در رسانه ها آمده بود که نایب رئیس کمیسیون تدوین آییننامه داخلی مجلس شورای اسلامی از تنظیم طرحی برای تعیین شاخص های وزرای پیشنهادی دولت یازدهم تا پیش از دوازدهم مردادماه سالجاری خبر داده بود. وی افزود ه که طبق مصوبه کمیسیون، وزرای پیشنهادی باید حداقل 10 سال سابقه تجربی مرتبط با وزارتخانه مربوطه را داشته باشند.
نایب رئیس اول کمیسیون تدوین آییننامه داخلی مجلس در ادامه «دارا بودن حداقل مدرک فوق لیسانس یا معادل آن» را برای وزرای پیشنهادی از دیگر مصوبات کمیسیون متبوعش اعلام کرد و گفت: در سنوات و دوره‌های گذشته دارا بودن مدرک تحصیلی شرط نبوده است.وی تأکید کرد: مجلس به دنبال روشن شدن تکلیفی است که دولت باید در معرفی و پیشنهاد وزرا آن حداقل‌ها را رعایت کند.اینک پرسش این است آیا برای مدیریت در سطح وزارت نیازمند داشتن سابقه ده ساله در سطح وزارت پیشنهادی هستیم؟
برای بررسی پاسخ این پرسش نخست باید سطوح مختلف مدیریت را واکاویم و انگاه به ضرورت های لازم برای احراز شایستگی هر سطح از مدیریت توجه کنیم.
در دانش مدیریت ، مدیریت را در سه سطح طبقه بندی می کنند.مدیریت پایه یا عملیاتی، مدیریت میانی، مدیریت عالی یا ارشد.
در مدیریت پایه یا عملیاتی، بیشتر فرصت مدیران بر اجرای برنامه های عملیاتی سپری می شود. ارتباط اصلی این مدیران با بخش فنی و اصلی سازمان است.طبقه مدیران میانی مسئولیت تبدیل اهداف سازمان را به جزییات و از دیگر سوی نیز ارایه گزارش به مقامات ارشد از چگونگی روند اجرا یا مسایل و مشکلات برنامه های و اهداف پیش بینی شده سازمانی را بر عهده دارند.ارتباط بیشتر این گونه مدیران با سرپرستان و مدیران پایه و ارشد است. اما مدیران ارشد یا عالی سازمان ها مسئولیت تصمیم گیری، جهت گیری و تبیین اهداف کلان را بر دوش می کشند.
اندیشمندان عرصه مدیریت دارابودن سه گونه شایستگی و مهارت را برای هر گونه مدیریت و البته به مراتب متفاوتاین گونه شرح می دهند: نخست توانایی فنی یا همان دانش تخصصی، دومین شایستگی، مهارت ارتباطات انسانی است که همان مدیریت بر منابع انسانی و مهمترین هدفش آموزش و ایجاد انگیزش به شمار می آید. اما سومین شایستگی ضروری، توانایی و شایستگی ذهنی، ادراکی است که منظور از آن تامین منافع سازمان با برنامه ریزی، انجام هماهنگی فعالیت های سازمانی و رهبری است. با این حساب می توان دریافت هر چه از مدیریت ارشد به سوی مدیریت پایه حرکت می کنیم نیازمند داشتن شایستگی های تخصصی و فنی هستیم. و بالعکس هرچه از مدیریت پایه به سوی مدیریت ارشد حرکت کنیم، به شایستگی های ادراکی بیشتری نیازمندیم . همانطور که شایع است و نیک می دانیم سمت وزارت در طبقه مدیریت ارشد جای می گیرد.بر همین مبنا آنچه که این گونه مدیریت را از دیگر طبقات مدیریت متمایز می سازد ضرورت دارابودن توانایی و شایستگی ادراکی است و نه تجربه و دانش تخصصی.وزرا بیشتر نیازمند دانش و مهارت در برنامه ریزی و هماهنگ ساختن فعالیت های متفاوت و رهبری سازمانی اند.در این صورت است که اینان با نصب مدیران میانی امکان اجرای برنامه ها وتحقق اهداف سازمانی رافراهم می کنند.
پس بجاست تا نمایندگان عضو کمیسیون تدوین آیین نامه مجلس را به این نکته توجه دهیم که ضرورت داشتن ده سال تجربه سازمان مربوطه برای وزرا، نه تنها پیشنهاد مناسبی نیست بلکه برای داشتن وزرایی شجاع و با درایت مانعی بزرگ محسوب می شود. نمایندگان مجلس یهتر است این پیشنهاد "ضرورت داشتن ده سال تجربه تخصصی را برای مدیران میانی و پایه الزامی سازند که در این صورت باید در طرحی تکمیلی در قانون خدمات مدیریت کشوری تدبیر و پیش بینی کنند.
نظر شما