ناگهان صدا و سیما تغییر رویه می دهد. شرایط به کلی عوض می شود. می گویند خبرها را سانسور نکردند . از این می گویند که پخش خنده بازار در شب وقوع زلزله تنها یک حادثه بود. برنامه 90 و عادل فردوسی پور بهانه ای می شود برای آشتی با هم میهنان آسیب دیده از زلزله آذری.
همه این اتفاقات می افتد چون به دلیلی که هیچ کس نمی داند ، صدا و سیما در دل برنامه های مناسبتی اش پوششی دقیق از عمق حادثه ای تلخ نداشته. تلویزیونی که در ساعات اولیه باور نداشته حجم آسیب ها اینچنین باشد پوششی مناسب بر اخبار تلخ فاجعه نداشته و در این بین شبکه ای که مدیرش به سفر لندن رفته بوده ، برنامه طنز شبانه اش را روی آنتن می برد-طنزی که شاید بسیاری از مردم چون من ندانند دلیل این همه هزینه برای ساخت آیتم های خالی از خنده اش چیست اما به تعداد منتقدانش ، هوادار هم دارد.-
3 شب بعد از زلزله شوم ، بعد از واکنش های مردمی که به صحن مجلس شورای اسلامی هم کشیده می شود ، ناگهان ورق بر می گردد. مدیر روابط عمومی سازمان صدا و سیما می گوید چنین اتهامی صحیح نیست ، تلویزیون کم کاری نکرده. پخش خنده بازار هم حاصل یک کج سلیقگی بوده است. برنامه 90 تبدیل می شود به عرصه ای برای دلجویی . برنامه ای کلا اختصاص دارد به مردم آسیب دیده اهرو هریس و ورزقان.
این شاید راهکاری مناسب باشد برای دلجویی. اما آن اواسط برنامه عادل فردوسی پور ، ناگهان عوامل طنز خنده بازار را به صف می کنند با لباس هایی مشکی تا بیایند و خود را شریک غم مردم آسیب دیده آذربایجانی بدانند. بیش از این اتفاق زیرنویسی که مدام اشاره دارد کارگردان این برنامه هم عازم مناطق زلزله زده شده ، به چشم می آید. این چه معنایی دارد غیر از اینکه مدیران شبکه پس از دو روز به یاد افتادند باید از هم میهنان دلجویی کنند. اما آیا این وظیفه عوامل سریالی ست که برای رفتن روی آنتن نیاز به مجوز دیگران دارد؟
آیا بهتر نبود مدیر شبکه که احتمالا با پایان بازی های المپیک لندن ، تا به حال به تهران برگشته ، در یکی از برنامه های زنده شبکه اش برای لحظه ای روی آنتن ظاهر شود و خیلی ساده برای یک اشتباه نسنجیده از سوی همکارانش عذرخواهی کند؟
چرا همیشه سخت ترین راه را می پذیریم تا خدای ناکرده به مردم نگوییم اشتباه کردیم ، آن هم یک اشتباه ساده و سهوی؟
4141
نظر شما