحت عمل جراحی تعویض «دریچه میترال»، «آئورت» و «تری کوسپید» قرار بگیرد. در ابتدا برای درمان نزد یکی از جراحان مشهور قلب رفتیم. جراح پس از قبول انجام این عمل، حق‌الزحمه 40میلیون تومانی را طلب کرد که پس از آن به گرفتن 30میلیون تومان قانع شد و البته این حق‌الزحمه جدای مبلغی بود که باید به بیمارستان داده میشد.
البته حق‌الزحمه «آقای دکتر» در هیچ سندی هم ثبت نمی‌شود. او با اشاره به دریافت هزینه‌های جدای از تعهدات بیمه از سوی بیمارستان عنوان کرد: بیمار ما در زمان جراحی که در شهریور 90 انجام شد، تحت پوشش بیمه تکمیلی یکی از بیمه‌ها بود و این بیمه، چهار‌میلیون و 800هزار تومان پرداخت کرد. خود بیمارستان جدا از پول پرداختی بیمه، 15میلیون به صورت علی‌الحساب از خانواده بیمار گرفت و بیمار بستری شد.
او می‌افزاید: «دو روز به انجام عمل، اعلام شد برای اثبات اینکه خود جراح بیمار را عمل می‌کند، از لحظات عمل جراحی فیلمبرداری میشود و شما برای انجام این کار باید علاوه بر آوردن دوربین فیلمبرداری، مبلغ 300هزار تومان هم پرداخت کنید.»
به گفته دختر این بیمار، خانواده با این فیلمبرداری مخالفت کرده اما مشاوران تبلیغاتی جراح قلب این فیلمبرداری را شرط عمل اعلام کرده‌اند که خانواده به ناچار پذیرفتند. بعد از اتمام دوران نقاهت بیمار که حدود 30 روز به طول انجامید، بیمار با پرداخت هشت‌‌میلیون دیگر از بیمارستان مرخص شد. اما آن پایان ماجرا نبود و بیمار دو هفته بعد برای گذاشتن باطری به بیمارستان مراجعه کرد و در قبال انجام عمل آقای دکتر و هزینه‌های بیمارستان 20میلیون پول پرداخت شد.
اما باز هم حکایت به اینجا ختم نشد. عضو خانواده این بیمار با اشاره به اینکه «پس از دریافت این مبالغ سنگین بیمار به جای آنکه روند بهبودی خود را طی کند، دچار ضعف جسمانی، تنگی‌نفس شدید و عدم تنظیم ضربان‌قلب شد»، اظهار داشت: «پس از مراجعه به آقای دکتر و به پیشنهاد او برای کشیدن «آب ریه» که به دلیل عدم پمپاژ صحیح قلب ایجاد شده بود، به‌مدت یک‌هفته در یکی از بیمارستانهای خصوصی بستری شد و بیمارستان که با هیچ بیمه بیمار قرارداد نداشت، بابت این یک هفته، چهار‌میلیون و 850هزار تومان دریافت کرد.»
او ادامه می‌دهد: «تا اینجا حدود سه ماه از عمل جراحی بیمار گذشته بود و او هنوز توانایی بازگشت به زندگی را پیدا نکرده بود. پس از مراجعه به پزشک قلبی که بعد از عمل به او معرفی شده بود مجددا در بیمارستانی که عمل شده بود به مدت دو هفته بستری شد. در این زمان بیمار تحت پوشش بیمه طلایی قرار گرفته بود و هزینه‌های او به مقدار قابل توجهی کاهش یافت و تنها 20درصد فرانشیز را پرداخت کرد که چیزی حدود دو‌میلیون تومان شد.»
وی با بیان اینکه «بازهم بیمار روند بهبودی را طی نکرد و تا پایان سال 90 دو مرتبه به مدت یک‌ماه در بیمارستان بستری شد، اضافه کرد: «بستری شدن دوباره در شرایطی بود که جراح بزرگ قلب مسوولیت این مساله را نپذیرفت و اعلام کرد جراحی به خوبی انجام و مشکل مکانیکی قلب حل شده و بیمار نارسایی بطن راست قلب دارد و امیدی به بهبود وی نیست. این در حالی است که هنگام عمل دکتر عنوان کرده بود هرچند شانس زنده ماندن بیمار بسیار پایین است، اما در صورت زنده ماندن می‌تواند زندگی عادی خود را از سر بگیرد.»
این بیمار اواسط فروردین سال‌جاری مجددا با تنگی نفس شدید به بیمارستان مراجعه کرد و به مدت 10 روز در آنجا بستری بود. پزشک وی عنوان کرد مشکل قلبی ریوی بیمار به قدری شدید است که باید به این زندگی عادت کند. او پس از 10 روز به خانه بازگشت و چهار روز بعد دوباره به مدت 45 روز در بیمارستان بستری شد و به دلیل مشکلات بیمه‌های درمانی بیمار با هزینه شبی یک‌میلیون تومان در بیمارستان هتل‌مانند باقی ماند.
عضو خانواده این بیمار در ادامه می‌افزاید: در این 45 روز آزمایش مغز استخوانی از بیمار به عمل آمد که هزینه آن حدود یک میلیون تومان بود و پس از انجام آن پزشک قلب اعلام کرد که بیمار باید با یک جراحی سرپایی، آب ریه‌اش توسط یکی از جراحان سرشناس قفسه سینه خالی شود. 24 ساعت بعد جراحی بیمارستان اعلام کرد که برای دریافت جواب مثبت مالی و قبول جراحی توسط آقای دکتر باید 18میلیون تومان به حساب بیمارستان واریز شود. تهیه این هزینه در مدت 24 ساعت تقریبا غیرممکن بود و خانواده بیمار با تامین 14میلیون به بیمارستان مراجعه کردند اما حسابداری با عدم پذیرش پول اعلام کرد تا زمانی که هزینه به طور کامل پرداخت نشود بیمار تحت عمل جراحی قرار نخواهد گرفت. این اتفاق یک هفته بعد مجددا تکرار شد و بیمارستان اعلام کرد که بیمار باید برای تخلیه ریه سمت راست نیز مجددا به اتاق عمل برود و 10میلیون تومان دیگر پرداخت کند.»
بعد از انجام عمل دوم و پس از گذشت یک هفته و پرداخت 12میلیون دیگر توسط خانواده بیمار، بیمار با شرایط جسمانی نامناسب به خانه منتقل شد و یک هفته بعد به بیمارستانی دولتی که به پیشنهاد جراح انجام شده بود، منتقل شد.
پزشکان این بیمارستان از خانواده بیمار درخواست کردند جراح قفسه سینه که در بیمارستان خصوصی مداوای وی را بر عهده داشته، به بالین وی بیاید. ابتدا پزشک معالج از این کار امتناع کرد و بعد از خواهش‌های مکرر خانواده بیمار و همچنین نامه‌های بیمارستان دولتی، در قبال 10میلیون تومان بابت ویزیت بیمار به بیمارستان آمد. در حال حاضر شرایط جسمانی بیمار وخیم است.
47301
نظر شما