سونامی قطری!

عموما در سرزمین هایی که به شکل خانوادگی اداره می شود، عامل تغییرسیاسی - یا مرگ طبیعیِ حاکم وقت است، و یا قتل او، و یا کودتا!
امیر قطر برای نخستین بار، عقربه این ساعت را خود کوک کرد، تا زنگ پایان را تعیین کند، و چون گنگ خواب دیده، برنخیزد و هیچ نبیند!
حمد بن خلیفه، شصت سال دارد، و از حق نگذریم، برای رجلِ سیاسی این سن و سال زیاد نیست. با این حال، او کرسی صدارت را به فرزندش داد که سی و سه سال دارد و تحصیل کرده انگلستان است.
از فرزندش، یا همان "تمیم"و پادشاه کنونی، چیز زیادی نمی دانیم، فقط می دانیم که از سنت های شرقی، دست کم، چفیه و عقال و دو همسر را، با خود همراه دارد، بقیه را در فردایی نزدیک خواهیم یافت.
مهندسی این سونامی سیاسی قطری، دیر یا زود به دیگر مناطق هم خواهد رسید، و بحرین و عربستان، باید به هوش باشند. این مهندسی، برای مدیریت بهار عربی در سرزمین های نفتی شکل گرفته است! مبارکشان باشد!
قطر، توسط امیرِ خداحافظی کرده، طی یک چشم به هم زدن، یعنی تنها در مدت پانزده سال، به ثروتمندترین کشور دنیا تبدیل شد، و درآمد سرانه مردمش، به 450 هزار دلار در سال رسید، مبارکشان باشد!
این کشور، در سیاست داخلی اصل - ثبات و ثروت - را هدف قرار داد. مردمی که تا همین چند سال پیش، برای لقمه ای نان نیاز داشتند، نِی به دهان گیرند، و باد در شکم کنند، و به قعر دریا روند، و مروارید جمع کنند، به یکباره، زیر پای خود ثروتی از نفت و گاز یافتند که آنها را سوار بر براق کرد، و به قله سیاست و ثروت رساند. سفره ثروت آنها، زیر پای ما ایرانی ها هم کشیده، و به آن پارس جنوبی می گویند! اماـ ما از آن بی بهره ایم.
قطری ها، فرصت را غنیمت شمردند، و زمان را در بهره وری مدیریت کردند! دست غیبِ غرب هم به مددشان آمد. دست غیبی که چوب در چرخ ما کرد، و پای آنها پول ریخت، و حال محصول درو می کنند.
قطری ها، چند سال هم هست که سونامی اقتصادی علیه روسیه و ایران برپا کرده اند. قطر گاز را آنقدر زیر قیمت می فروشد، که امکان رقابت اقتصادی برای دیگران، تنها یک شوخی رسانه ای است. این فاجعه بزرگ اقتصادی و پنهان را که از نظر حجم و رقم مالی، در کل تاریخ بی سابقه است، و کارشناسان روس، بیشتر از ما به آن اعتراف دارند! ما به خاطر کوچک بودن قطر از ذکر مصیبتی که رفته شاید، خجولیم!
قطر، در عرصه سیاست، رفتار رفاقت با همگان را پیش گرفت. با ایران دوست است. بزرگترین پایگاه نظامی عمو سام را پذیرا است. به تجار اسرائیلی میدان داده است. با ثروت باد آورده، وظیفه خدمت به امت اسلام را در پیش گرفت! دست رحمت بر سر طالبان، حماس، فلسطین، غزه، جنوب لبنان، اخوان المسلمین مصر و انقلابیون لیبی، مخالفان بشار و ... می کشد! و دهها گروه تکفیری را، پنهان حمایت کرده و می کند.
شیعیان این کشور، راحت ترین موقعیت اجتماعی در منطقه را دارند و زنان هم بر خلاف کشور همسایه، عربستان، در بسیاری از عرصه ها، حاضرند. قطر دوازه سال دیگر هم، میزبان بازی های جهانی است.
اما، آیا همه چیز، به ثروت زیر پای آنها ختم می شود؟ پاسخ منفی است. زیرا این ثروت را کویتی ها هم دارند، اما در بسیاری از عرصه ها حضور ندارد. آنچه قطر را، قطر کرد، مهندسی ثروت بود، و غنیمت شمردن فرصت بود، و شناخت یکی بود و یکی نبود قصه های هزار و یک شبِ قرن بیست و یکم. بخشی از این قصه را، با شناخت دنیای رسانه، شبکه تلوزیونی الجزیره، در شکلی که می خواست، با همان پول ها، برای امت اسلام، چون نوایی، لالایی کرد، و به دنبال آن گوساله بهرام گور را از میان قصه ها، به چراگاه مهندسی شده عمو جان برد، تا چاق تر شود و آش نذریش پر گوشت تر!
آنها، با ضعف عراق و مصر و سوریه، امروزه یکه تازی می کنند، و جزو بزرگتر قدرت جهان اسلام شده اند، و پا به پای عربستان و حتی جلوتر از آن، می تازند .
در سیاست های داخلی، آنها همه چیز دارند. آنقدر دارند که نمی دانند، پول ها را کجا هزینه کنند. گفته می شود، آنها به فکر هزینه کردن در بحرین هستند، و چه خوب می شد، در قراردادی مشترک، بخشی را به ایران بیاورند. هر چه باشد این نان از سفره نفتی ما هم کش رفته شده است.
در مهندسی جدید، که بعید است، برخاسته از درون باشد، اگر وزیر خارجه قطر باقی بماند، تغییر زیادی در رفتار آنها، در جهان، و دنیای اسلام، دیده نخواهد شد، اما اگر جناب وزیر رفت، بدانید که تغییراتی در راه است و شاید آنها هم ساعت را برای روزهای اعتدال بهاری کوک کرده اند، و مذاکره بین طالبان و افغانستان، به میزبانی در این کشور، زنگ اول آن باشد.